Θέσεις - Απόψεις
Μέσα σε όλα τα θέματα που, ελέω τρόικας πλέον, θα πρέπει να αναμορφωθούν και αναδιαταχθούν στη χώρα είναι και το θεμελιώδες ζήτημα της Παιδείας.
Ό,τι σοφά (κατά τη λογική και το μικροκομματικό τους συμφέρον βέβαια) κατεδάφιζαν γιά 30 χρόνια, θα πρέπει να ξαναχτίσουν, τίρα βίρα, σε τρεις ημέρες! Κάτι που ούτε ο Χριστός θα κατάφερνε! Αφού κι Αυτός μόνο γιά τον Ναό του Σολομώντα το υποσχέθηκε!
Είναι πασίγνωστη και αναντίρρητη η επίδραση του μεγέθους «μόρφωση» στη γενική συγκρότηση του ατόμου και, κατ’ επέκταση, της κοινωνίας. Όσους δεν έπιασε η λαίλαπα των εγκληματικών πειραματισμών και σκοτεινών στοχευμένων επιδιώξεων της τελευταίας 30/ετίας στην πνευματική λοβοτομή των Ελλήνων καταλαβαίνουν τι εννοώ! Όσοι απέφυγαν την πνευματική στείρωση και τη γλωσσική φαλκίδευση, αλλά άντεξαν και αντιστάθηκαν στην πλούσια παρεχόμενη, από όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ, αποχαύνωση μέσω της συστηματικής πλύσης εγκεφάλου και μπορούν σήμερα να χαμογελούν πικρά με κάθε εκτοξευόμενη «κοτσάνα», κατανοούν πλήρως!
Η Παιδεία, ως το αποκλειστικό «τσιπάκι», γιά να χρησιμοποιήσω σύγχρονους ηλεκτρονικούς όρους, στο μυαλό κάθε ανθρώπου διαμορφώνει τον πνευματικό του ορίζοντα, καθορίζει την κρίση του και ρυθμίζει τις επιλογές του. Και δυστυχώς η πολυετής και συστηματική χειραγώγηση της Παιδείας, μπορεί να δημιούργησε εύπλαστο και ευκολοκατευθυνόμενο όχλο, εξαίρετα κομματικά ρομποτάκια, ναρκωμένα από την επίπλαστη, πλην «δανεική» καταναλωτική ευμάρεια, αλλά ελεύθερα και δημιουργικά σκεπτόμενους ανθρώπους, όχι!
Και πώς θα ήταν εφικτό, άλλωστε, όταν γεμίζεις μιά χώρα με ΤΕΙ, παντελώς άχρηστης μορφωτικής προσφοράς, όχι γιά να προσφέρεις επιστημονική γνώση στο κοινωνικό σύνολο και εκπαιδευμένα στελέχη σε σύγχρονες και χρήσιμες επαγγελματικές δραστηριότητες, αλλά γιά να κολακέψεις λαϊκίζοντας την εκλογική σου πελατεία, να εξυπηρετήσεις τον εσωτερικό τουρισμό και να τονώσεις ντόπιες οικονομίες! Όλα με πνεύμα προχειρότητος και προσωρινότητος, όλα στη λογική του «δος ημίν σήμερον και άφες…..», αγνοώντας εγκληματικά την ώρα του λογαριασμού που μοιραία θα έλθει κάποτε. Ρίχνοντας στον Καιάδα το υστέρημα των γονιών των υποτιθέμενων «σπουδαστών», που βαυκαλίζονται να πιστεύουν ότι το παιδί τους θα γίνει…. «επιστήμων», αλλά και τα όνειρα και τις ελπίδες χιλιάδων νέων που οραματίζονται άνετη και ευκολότερη ζωή, μέσω ανόητων σπουδών και άχρηστων πτυχίων αλλά καταλήγουν, στην καλύτερη περίπτωση, γκαρσόνια, ψήστες σε σουβλατζίδικα ή οδηγοί ταξί!
