Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Απλή αναλογική. Μύθοι και πραγματικότητα.

Θέσεις - Απόψεις

   Το πιό βασικό και μόνιμο, (σχεδόν αιώνιο), αίτημα των μικρών κομμάτων, μεταξύ των οποίων και όλων των αριστερών, ήταν και είναι η απλή αναλογική. Αίτημα που σε μιά πρώτη θεώρηση ακούγεται λογικό, ηθικό και δίκαιο. Ζητούμενο, όμως, και εξεταστέο το κατά πόσον είναι πρακτικό και αποτελεσματικό γιά τη διακυβέρνηση μιάς χώρας. Αυτό θα αποδειχθεί από την κατωτέρω διερεύνηση.
   Οι πρόσφατες εκλογές και το αποτέλεσμά τους αποτελούν πρώτης τάξεως ευκαιρία, κάτι σαν τη λυδία λίθο, γιά ν’ αποδειχθεί, επί τέλους, στην πράξη το βάσιμο του αιτήματος.
   Με δεδομένο το μέγεθος της ελληνικής Βουλής, (300 μέλη), αν εφαρμοστεί η απλή αναλογική, θα απαιτείται ποσοστό ψήφων 0,333 γιά την εκλογή ενός βουλευτού. (100:300).

   Παραθέτω, κατωτέρω, σε τρεις στήλες, κατά σειράν, τα ποσοστά των κομμάτων που πήραν μέρος στις εκλογές, τις έδρες που καταλαμβάνουν με το ισχύον σύστημα και εκείνες που θα έπαιρναν, αν ίσχυε η απλή αναλογική, όπου τα εισερχόμενα στη Βουλή κόμματα θα ήσαν 21!

- ΝΔ                                                    18,85     108     57
- ΣΥΡΙΖΑ                                             16,78       52     50
- ΠΑΣΟΚ                                             13,18       41     40
- Ανεξάρτητοι Έλληνες                       10,60       33     32
- ΚΚΕ                                                    8,48       26     25
- Χρυσή Αυγή                                        6,97       21     21
- Δημοκρ. Αριστερά                               6,11       19     18
- Οικολόγοι Πράσινοι                             2,93        -        9
- ΛΑ.Ο.Σ                                                2,90        -        9
- Δημοκρ. Συμμαχία                              2,55         -        8
- Δημιουργία, ξανά                                2,15         -        6
- Δράση                                                 1,80         -        5
- ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α                                       1,19        -        4
- Κοινωνική Συμφωνία                           0,96         -       3
- ΟΧΙ                                                       0,92         -       3
- ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ                        0,88        -        3
- Ένωση Κεντρώων                                 0,61         -       2
- Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητος                0,60         -       2
- Κόμμα Πειρατών Ελλάδος                     0,51         -       1
- ΚΟΙΝΩΝΙΑ                                             0,45         -       1
- ΚΚΕ (μ-λ)                                              0,25         -       1 

   Παρατηρώντας τα πιό πάνω αποτελέσματα, διαπιστώνουμε πως η σημερινή 7/κομματική Βουλή θα μπορούσε να δώσει άνετα κυβέρνηση με πληθώρα συνδυασμών των μεγεθών των 7 κομμάτων. Μάλιστα, ο ψυχρός συνδυασμός των 7 αριθμών δίνει, μαθηματικά, πολλά αθροίσματα που ξεπερνούν τον μαγικό αριθμό «151»! Στην πράξη όμως, ο σχηματισμός του είναι αδύνατος λόγω των αντιδιαμετρικών απόψεων και των αβυσσαλέων διαφορών που χωρίζουν τις 7 παρατάξεις.

   Ας προσπαθήσουμε τώρα να φανταστούμε τι αλαλούμ μας περίμενε, αν είχαμε μαζέψει 150 έδρες και με ζητούμενο το 151 πέφταμε στον «έρωτα», π.χ. των….. Πειρατών, ή του κ. Λεβέντη!

   Αδυνατώ να φανταστώ τη γελοιότητα ενός παζαριού με μιά «πολύφερνη» νύφη της μιάς ή δύο εδρών, στα …. «αυτά» της οποίας θα κρεμόταν η τύχη ενός Έθνους. Όπως αδυνατώ να φανταστώ τις απαιτήσεις, τους εκβιασμούς, τις μικροκομματικές συμπεριφορές, τις μωροφιλοδοξίες, τους χρηματισμούς, τη διαφθορά και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα οδηγούσαν στην εξαχρείωση προσώπων και τον εξευτελισμό των θεσμών. Εν όψει ψηφίσματος κάθε νομοσχεδίου, θα είχαμε χορούς και πανηγύρια και σκηνές απείρου κάλλους, τύπου Κοινοβουλίου Ταϊβάν και Νοτ. Κορέας. Πολύ περισσότερο τώρα που η Βουλή μας θα «κοσμείται» και από τα κατάλληλα εκτελεστικά … όργανα, τύπου κ. Καιάδα!

   Ας το λάβουν αυτό υπ’ όψη τους κάποιοι κουφιοκεφαλάκηδες «δημοκράταροι» δημοσιογράφοι, στους οποίους η σοβαροφάνεια έχει εκπαραθυρώσει τη σοβαρότητα και των οποίων η ευφυΐα αρχίζει από το, αλά Λένιν, μουσάκι του πηγουνιού τους και τελειώνει σε κάποια θέση επισήμων του γηπέδου Καραϊσκάκη. (Βαράτε βιολιτζήδες τη… λύρα σας!).

   Όπως βλέπετε στα αποτελέσματα και την κατανομή εδρών, η μόνη πιθανή αντίρρηση έως επιφύλαξη, βρίσκεται στο περίφημο bonus των 50 εδρών που οι διάφοροι εκλογομάγειροι σοφίστηκαν γιά να ισχυροποιήσουν το πρώτο κόμμα, (πριν ήταν 40), προκειμένου να του δώσουν ανετότερη πλειοψηφία, κάτι που μπορεί να συζητηθεί και τροποποιηθεί. Κατά τα λοιπά, όπως βλέπετε, υπάρχει αναλογικότητα στην κατανομή των εδρών των εισερχομένων στη Βουλή κομμάτων, υπό την προϋπόθεση υπέρβασης του ελαχίστου ποσοστού σοβαρότητος της εκπροσώπησης που καθορίστηκε στο 3 %. Κι αυτό δεν θεωρείται μεμπτό. Τα μικρότερα κόμματα ας σοβαρευτούν, ας «δουλέψουν» και όταν μεγαλώσουν αρκετά κι αποκτήσουν ρίζες στο λαό και την κοινωνία, με γειά τους και χαρά τους, ας εκπροσωπηθούν και στη Βουλή! Όχι μαζεύουμε 28.000 ψήφους, στα 6.000.000 ψηφοφόρων και θέλουμε να έχουμε κι εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο!
   Η Ιταλία, μεταπολεμικά, κάτι τέτοια συστήματα εφάρμοζε κι άλλαζε τις κυβερνήσεις της σαν τα πουκάμισα. Μέχρι που έβαλε μυαλό, σοβαρεύτηκε και, πολιτικά, οπωσδήποτε προόδευσε.












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου