Η νέα οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης. Καλομελέτα κι έρχεται...

Απλά οικονομικά κόλπα γιά δυνατούς, όμως, λύτες!

Αλέξη μας ελπίδα μας, πήδα μας, πήδα μας! Αφιερωμένο εξαιρετικά στον γητευτή α-λόγων, παραλόγων, ξανθών και λοιπών αφελών αριστερών χαχόλων.

   Καθώς η αγωνιώδης αναζήτηση… ισοδυνάμων δεν απέδωσε, αφού θυμίζει την τακτική του Καραγκιόζη ο οποίος έκανε ψιλά το μοναδικό κατοστάρικο που διέθετε και το μοίρασε στις τσέπες του γιά ν’ αυγατίσει -πλην ματαίως- τώρα σκέφτονται σοβαρά την υποχρεωτική κυκλοφορία του… πλαστικού χρήματος, προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί η έλλειψη ρευστού. 

   Η αποτελεσματικότητα μιάς τέτοιας -απονενοημένης- ενέργειας, στα όρια της εθνικής ξεφτίλας, την οποία θεωρώ βέβαιον πως θα υποστούμε, αφού κατά τη γνωστή τακτική άρχισε, ήδη,  να κυκλοφορεί στην «πιάτσα» ως ιδέα, ούτως ώστε να «αφομοιωθεί», τελικά, από το πόπολο με τη γνωστή διαδικασία του μιθριδατισμού. Έτσι, την καθορισμένη στιγμή θα εφαρμοστεί χωρίς σοβαρές και με ξεθυμασμένες αντιδράσεις. Η γνωστή επικοινωνιακή αριστεία -πού λέγαμε- του ΣΥΡΙΖΑ, εγγυημένης αποδόσεως, έστω κι αν εκπορεύεται από ένα κοντοκουρεμένο ξανθό αυτιστικό -θηλυκό κι αλλήθωρο- φερέφωνο, το οποίο "συνέλαβα" -ως αυτήκοος μάρτυς- να ισχυρίζεται θρασύτατα και αδιάντροπα πώς: "Αυτή η κυβέρνηση δεν είπε ποτέ ψέματα στον ελληνικό λαό"!!!

   Αυτό μου θυμίζει διάφορα κόλπα και κολπέτα που χρησιμοποιούν -κατά καιρούς- αριστείς κομπιναδώροι ατσίδες προκειμένου να σφετεριστούν τα χρήματα αφελών χαχόλων, (π.χ. αριστεροί… ελπιδοφόροι), και λοιπών, αθώων μεν, πλην παγιδευμένων από την βλακεία των προηγουμένων, νουνεχών πολιτών. 
   Προσπερνώντας τα ήδη γνωστά, λ.χ. το κινέζικο ρεν-μι-μπι του δαιμόνιου Κινέζου Ντενγκ Χσιάο Πινγκ, ή το εσωτερικό νόμισμα του Τίβολι της Κοπεγχάγης, αναφέρω κάποιο άλλο -πραγματικά ενδιαφέρον- τρυκ που πάρα πολλούς θα εντυπωσιάσει και περισσότερους θα κάνει να ξύνουν το κεφάλι τους αμήχανα. 

   «Έστω κάποιος κύριος Χ, ο οποίος διανυκτερεύει σε ξενοδοχείο της Τσαγκαράδας και το πρωί πληρώνει τον λογαριασμό στον ξενοδόχο, ας πούμε 50 ευρώ, και περιμένει στο σαλόνι τον ταξιτζή να τον μεταφέρει στον Βόλο. Στο μεταξύ, ο ξενοδόχος φωνάζει την καμαριέρα και της λέει:

   -Μαρία, πόσα είπαμε πως σου χρωστάω από μεροκάματα; 

   -Πενήντα ευρώ κύριε.

   - Ωραία, παρ’ τα και ξοφλήσαμε. Και τις δίνει το πενηντάρι που πήρε από τον κύριο Χ. 

   Η Μαρία -όλο χαρά- τρέχει στον μπακάλη, που του χρώσταγε επίσης:

   - Πόσα έχεις γραμμένα στο τεφτέρι κυρ Παντελή στη μερίδα μου; 

   -Πενήντα ευρώ κυρά μου.

   - Μάλιστα, παρ’ τα και σβήσε με. 

   Αμέσως ο μπακάλης φωνάζει τον κυρ Θανάση, τον τσιφλικά, που του προμήθευε λάδι και του λέει:

   - Τί σου οφείλω, Θανασάκη; 

   -Πενήντα ευρώπουλα.

   - Καλώς. Παρ’ τα και πατσίζουμε. 

   Ο κυρ Θανάσης, στη συνέχεια, σπεύδει στο βενζινάδικο του χωριού και λέει στον βενζινά:

   - Τί σου χρωστάω Μήτσο μου από το προχθεσινό γέμισμα στο φορτηγό μου; 

   - Πενήντα μόνο.

   - Μπράβο. Παρ’ τα να μη σε ντρέπομαι. 

   Μετά, ο βενζινάς βλέπει το παρκαρισμένο -στο απέναντι καφενείο- ταξί του Ηλία, στον οποίο χρωστούσε από αγώι στον Βόλο πενήντα ευρώ, τον φωνάζει και τον ξοφλάει!

   - Παρ’ τα Λιάκο μου και πατσίσαμε! 

  Σε λίγο, ο Λιάκος, αφού ήπιε τον καφέ του, πάει στο ξενοδοχείο, παραλαμβάνει τον κύριο Χ και ξεκινούν γιά Βόλο. Καθ’ οδόν ο ταξιτζής λέει στον κύριο Χ:

   - Α, και να μη το ξεχάσω αφεντικό, πάρε τα 50 ευρώ που δεν είχα να σου δώσω ρέστα χθες, όταν σε έφερα! 

   Έτσι το πενηντάρι γύρισε πίσω στην αρχική τσέπη -ούτε γάτα, ούτε ζημιά- έχοντας όμως τακτοποιήσει προηγουμένως οικονομικές εκκρεμότητες πέντε άλλων ανθρώπων, που θα μπορούσε να είναι και πενήντα, ή πεντακόσιοι ή... όσους βάζει ο νους σας!

   Με τη βεβαιότητα πως δεν πρόκειται γιά βαρουβάκεια...  δημιουργική ασάφεια, ερωτώ: 

   -Τελικά τί συνέβη; Μήπως ο κ. Χ είναι ο... Χουντίνι, ο Κόππερφηλντ, ο Δραγασάκης, ο Μπομπ Σφουγγαράκης, ή ο Χαζογελαστός ξεχασιάρης κρεμάνταλος; Τί απ’ όλα; 

   Πάντως -και χωρίς αστεία- ετοιμαστείτε γιά κάτι τέτοια «αεροκοπανιστά» κόλπα που οι κυβερνώντες θα υπερηφανεύονται γι' αυτά, θα κολακεύουν την πείνα μας και θα μας ζητούν να μένουμε κι ευχαριστημένοι, από πάνω. 
   Γεύμα με την Ψυχούλη, δείπνο με τον Δρίσκα και τις Κυριακές τούρτα απ’ τον Παρλιάρο! Θα τρώμε, θα πίνουμε και νηστικοί θα την πέφτουμε γιά νάνι. Τα "λεφτά" είναι γιά τους... καπιτάλες. Εμείς είμαστε..."ζοζιαλιστές". Μπορούμε και χωρίς αυτά!