Βασίλης Λεβέντης, ο Έλληνας Πέπε Γκρίλο.

"Ελλάς το μεγαλείο σου..."

Ο μελλοντικός μας συγκυβερνήτης. Δοξάστε τον!

   Όπως ο Ιταλός Καραγκιόζης ανδρώθηκε πολιτικά εκμεταλλευόμενος τη δυσαρέσκεια της ιταλικής κοινωνίας, έτσι και η αντίστοιχη δική μας πολιτική καρικατούρα, ανθιστάμενη -με υπομονή κι επιμονή- στον χρόνο, κατάφερε επί τέλους να εκπληρώσει το προαιώνιο «ψώνιο» του και να διαβεί το κατώφλι της Βουλής! Και όχι μόνον αυτό, αλλά εκμεταλλευόμενος τη γενική εξαχρείωση της πολιτικής κατάστασης, να κάνει όνειρα και γιά είσοδο στην κυβέρνηση.

   Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη χώρα ξεπερνάει τα όρια του εξωφρενικού και υπερβαίνει κάθε νοσηρή φαντασία. Ακόμη και του πλέον ευφάνταστου πολιτικού αναλυτή. Η σήψη της ελληνικής κοινωνίας -σε όλους τους τομείς- και η ολοένα ραγδαία επιδείνωση των παραμέτρων ζωής μας είναι άγνωστο σε πιό σημείο κατάπτωσης θα οδηγήσει. Με δεδομένη και την γενικότερη διεθνή κατάσταση, (λαθρομετανάστευση, τρομοκρατία τζιχαντιστών, οικονομική ύφεση, κ.λπ.), μιά γενικότερη εθνική καταστροφή -αν επέλθει τελικά- δεν θα πρέπει να εκπλήξει κανένα.

   Την ώρα που, μέσα στην γενικότερη παγκόσμια ένδεια ηγετών και πολιτικών ταγών, η χώρα χρειάζεται επειγόντως στιβαρή, σοβαρή και υπεύθυνη ηγεσία, διαθέτει ως... "ισοδύναμο" έναν ανώριμο, «ανήλικο» πνευματικά, αμόρφωτο και παντελώς άσχετο  πρωθυπουργό, ο οποίος το μόνο που διαθέτει -και εν αφθονία μάλιστα- είναι η ακατάσχετη ψευδολογία, το απύθμενο θράσος και το ατέλειωτο «δούλεμα» των αποχαυνωμένων συμπολιτών, οι οποίοι βρίσκονται σε κατάσταση λιποθυμίας από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα που δέχονται συνεχώς. Και σαν να μην έφτανε μόνον αυτό, η αντιπολίτευση -κυρίως η αξιωματική- δείχνει να βρίσκεται σε άλλους κόσμους. Εντελώς πελαγωμένη και συνεχώς «περιπεπλεγμένη περί τους... μηρούς της», περί άλλα τυρβάζει. Ανίκανα και σπιθαμιαία πολιτικά «μεγέθη» ερίζουν γιά τον θώκο της αρχηγίας.  Αυτόν όπου κάποτε καθόταν ο μεγάλος Κωνσταντίνος Καραμανλής, κατεδαφίζοντας ό,τι αυτός έχτισε «στεγνώνοντας την ψυχή του», όπως ο ίδιος είπε κάποτε. 

   Έτσι -άκουσον, άκουσον- σε λίγο καιρό, (υπόθεση ημερών, προβλέπω), ο γραφικός «φραπεδάκιας» θα συναποφασίζει, μαζί με τα ξεσαλωμένα, αριστερά ξετσίπωτα ξανθά κοριτσόπουλα της πλάκας και της ασχεταδούρας, γιά το πόσο θα κλείσουν τους ορίζοντες της δύσμοιρης πατρίδας και με πόσα γραμμάρια τροφής θα φυτοζωεί, πλέον, ο λαός της. Γιατί -κι ας μην αμφιβάλλει κανείς- μόλις του γνεύσει από απέναντι ο Τσίπρας, ο Λεβέντης θα σπεύσει... «λεβέντικα» και με χίλια, ν’ αρπάξει το κόκαλο εξουσίας που θα του μοστράρει, προσφέροντας ως αντάλλαγμα το απαραίτητο δεκανίκι στην επιβολή της νέας φρικτής πραγματικότητος. Με άλλα λόγια: "κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι"!

   Δυστυχώς εκεί καταντήσαμε. Να εξαρτώμεθα από τον Λεβέντη της πίτσας και του φραπέ!

   Άλλη μία τρανή απόδειξη της γελοιοποίησης της εξουσίας, της κατάντιας του κοινοβουλίου του βάρβαρου εκχυδαϊσμού του πολιτικού... «προσωπικού», του απόλυτου ευτελισμού των ηθικών αξιών του και της πλήρους κοινωνικής και διοικητικής αποσύνθεσης της χώρας.