Η ένοχη σιωπή και η πρακτική της "πάπιας"
 |
| Ζητείται "Μαύρος καβαλάρης". Ζητείται Στυλ. Γονατάς. Επειγόντως! |
Οι μαθητευόμενοι μάγοι "εισέβαλαν" στην κυβερνητική σκηνή με "χίλια". Με κεκτημένη φόρα από τους μακρούς αντιπολιτευτικούς κομπασμούς, (μαντάμ Μέρκελ go back, σκίζω τα μνημόνια, αλλάζω την Ευρώπη και άλλες τέτοιες σαχλαμάρες), και μεθυσμένοι από την εκλογική τους υποκλεμμένη νίκη αποτέλεσαν κλασσική επαλήθευση της λαϊκής παροιμίας: "Βράζει η πορδή του και θαρρεί πως είναι δύναμη"!
Έτσι, αν και πόντικες, άρχισαν να... βρυχώνται κομπορρημονώντας και πιστεύοντας πως η Ευρώπη θα σκαρφαλώσει τρομαγμένη στην καρέκλα, τσιρίζοντας και σηκώνοντας τη φούστα της! Αρχίζοντας από ενδυματολογική γυφτιά και κακογουστιά και περνώντας στην ακαταλαβίστικη ρητορεία και τις απαιτητικές θρασύτητες, στην αρχή ξάφνιασαν, εντυπωσίασαν και προβλημάτισαν την παγκόσμια κοινότητα, προσελκύοντας τα φλας της επικαιρότητος. Μέχρις ότου -πολύ γρήγορα μάλιστα- το μπαλόνι τους να ξεφουσκώσει και οι ξένοι, σύμπαντες, να καταλάβουν με τί τενεκέδες ξεγάνωτους έχουν να κάνουν, οπότε όλα τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους.
Αποτέλεσμα, οι μάσκες έπεσαν, η γύμνια μας φάνηκε και παρά τις πολιτικές καντρίλιες της τελευταίας στιγμής, (δημοψήφισμα, εξωπέταγμα Dr Νάρκισσου), με τις οποίες ο Δεκαπενταετής πλοίαρχος προσπάθησε να υπεκφύγει και διασωθεί, το "πικρό ποτήριον" το ρούφηξε μέχρι πάτο. Όμως τον βαρύτατο λογαριασμό του τρίτου -αριστερού- μνημονίου, ατζαμίδικα διαμορφωμένου από τη γενομένη στο μεταξύ σπατάλη, την πληρώνει το ίδιο, πάλι, κορόιδο, ο ελληνικός λαός. Ο μόνιμος αφελής καρπαζοεισπράκτορας με το κασιδιασμένο κεφάλι!
Αφού ξεγέλασαν εαυτούς και αλλήλους με μιά πεντάμηνη, δήθεν, σκληρή διαπραγμάτευση, που στην πραγματικότητα ήταν χασομέρικες περατζάδες του μαιτρ της αρλούμπας στις Βρυξέλλες και τα Βερολίνα με από καθέδρας διαλέξεις και αναλύσεις καφενείου, (π.χ. καλωδιομένοι τουρίστες!!!), στο τέλος υπέκυψαν πειθόμένοι, όπως και οι θεοί του αρχαίου ρητού. Δηλαδή στην "ανάγκη"! Όπου στην προκειμένη περίπτωση έχει τη μορφή του ρεαλισμού, της λογικής, του εφικτού και τις πραγματικές διαστάσεις όλων των εμπλεκομένων παραγόντων και παραμέτρων.
Αυτό το προφανές γεγονός, ως σύνολο, οφθαλμοφανέστατο και στο τελευταίο νουνεχές νήπιο, έπρεπε να το πληρώσουμε με μπόλικα έξτρα δισεκατομμύρια, μέχρι να το πάρουν χαμπάρι -αν, εφ' όσον και όχι όλα- τα αγκυλωμένα κομμουνιστικά μυαλά των διαφόρων κοιλαράδων Πόρκυδων, Μπάστερ Κήτιδων, φυγόστρατων και των λοιπών αμετροεπών κουφιοκεφαλάκηδων. (Οι αριστερομπινάριοι εξαιρούνται καθ' όσον αυτοί δεν... "ξεκολλούν" με τίποτα!).
Έτσι θα αναγκαστεί και ο θηλυκός homo surgelus του συριζαϊσμού να κάνει γαργάρα εκείνο το στομφώδες: "Ετούτη η Βουλή δεν πρόκειται ποτέ να ψηφίσει νέο μνημόνιο" και να συγκαλέσει, τίρα-βίρα και εν μέσω Δεκαπενταύγουστου, τη Βουλή γιά να ψηφίσει, άρον-άρον, ό,τι της σερβιριστεί σε δυό μόλις άρθρα. Με αποδοχή μέχρι και του τελευταίου καπρίτσιου της... "τετρόικα". Αμάσητο και κατόπιν... "σκληρής" διαπραγμάτευσης... τριών ημερών! Και προφανώς αδιάβαστο -φουκαρά Χρυσοχοϊδη που είχες το σθένος να το ομολογήσεις- καθ' όσον ο χρόνος δεν επιτρέπει ούτε... φυλλομέτρηση του κειμένου!
Δυστυχώς, όταν είσαι μικρός, αδύναμος και μπατίρης, όσο πιό πολύ κορδακίζεσαι με φούμαρα τύπου... αξιοπρέπειας, περηφάνιας και τέτοια "κουλά", τόσο πιό ηλίθιος φαντάζεις την ώρα της υποταγής στο αναπόφευκτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ με το να σηκώσει τους τόνους και να σκορπίσει φρούδες ελπίδες και έωλες προσδοκίες, κόντρα στις πραγματικές του δυνατότητες, κάνει την διαφαινόμενη "κωλοτούμπα" του να φαντάζει επίδοση Κομανέτσι! Κάτι που η αιδήμων σιωπή, τύπου πάπιας, όλων των τέως λαλίστατων "στέλεχόν" του, αυτών των επαναστατών και ανατροπέων της πλάκας και του γλυκού νερού, όχι μόνο δεν την καλύπτει και δεν την μειώνει, αλλά την μεγεθύνει και την κάνει εμφανέστερη σε κάθε κάτοχο κοινού νοός.
Οπότε τα μόνα σίγουρα που απέμειναν μετά όλη αυτή τη βαβούρα και τον κουρνιαχτό της... "διά πρώτη φορά αριστεράς" που τα τελευταία χρόνια ξεσήκωσε η συριζαρέικη κομπανία είναι μία τεράστια οικονομική ζημιά που προστέθηκε στο ήδη δυσθεώρητο χρέος που έχει η χώρα και ένα κέρδος -μόνο στην πάρτη του ΣΥΡΙΖΑ- με την ανάληψη της εξουσίας από το αριστερό τσούρμο. Τουτέστιν, "καρέκλα και κουτάλα" σε αυτούς τους άπειρους και άσχετους αριστερούς δημαγωγούς και λαοπλάνους, που επί χρόνια καιροφυλακτούσαν ν' αρπάξουν. Μέ κάθε μέσο, κάθε τρόπο και κάθε θυσία... των άλλων! Όσο γιά το λαό και τη χώρα, αυτούς ποιός τους... χέ...!
Συνεπώς, το ερώτημα θα με βασανίζει συνέχεια: Τελικά άξιζε τον κόπο όλη αυτή η αναστάτωση, προκειμένουν να φύγουν οι..."κακοί" προηγούμενοι και να έρθουν οι τρισχειρότεροι νέοι; Άξιζε τον κόπο να φέρουμε στο κεφάλι της χώρας τις παλαβομάρες ενός Μπαρουφάκη, τις τυπολατρείες μιάς συμπλεγματικής, ημιμαθούς και αφιονισμένης κακιάς, φαρμακογλώσσας, την αμορφωσιά των πάσης φύσεως Λεουτζίκων; Στο όνομα κάποιας αόριστης ελπίδας, μιάς ανύπαρκτης αξιοπρέπειας και μιάς καταρρακωμένης περηφάνιας που μας ρίχνει τελικά στα απώτατα Τάρταρα της μιζέριας και της εξαθλίωσης;
Στ' αλήθεια, άξιζε τον κόπο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου