Τα «παιδία» παίζει! Όταν η ακηδία μπορεί να φέρει… κηδεία.

Η μόρφωση, η υποκρισία και ο «ψυχοπονιάρη» λαός.

Αρχίζει το ματς... Πιάστε θέσεις στον καναπέ!

   Κατά το τελευταίο διήμερο -απολύτως σύμφωνα με τις προβλέψεις- η Αθήνα έγινε πάλι θρύψαλα, με τη Θεσσαλονίκη ν’ ακολουθεί κατά πόδας, συν την προσθήκη νέων φυντανακίων από Πάτρα και άλλες μικρές πόλεις. Σημειώθηκε σαφής πρόοδος! Κρίμα που το «παιχνίδι» δεν περιεχόταν στο ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Τουλάχιστον η στήλη θα ξελάσπωνε οικονομικά, παίζοντας τα ρέστα της στο: «Μπαχαλάκηδες» - Βιτρίνες= στάνταρ ένα και όβερ. 

   Νέο και απρόβλεπτο στοιχείο της τελευταίας καταδρομής των κουκουλοφόρων… «παιδιών», η συμβολή «αεροπορικών» δυνάμεων, στα πρότυπα του αείμνηστου «Τρελοκαμπέρου», που βομβάρδιζε το τουρκικό ιππικό με… χειροβομβίδες. Ακόμη και το παρκούρ επιστρατεύτηκε στον «υπέρ όλων» αγώνα, με έξοχα σάλτα και περίτεχνους ελιγμούς από ταράτσα σε ταράτσα. Αν μάλιστα η Ομόνοια είχε διατηρήσει την παλιά της μορφή, με το λοξό συντριβάνι και τη λιμνούλα, θα βλέπαμε και ναυτικές επιχειρήσεις.

   Επί του παρόντος, από τις ταράτσες του ηρωικού Ντιέν Μπιέν Φου της πρωτεύουσας, τα μαρτυρικά Εξάρχεια, (μαρτυρικά ως προς τους δυστυχείς παγιδευμένους κατοίκους τους, που δεν τολμούν όμως να βγάλουν τσιμουδιά, μην πάθουν και χειρότερα από τα… «παιδιά»), άρχισαν να εκτοξεύονται οι πρώτες μολότοφ και τα πρώτα αγκωνάρια. Όμως επειδή η πολεμική τέχνη εξελίσσεται, δεν αποκλείεται προσεχώς να χρησιμοποιηθούν καταπέλτες, «υγρό πυρ», «καυτό λάδι» και διάφορα άλλα όπλα μοντέρνας τεχνολογίας. Η φαντασία των… «παιδιών» είναι ανεξάντλητη.

   Όλα αυτά, ο αφελής και κατ’ ευφημισμόν σοφός λαός, που κάποτε -εν τη σοφία του- έφερε μέχρι και τον Γιωργάκη στα πράγματα(!), τα παρακολουθεί απαθώς και μουδιασμένα. Ως αυθεντικά νεοπλουτίστικη κοινωνία, πήραμε θεσμούς και πρότυπα προηγμένων λαών και τα υιοθετήσαμε αυτούσια, χωρίς να χτίσουμε προηγουμένως την απαραίτητη υποδομή που θα εδραστούν. Παρασυρμένοι από τα νεοπαγή ευρωπαϊκά πρότυπα περί «ανεκτικής κοινωνίας», περί… ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λουξ φυλακές πέντε αστέρων και τέτοια κουροφέξαλα, αλλά με τον Κορυδαλλό φίσκα από θιασώτες της βαριάς εγκληματικότητας, στοιβαγμένους τον έναν πάνω στον άλλον, ελλείψει χώρου. 