Παρακολουθώντας προσεκτικά το προωθούμενο νομοσχέδιο περί Παιδείας βλέπω, αφ’ ενός, κάποια προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση, η οποία όμως νοθεύεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη γνωστή πασοκική προδιάθεση της, σε τελευταία ανάλυση, χειραγώγησης του συστήματος. Η κομματική ιδιοτέλεια μόνο «τσιγκούνικα» βήματα επιτρέπει κι αυτά πάντοτε με την δυνατότητα υπαναχώρησης. Ο λύκος κι αν εγέρασε…..
Από την άλλη, οι πρυτάνεις, (η άλλη μεγάλη γάγγραινα του συστήματος), βλέποντας να τους ξεγλιστρούν προνόμια και να χάνουν τον «λουφέ», στον οποίον είχαν εθιστεί επί χρόνια, καλομαθημένοι και καλοβολεμένοι στην περιχαρακωμένη και προστατευμένη λόγω κομματικών και άλλων διαπλοκών «χρυσή» ανικανότητα και ανεπάρκειά τους, καταφεύγουν στη γνωστή καραμέλα του ατέρμονος διαλόγου!
Όποιος δεν θέλει ν’ αλλάξει ή να προχωρήσει τίποτε το ρίχνει στον … διάλογο! Και μάλιστα τον…. δημοκρατικό! (Αχ, αυτή η δημοκρατία και πόσα εγκλήματα δεν έγιναν, εν ονόματί της!).
Κοντολογίς, γιά όποιον θέλει, πράγματι, να χτίσει σωστό, παραγωγικό και εθνικά χρήσιμο σύστημα Παιδείας στην Ελλάδα θα πρέπει ν’ αρχίσει από το «ξεσκαρτάρισμα». Άμεσο κλείσιμο όλων των άχρηστων παιδαγωγικών ιδρυμάτων που λειτουργούν διάσπαρτα στη χώρα με πομπώδεις τίτλους, π.χ. Πανεπιστήμιο Θράκης, με αστεία κτιριακή υποδομή, (λειτουργώντας σε τεσσάρια και τριάρια διαφόρων πολυκατοικιών, εδώ κι εκεί), υποτυπώδη επιστημονική και διοικητική οργάνωση, έλλειψη στοιχειώδους λειτουργικού υλικού και παρέχοντας άχρηστα και ανυπόληπτα πτυχία.
Μετά από σοβαρή αναλογιστική μελέτη, αφού καθοριστούν οι ανάγκες της χώρας σε κάθε επιστημονικό κλάδο, βάσει των αντίστοιχων διεθνών προτύπων μετρήσεων, να διατηρηθούν μόνο τα απαραίτητα και αξιόπιστα Πανεπιστήμια (Καποδιστριακό, ΕΜΠ, Αριστοτέλειο, κ.λπ.) που θα τις ικανοποιούν με το έργο τους, τα οποία και θα ενισχυθούν οικονομικά από τα εξοικονομούμενα κεφάλαια των καταργουμένων και θα εμπλουτισθούν και στελεχωθούν με το διάσπαρτο διδακτικό προσωπικό, του οποίου οι ικανότητες (και όχι η κομματική του υποταγή και αφοσίωση) θα εκτιμηθούν από ειδική αμερόληπτη επιτροπή που θα συσταθεί ειδικώς γι’ αυτή τη δουλειά.
Το σύνολον του διδακτικού προσωπικού κάθε ιδρύματος θα επιλέγει την Σύγκλητο και εκείνη την Πρυτανεία.
Η επάρκεια των καθηγητών, το συγγραφικό τους έργο καθώς και το διδακτικό τους θα παρακολουθείται και θα κρίνεται συνεχώς, π.χ. ανά 5/ετία. Καμία έδρα δεν θα αποτελεί τιμάριον κανενός και κανείς δεν θα μένει στο απυρόβλητο.
(συνεχίζεται)
Υ.Γ. Το θέμα λόγω μεγέθους και σοβαρότητος δεν εξαντλείται σε μία ανάρτηση. Η στήλη θα καταθέσει πλήρη και ολοκληρωμένη άποψη σχετικώς. Και, εννοείται, απολύτως υποκειμενική. Όμως όχι άσχετη, αφού περισσότερο από το ένα τέταρτο του βίου της το πέρασε καθισμένη σε θρανίο!
Προς αποφυγήν κοπώσεως του αναγνώστου η συνέχεια στο προσεχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου