Αν έχεις τύχη διάβαινε!

   Η κυβέρνηση τρίβει τα χέρια της με το καζίκι που έπαθε η ΝΔ, κατά την εκλογή προέδρου της, και -καπάκι- ο αντιπρόεδρός της σύντροφος Δραγασάκης πανηγυρίζει γιά την ολοκλήρωση της επιτυχούς ανακεφαλαιοποίησης των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών. Προφανώς απευθύνεται στους οπαδικούς του χαχόλους, αλλά και όλους όσοι είναι άσχετοι περί τα οικονομικά. Θέλετε τώρα να μάθετε την πραγματικότητα; Πέρυσι οι τράπεζες αυτές -όλες μαζί- άξιζαν 34 δις ευρώ και σήμερα, μετά την αναχρηματοδότησή τους, μόνο... 800 εκατομμύρια! 

   Λαμβανομένης υπ’ όψη της οικονομικής εξαθλίωσης της χώρας, (φοροκαταιγίδες, ύφεση, λουκέτα, ανεργία, αποβιομηχάνιση, τιμάριθμος, αναξιοπιστία), σε συνδυασμό με τη διεθνή συγκυρία, (τρομοκρατία, λαθρομετανάστευση), δύο εξελίξεις διαφαίνονται, εκ του ασφαλούς. Πρώτα η απελπισμένη αναζήτηση εταίρων γιά συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητος και γενικής αποδοχής -μπας και ανακοπεί η κατρακύλα, ή τουλάχιστον, γιά να διαχυθεί το πολιτικό κόστος και συγκρατηθεί η λαϊκή αγανάκτηση. Και στο βάθος... επιστροφή στη δραχμή!  Ο εθνικός μας Νάρκισσος το δήλωσε -δεν κρατήθηκε- στην Αυστραλία, (όπου περιοδεύει, παρλάρει, σαχλαμαρίζει και τα... «κονομάει». Η στήλη πρόβλεψε τη διαδρομή του από τον Ιανουάριο): «Η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να... πτωχεύσει»!

   Εδώ, ας μην σπεύσουν να θριαμβολογήσουν οι «εραστές» της ιδέας, αυτοί που, ανοήτως, πιστεύουν πως: «Καλά ήμασταν με τη δραχμούλα μας. Το ευρώ μας κατέστρεψε. Ας γυρίσουμε στη δραχμή»! Το γιατί είναι απλούστατο και προφανές. Όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη, φαντάζονται πως θα γυρίσουν στη δραχμή του 2001 και στη στρεβλή εποχή της αφθονίας, της σπατάλης, των αγροτικών τζιπς στο Σύνταγμα και της αστακομακαρονάδας! Αμ, πριτς!!! Αφελείς, καλοπερασάκηδές μου, θα βρεθούμε στη δραχμή του ’50. Με το ένα είδος ψωμιού -κι αυτό να πουλιέται με το κουπόνι- στα τρία μόνο είδη τυριού, (φέτα, κασέρι, κεφαλοτύρι), και τα χύμα τσιγάρα από την κούτα των 100 του Ματσάγκου. Α, ναι και το ενοικιοστάσιο στα σπίτια. Μέχρι η οικονομία μας ν’ ανεβάσει στροφές. 

   Κακόμοιροι άφρονες κι αμόρφωτοι, η Ιστορία διδάσκει. Αρκεί να διαβάζεται, ώστε τα παθήματα να γίνονται μαθήματα και να μην επαναλαμβάνονται.

   ΥΓ. Δυστυχώς, το οικογενειακό μου μπατιρίκι στέρησε μιά τελευταία ευκαιρία να γίνω... τραπεζίτης! Αν μου περίσσευαν 100 ευρώ -και με τη μετοχή στο... 1 λεπτό (!)- θ’ αγόραζα 10.000 μετοχές της Πειραιώς. Όχι τίποτε άλλο, αλλά με καθημερινή περατζάδα στο υποκατάστημα Ερετρείας θα έκανα τους υπαλλήλους να στέκονται σούζα και να... μου «βαράνε» προσοχές!