   Συνεπείς σ’ αυτά τα ευρωπαϊκά «ωραία», επιτρέψαμε στον κάθε τυχόντα αναρχικό να… «επιτυγχάνει» στο ΤΕΙ Αιγάλεω γιά να σπουδάσει, λέει, «Δημόσια Διοίκηση»!!! Δηλαδή αυτήν που στεντόρια διακηρύσσει πως θέλει να διαλύσει. Παρεμπιπτόντως, όποιος διάβασε το χειρόγραφο κακογραμμένο και μουτζουρωμένο χειρόγραφο του κορακοζώητου απεργού… πείνας, θα πρόσεξε πως με τα ορθογραφικά λάθη του κειμένου αρμόζουσα σχολή μόρφωσής του θα πρέπει να είναι το Δημοτικό, στις μεσαίες του τάξεις.

   Όμως η οικονομική ασφυξία του λαού και η εξ αυτής πηγάζουσα οργή και αγανάκτηση γιγάντωσε τον απεχθή μιθριδατισμό της ανοχής, της απάθειας και της «αλληλεγγύης» σε κακοποιούς, που επιτρέπει στα καλομαθημένα βουτυρόπαιδα των «μαμάδων των βορείων προαστίων» να εξελιχθούν, ατιμωρητί όπως θέλουν να πιστεύουν, σε σύγχρονους μικρούς Φρανκεστάιν. Με τους καλοζωισμένους γονείς, τρελαμένους από την ανία της εξασφαλισμένης οικονομικής άνεσης, ν’ αναζητούν διεξόδους σε διάφορους Κροπότκιν, Προυντόν, Μαλατέστα και Μπακούνιν, να παζαρεύουν με τον πρωθυπουργό της χώρας. Αυτοί που με τα άρρωστα μυαλά, (mala testa), ψάχνουν μακρύ και ζουμερό «κουκούνιν» και άλλες εφήμερες απολαύσεις, παραμελώντας τα παιδιά που έσπειραν ανεύθυνα. 

   Στην περίπτωση Ρωμανού, οι ίδιοι ομολογούν πως είχαν να δουν το παιδί τους γιά τρία χρόνια, πριν αρπάξει το καλάσνικοφ κι αρχίσει τις ληστείες γιά ν’ αλλάξει τον κόσμο. Όμως νοιώθουν και δηλώνουν, γι’ αυτό, περήφανοι!

   Έτσι εξαχρειωνόμενοι συνεχώς ως λαός και κοινωνία, καταφέραμε να εξευτελίσουμε ακόμη και το ύψιστο αξίωμα, αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αφού το απεκδύσαμε εντελώς από εξουσίες καταντώντας τον θεσμό άχρωμο και άβουλο «τοτέμ», του δίνουμε τώρα την χαριστική βολή, καθιστώντας τον προσεχή Πρόεδρο… «νούμερο»! Γιά άλλους 180 και γιά άλλους 121. 

   Και αφού η άτολμη σημερινή αστική κυβέρνηση της… «χούντας», γιά μύριους δικούς της λόγους, δεν μπορεί να συμμαζέψει μερικές χιλιάδες μπαχαλάκηδες, ας έρθει επί τέλους ο ΣΥΡΙΖΑ να το κάνει. Ας τους αφήσουμε στα στιβαρά χέρια της Ζωίτσας και του Λαφαζάνη. Μπορεί να μην καταφέρουν και πολλά στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου, όμως τους μπαχαλάκηδες θα τους «σβερκώσουν» και θα τους κάνουν ζάφτι σίγουρα. Την ίδια γλώσσα μιλούν και στο ίδιο γήπεδο «παίζουν». Όμοιος ομοίω…

   Όσο γιά μας τους υπόλοιπους, αφού περάσαμε από την αποχαύνωση του ευδαιμονισμού, στην ένδεια της λιτότητος και τελικά πέσαμε στον λήθαργο των απατηλών υποσχέσεων νεόκοπων δημαγωγών, δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά το τεστ της δοκιμασίας με το ηλεκτροσόκ της αφύπνισης και της ανώμαλης προσγείωσης στη σκληρή πραγματικότητα, μέσω… ΣΥΡΙΖΑ. Μετά… βλέπουμε….