Οι εκλογές έρχονται. Κοντός ψαλμός… αλληλούια.

Στο κατώφλι ενός ακόμη λάθους

Ο "Φασουλής"

και ο... "Σκουρλέτος"!

   

   Ο Τσίπρας προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει και κατοχυρώσει με τη νέα λαϊκή ψήφο το μόνο κεφάλαιο που διαθέτει.  Την προσωπική του γοητεία και το χαμόγελό του, λες και μιλάμε γιά υπερπαραγωγή της Τσινετσιττά ή της Γιουνιβέρσαλ και όχι την τύχη ενός λαού. Ένα γεγονός που θ’ απασχολήσει σίγουρα τους ψυχιάτρους του προσεχούς μέλλοντος, καθώς η τρέχουσα λογική αδυνατεί να το ερμηνεύσει. 

   Αναμφίβολα ο ελληνικός λαός τελεί υπό καθεστώς ομαδικής παράκρουσης, ή, όντως, κάτω από την επήρεια αεροψεκασμού ειδικής επενέργειας. Πρωτοφανώς και εντελώς ανεξήγητα.

   Ένας νεαρός, άπειρος, ανεπάγγελτος επαγγελματικά και ανερμάτιστος κοινωνικά, με μόνες περγαμηνές τις επαναστατικές συμπεριφορές στις απέραντες μαθητικές και σπουδαστικές του θητείες, κατάφερε μέσα από την πλήρη και στείρα αρνητική του στάση κατά την μακρά του περίοδο στην αντιπολίτευση να υφαρπάξει την εύνοια και την ψήφο ενός δυσαρεστημένου, πικραμένου, απογοητευμένου και άφρονος λαού, πουλώντας του φούμαρα και μεταξωτές κορδέλες ελπίδας καθώς και προσδοκίες αλλαγής του κόσμου όλου. 

   Αφού γιά  επτά μήνες μπουρδουκλώθηκε και μπουρδούκλωσε τη χώρα, αποτελειώνοντας την θνήσκουσα οικονομία της και διαλύοντας τα πάντα -μηδέ του κόμματός του εξαιρουμένου- μας οδήγησε με τις τυχοδιωκτικές τακτικές των ομοίων μ’ αυτόν συνεργατών του στο πλέον δυσβάσταχτο μνημόνιο που γνώρισε η χώρα με τους εντελώς αδύνατον να εφαρμοστούν εξοντωτικούς γιά τους πολίτες όρους.

   Τώρα με το εναπομείναν πολιτικό τσούρμο του, ένα κακοστημένο πολιτικό κουκλοθέατρο, έχει το θράσος να ζητεί… καθαρή εντολή γιά να… μην εφαρμόσει όσα αποδέχτηκε και υπέγραψε και να… διαπραγματευτεί, λέει, ανακουφιστικά μέτρα και… ισοδύναμα! 

   Κατ’ εφαρμογή του αρχαίου «οία η μορφή, τοιάδε και η ψυχή», αν εστιάσει κανείς στη φάτσα και το πολιτικό προφίλ ενός εκάστου από τους κορυφαίους άθλιους που μας -και θα μας- κυβερνούν μπορεί να βγάλει αψευδή συμπεράσματα του τί μας περιμένει, αν η κακή μας μοίρα μας επιφυλάσσει και γιά… «δεύτερη φορά αριστερά»! Ο Πόρκυ-Βούτσης, ο αηδής αγέλαστος κοιλαράς Μπάτερ Κήτος, οι δυσκοίλιοι Μπαλντάς και Σπίρτζης, (κάπως έτσι πρέπει να λέγεται) και το απίθανο νυμφιδιομάνι των, στην πλειοψηφία τους, υστερικών ξανθών που βγαίνουν στα κανάλια και μας ραίνουν με σαχλαμάρα και πολυλογία. Από την αυτιστική προεξάρχουσα, τις διάφορες συμπλεγματικές στραβόστομες μέχρι το αποθεωτικό αγλάισμα της παγκόσμιας μοναδικότητος φαινόμενο που ακούσει στο όνομα… Ζωή. 

   Στις προσεχείς εκλογές έχουμε μοναδική και τελευταία -ίσως- ελπίδα ν’ απαλλαγούμε από τα όζοντα λύματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Αν τη χάσουμε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Η Ελλάδα δεν θα πεθάνει, αφού οι χώρες δεν αποθνήσκουν, οι πολίτες της όμως, εμείς και άγνωστο πόσοι κατιόντες ακόμη, θα υποχρεωθούμε να ζήσουμε στη μιζέρια μέσα και την καταφρόνια των έξω. Θα βιώσουμε, δηλαδή, μία ακόμη από τις περιόδους «ισχνών -γενικώς- αγελάδων», στον πάτο του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Μία από τις πολλές που πέρασε η χώρα από την κακοκεφαλιά και τα προαιώνια ελαττώματα και την μειονεξία της φυλής μας. Κάτι που μας υποχρεώνει να καταφεύγουμε συνεχώς στους… «αρχαίους ημών προγόνους», γιά να καλύπτουμε με τα πολιτιστικά «ιμάτιά» τους τη σημερινή  γύμνια μας, που αρχίζει από τα γήπεδα της ομαδάρας μας και καταλήγει στα μπαρ της Μυκόνου και αλλαχού, (κατά τον δυναμισμό της τσέπης και της μίμησης εκάστου). 

   Θλίψη κι απογοήτευση.