Σάββατο 16 Ιουλίου 2011

Παιδεία, ο μεγάλος ασθενής. (Μέρος ΙΙΙ)

Θέσεις - Απόψεις

   Μετά την οριστική αποκομματικοποίηση και πλήρη αποδέσμευση της Παιδείας από το υστερόβουλο και ασφυκτικό αγκάλιασμα των νεολαιίστικων αποφύσεων των κομμάτων, ταυτόχρονα, θα πρέπει να καταργηθεί και ο πάσης φύσεως συνδικαλισμός, σε όλο το φάσμα των μετεχόντων στη λεγόμενη «ακαδημαϊκή κοινότητα», ως κατ’ εξοχήν παράγων διαπλοκής. Από τους καθηγητές μέχρι τις καθαρίστριες! Ένας επιμελητής-σπουδαστής, εναλλασσόμενος σε εβδομαδιαία βάση, γιά το καθάρισμα του πίνακα και τη μικροφροντίδα του επόμενου μαθήματος, αρκεί!
   Στην ελληνική πραγματικότητα, ο εφηρμοσμένος φοιτητικός συνδικαλισμός ξεπέρασε όλα τα όρια νομίμων δικαιοδοσιών, επωφελών λειτουργιών και θεμιτών επιδιώξεων και κατέστη μάστιγα αναξιοκρατίας, φαβοριτισμού, εκβιαστικός μηχανισμός άδικων και μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων, καθώς και μοχλός πίεσης γιά άνομες συναλλαγές με τους, ομοίως φαύλους συνδικαλισμένους καθηγητάδες. Βασικός παράγων εκτραχηλισμού του δημόσιου πανεπιστημιακού βίου, ανένδοτος κυματοθραύστης κάθε πραγματικά προοδευτικού μετασχηματισμού, ο οποίος δεν εξυπηρετεί τίποτε, εκτός από τα κοντόφθαλμα ιδιοτελή μικροσυμφέροντα των συντεχνιακών φατριών και των ηγετών τους, κόντρα στα πραγματικά συμφέροντα της επιστήμης και της κοινωνίας. Αστείρευτη πηγή διαφθοράς και αποφασιστικός κρίκος στην αλυσίδα των αιτίων που οδήγησε την Ελλάδα στην σημερινή απόλυτη χρεοκοπία, υλική και ηθική.

   Η αποκατάσταση της ηθικής τάξης στη δομή και συγκρότηση του διδακτικού σώματος και της ανεμπόδιστης από εξωγενείς παράγοντες λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, αυστηρά και μόνο προσανατολισμένων στο λειτούργημά τους, καθιστά εντελώς περιττή, έως επιζήμια, την καθ’ οιονδήποτε τρόπο συνδικαλιστική δράση εντός των σχολείων κάθε βαθμίδος. Άλλωστε, εξ ορισμού, το πέρασμα από τα θρανία και η ουσία των σπουδών, (μετατροπή του απαίδευτου νεαρού ατόμου σε πεπαιδευμένο ώριμο άνθρωπο), είναι μία διεργασία που πραγματοποιείται σε απολύτως ατομική βάση, ανάλογα με την ευφυΐα, την επιμέλεια, την προσπάθεια και τον χαρακτήρα ενός εκάστου. Το συνδικάτο των ταξιτζήδων, λ.χ., μπορεί να διεκδικήσει και επιτύχει ταξικά δικαιώματα που να ωφελούν το σύνολον των συναδέλφων τους. Όπως και το αντίστοιχο των γιατρών μπορεί να παλέψει γιά ωράρια εργασίας, καλύτερες αμοιβές, κ.λπ. Όμως ο γιατρός, πριν γίνει γιατρός, εν όσω σπουδάζει, «παίζει» μόνος του. Αυτός κι ο εαυτός του! Κανένα συνδικαλιστικό όργανο δεν θα τον περάσει στις εξετάσεις, αν δεν προσπαθήσει ο ίδιος! Η συνδικαλιστική δράση αρχίζει αφού τελειώσει τις σπουδές του και βγει στην κοινωνία και την αγορά εργασίας. Έξω από τα Πανεπιστήμια! Όπως έξω θα πρέπει να μένει κάθε συνδικαλιστική δράση, αφού και άχρηστη στον φοιτητή είναι και σε επικίνδυνες εκτροπές τον οδηγεί!

   Τα περίφημα φοιτητικά κινήματα δεν έφεραν, ΠΟΤΕ, ουσιαστικές αλλαγές στην Παιδεία. Ακόμη και η περίφημη εξέγερση του Μάη του ’68 στη Γαλλία έκανε, τελικά, μιά τρύπα στο νερό! Ένα ηχηρό ιντερμέτζο στην ανία της καθημερινής φοιτητικής ρουτίνας, ένα τίναγμα του καπακιού του τέντζερη για εκτόνωση «ατμού», πολύ συγκίνηση, θερμά λόγια αλληλεγγύης, θερμοί έρωτες, υπέροχο σεξ και …. κάποιοι να εξαργυρώνουν αργότερα τις επαναστατικές τους μεγαλοστομίες και «ταρζανιές». Απόλυτα βολεμένοι και εντεταγμένοι, σήμερα, στο «σύστημα». (Λέγε με Κον-Μπεντίτ!).

   Συνοψίζοντας, ο άχρηστος και διαστρεβλωμένος φοιτητικός συνδικαλισμός, τροφοδοτούμενος και κατευθυνόμενος από τον άκρατο και «πονηρό» κομματισμό, λειτουργεί σαν ωρολογιακή βόμβα σε χέρια μικρού παιδιού! Ο νεανικός ενθουσιασμός, σε συνδυασμό με την προφανή απειρία και τη δημαγωγική κομματική καθοδήγηση αποπροσανατολίζει από τον πραγματικό στόχο της Παιδείας, που είναι η μάθηση, η απόκτηση επαγγελματικών εφοδίων και η διάπλαση χαρακτήρα, και οδηγεί σε πελατειακού τύπου λήψεις κούφιων πτυχίων, σε αιώνιες φοιτήσεις και σε πλήθος άλλων καταστάσεων, τελείως ανεξέλεγκτων, όπως λ.χ. οι καταλήψεις και, τελικά, σε ξεστράτισμα από τον τελικό στόχο και παγίδευση στα δίχτυα, αντί της διά βίου… μάθησης, της διά βίου κομματικής εξάρτησης που θα ανακυκλώνει και ανατροφοδοτεί τη σαπίλα του «συστήματος»!

  (συνεχίζεται)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου