Επικαιρότης
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή και θα ανεβαίνει, κρετσέντο, όσο θα βαδίζουμε προς τις εκλογές, μόνο ο τίτλος της ανάρτησης μπορεί να αποδώσει.
Όλοι εναντίον όλων. Πυρ ομαδόν και αδιακρίτως! Προκειμένου δε περί του ΣΥΡΙΖΑ, των 10-11 «συνιστωσών», και μεταξύ των φίλιων δυνάμεων!
- «Άλα της η πρόοδος, που έλεγε κάποτε ο Χάρρυ Κλιν!
Ένα ακόμη σύμπτωμα κι αυτό του γενικού φαινομένου της αποσύνθεσης της ελληνικής κοινωνίας και του εκτραχηλισμού των πολιτικών μας ηθών. Και όλα αυτά σε μία Ευρώπη που, επίσης, παραπαίει. Βρισκόμαστε όλοι σε βάρκες στο Νιαγάρα και τρωγόμαστε, καθ’ όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, ενώ οι βάρκες τραβούν γιά τον καταρράχτη, με πρωτοπόρο την ελληνική. Πάντα πρώτοι οι Έλληνες. (Που έλεγε μεθυσμένη από τη χαρά της ντόπας και της νίκης κάποια… ολυμπιονίκις μας που, ως ξανθιά, χρήζει κατανόησης και ελαφρυντικών).
Εστιάζοντας στα ελληνικά δρώμενα, εκείνο που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η συμπεριφορά της αριστεράς. Φαινόμενο, όμως, εξηγήσιμο από όσους γνωρίζουν Ιστορία και διδάσκονται απ’ αυτήν.
Η αριστερά σήμερα θυμίζει μεθυσμένη πολιτεία. Γιά πρώτη φορά στην ελληνική ιστορική της διαδρομή βρίσκεται τόσο κοντά στην εξουσία και μάλιστα χωρίς τη συνδρομή των όπλων! Και μόνο σαν πιθανότητα, το γεγονός αρκεί γιά να την «τρελάνει». Απελευθερώνει, με εκρηκτική δύναμη χειροβομβίδας, καταπιεσμένες γιά χρόνια δυνάμεις, εκτονώνει συμπυκνωμένα πάθη και ξεκλειδώνει σφαλισμένα στόματα επιτρέποντας σε γλώσσες να τρέξουν ροδάνι, χωρίς να «βουτιούνται», έστω πού και πού, στο μυαλό. Όλοι και όλα κινούνται άκριτα, ασυλλόγιστα, απόλυτα και παρορμητικά. Χωρίς πολιτικότητα και δεύτερες σκέψεις. Με πλήρη αδιαφορία γιά τις οποιεσδήποτε συνέπειες. Απλώς το άχτι μας να βγάλουμε και…. γαία πυρί μειχθήτω!
Όπως είναι γνωστό, και ιστορικά αποδεδειγμένο, οι εμφύλιες διαφορές και συρράξεις είναι σφοδρότερες, αιματηρότερες και καταστροφικότερες, από τις εκ παρατάξεως διαφορές αλλοφύλων, αφού τις πρώτες τις «γαρνίρει» το μίσος και το μένος.
Σήμερα στα παράθυρα των καναλιών, (άλλο που δεν θέλουν οι «μουσίτσες» τους -σερνικές και θηλυκές- προκειμένου ν’ ανεβάσουν τις δικές τους μετοχές τηλεθέασης, με το τζέρτζελο που δημιουργείται και δημιουργούν), το πανελλήνιο παρακολουθεί κατάπληκτο την εμφύλια, κυρίως, σύρραξη των «προοδευτικών» δυνάμεων, που «σφάζονται» στο κατώφλι της εξουσίας! Οι μπόλικες «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ κονταροχτυπιούνται λυσσαλέα με τις, επίσης «προοδευτικές», δυνάμεις της ΔΗΜΑΡ και τις «προοδευτικότερες» εκείνες του ΚΚΕ! Στα διαλείμματα δε, γιά να μην χάνουν τη φόρμα τους, πλακώνονται και μεταξύ τους, αλληλοαναιρώντας η μία, κάθε σαχλαμάρα που εξαγγέλλει κάποιο απύλωτο στόμα της άλλης. Μύλος!
