Επ’ ευκαιρία της Προεδρολογίας

Το μεγάλο πρόβλημα και ο επελαύνων ΣΥΡΙΖΑ

- Τόσα δίνω, πόσα θές;

   Η μεγαλύτερη δυστυχία της Ελλάδος δεν εστιάζεται στην πιθανότητα να έρθει η αριστερά στα πράγματα. Ο πραγματικός κίνδυνος ελλοχεύει στο γεγονός ότι οι επί θύραις ηγέτες της «νέας διακυβέρνησης», (αυτό το ξανάκουσα και ηχεί πλέον κούφια), δεν είναι ευφυείς. Γιά την ακρίβεια είναι κουτοί και συνάμα πονηροί. Σύνολο: «κουτοπόνηροι», άρα επικίνδυνοι. 

   - Πρώτον, γιατί ενώ ούτε μιά ίντριγκα της προκοπής δεν είναι ικανοί να στήσουν, πιστεύουν πως μπορεί να κυβερνήσουν ολόκληρη χώρα, που είναι μάλιστα σκόρπια και υπό διάλυση.

   - Δεύτερον γιατί θεωρούν πως όλοι οι Έλληνες είναι χαζοί και χάφτουν ό,τι παπαρδέλα τους πασάρουν. Αυτό είναι που ενοχλεί περισσότερο. Βέβαια, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις -αλλά και το τζέρτζελο, κάθε φορά που σκάει μύτη μιά κατασκευασμένη από τους ίδιους αφελής σκευωρία- σ’ αυτό δεν πέφτουν και πολύ έξω. Γιατί, όπως έλεγαν οι αρχαίοι, «όμοιος ομοίω αεί πελάζει»! Το άκρως ενοχλητικό στην προκειμένη περίπτωση, είναι η γενίκευση και η άδικη ισοπέδωση που κάνουν στο επίπεδο της βλακείας, κρίνοντας εξ ιδίων. 

   Στην τελευταία «μαγκιά», ο κάθε ψύχραιμος και σώφρων πολίτης σπάει το κεφάλι του να βρεί πώς συμπίπτει ο «κολλητός» και παρακαθήμενος σε πλείστες σοβαρές -υποτίθεται- συνεργασίες και συσκέψεις, ενός κουτοπόνηρου και γραφικού δεξιού ηγέτη, να βυσσοδομεί εις βάρος του! Με συστηματικές αντιμνημονιακές δημοσιεύσεις και αρκετές φωτογραφίες να αποδεικνύουν στενή επαφή και σχέση του «ραδιούργου»… συνεργάτη αυτού του αρχηγού και με τον υποψήφιο πρωθυπουργό της… «νέας διακυβέρνησης», (διάβαζε «νέας κωλοτούμπας»). Και αυτό το… δεξί χέρι του αρχηγού ενός υπό εξαέρωση κόμματος, να ενεργεί ως… «πέμπτη φάλαγγα», σκάβοντάς του τον λάκκο. Ο μπαγάσας!

   Πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνουν! Τελικά κρύβει μπόλικο μυστήριο η αριστερόστροφη σκέψη αρρωστημένων μυαλών αλλά και η βλακεία μερικών ανόητων της απέναντι όχθης. (π.χ. αεροψεκασμοί  και άλλες τέτοιες κουταμάρες). 

   Επειδή όμως χορτάσαμε από γελοιότητες, αθλιότητες και φαυλότητες με κακοστημένα θεατρικά νούμερα, (κουμπαράδες, αποστασίες, Ξουλίδες, Χαϊκάληδες-γριές και παρόμοια θεατρικά νούμερα, όπου πρωταγωνιστεί -εντελώς τυχαία-  κι ο νέος εθνικός μας… Αριστοφάνης της πορ..ής και της σαχλαμάρας), επέστη καιρός γιά ένα ακόμη αυτονόητο. Την αλλαγή του τρόπου εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας.

   Εφ’ όσον η πολιτική εμπάθεια και η λαγνεία της εξουσίας υπερκαλύπτουν τη λογική, την ηθική και το συμφέρον του τόπου, όσο γρηγορότερα περάσει αυτή η εκλογή απ’ ευθείας και άμεσα στα χέρια του λαού, τόσο το καλύτερο. Μία από τις εστίες διαπλοκής και πολιτικής αηδίας θα εκλείψει. Μας φτάνουν και περισσεύουν οι υπόλοιπες που έχουμε. Αντί μιά χούφτα ιδιοτελών πονηρών, φαύλων, ιδιοτελών και «καραγκιόζηδων», (με την κακή έννοια του όρου), να ασελγούν ασύστολα στην πλάτη ενός λαού, χίλιες φορές αυτός μόνος του να πάρει την ευθύνη της επιλογής στα χέρια του. Έστω κι αν αποφασίσει λάθος, όπως άλλωστε έκανε πολλές φορές στο παρελθόν -χωρίς να βάλει μυαλό-  και ετοιμάζεται να κάνει πάλι. 

   Στο κάτω-κάτω, άλλο είναι να κάνεις τα λάθη μονάχος κι άλλο να στα «φορούν» άλλοι. Αλλιώς βγάζεις τα μάτια σου μόνος κι αλλιώς στα βγάζει ο άλλος. Λαθεύεις, πληρώνεις, και το…  «φχαριστιέσαι». Έχει και μιά κάποια γλύκα το λάθος!