Δεν θέλω να χαρακτηριστώ άδικα ρατσιστής, αλλά οι δύο λαλίστερες Συριζαίες τσαπερδόνες, (ωραιότατες κατά τα λοιπά), που μονοπωλούν…. τις αρχές και τα ιδανικά της παράταξης, ανταγωνιζόμενες επάξια σε λογοδιάρροια κάποιες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, (αγνώστου προς το παρόν «συνιστώσας»), τυγχάνουν…. ξανθές! Συνεπώς με, από χέρι, ελαφρυντικά!
Βεβαίως, το αντίστοιχο και σε μικρότερη κλίμακα γίνεται και στην κεντροδεξιά… πολυκατοικία και το σουρομαδημένο ΠΑΣΟΚ. Όμως εκεί, πιό έμπειροι πολιτικά και με το ζεμάτισμα της νίλας που υπέστησαν, λειτουργούν πιό χαμηλόφωνα και πιό συμμαζεμένα.
Στη σημερινή, ρευστή κατάσταση όλα «παίζουν», όλα «παίζονται» και όλα είναι δυνατά. Ο έλεγχος έχει χαθεί και τα πράγματα γιά τη χώρα ακολουθούν χαοτική πορεία και ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί μέχρι τώρα το βάζει μόνο ο διάβολος.
Η στήλη αδυνατεί να παρακολουθήσει τη ροή των εξελίξεων και να κάνει προβλέψεις. Από έμφυτη φιλυποψία όμως και κακή πείρα του παρελθόντος, θεωρεί πολύ περίεργη κι επικίνδυνη τη μεγάλη συζήτηση που γίνεται τώρα γιά το ντέρμπυ ευρώ-δραχμή. Και μάλιστα θεωρεί το χρόνο, σχετικά άκαιρο. Στο παρελθόν υπήρξαν πολύ «καταλληλότερες» συνθήκες και προϋποθέσεις γιά τέτοια «ματς».
Φυσιολογικά, με τις εκλογές μπροστά μας τέτοιες συζητήσεις, θα πρέπει να μοιάζουν πρόωρες, αφού τα πράγματα, επί του παρόντος, τσουλάνε στον προγραμματισμένο δρόμο τους. Εκτός και αν κάτι έχει αποφασιστεί, πίσω από την πλάτη μας, και μας το σερβίρουν σιγά-σιγά, με τη μέθοδο του μιθριδατισμού. Μέθοδο που τα τελευταία χρόνια τη δοκιμάσαμε πολλές φορές και την μάθαμε απ’ έξω κι ανακατωτά.
Πολύ φοβάμαι πως όλες αυτές οι δηλώσεις και ξεδηλώσεις των μεγάλων και ο σκελετός του δημοψηφίσματος που βγαίνει, ξαφνικά, από το ντουλάπι, δεν είναι τυχαία κρούσματα αλλά προλειαίνουν το έδαφος γιά κάτι, ήδη αποφασισμένο και «κλειδωμένο». Η κατάσταση μυρίζει έντονα μπαρούτι κι αλίμονο στις ασθενικές μύτες.
Υ.Γ. Δια ταύτα, σαν νόμιμη άμυνα και καταφυγή, ξαναγυρίζω στις ταξιδιωτικές μου αναμνήσεις κι ενασχολήσεις. Στην επόμενη ανάρτηση πιάνω πάλι τη σκυτάλη της περιπλάνησης στην πιο ενδιαφέρουσα χώρα του πλανήτη, το Περού. Είχαμε μείνει στη Νάσκα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου