«Μύθοι και πραγματικότητα», συνέχεια.

Θέσεις - Απόψεις

   Όλοι παρακολουθούμε, έκπληκτοι, τη φαρσοκωμωδία της επομένης των εκλογών, που συνεχίζεται ακόμη, με αλλεπάλληλα επεισόδια. Η χαρά των καναλιών και των εμβριθών αναλυτών-χαζοδημοσιογράφων που συνεχίζουν να μας πιλατεύουν με τη «σοφία του λαού» και των «σαφών εντολών» του, λαϊκίζοντας επαίσχυντα γιά προφανείς λόγους αυτοπροβολής και θεαματικότητας.

   Γιά όσους, πράγματι, μπορούν να αντιληφθούν, το εκλογικό αποτέλεσμα είναι απολύτως συμβατό με τη γενική κατάσταση σήψης και αποσύνθεσης στην οποία βρίσκεται η χώρα και απεικονίζει την απελπισία και την απόγνωση ενός λαού, που τρέχει, εδώ κι εκεί, σαν τρομαγμένο κοπάδι. Χωρίς λογική επαγωγή στη σκέψη και χωρίς επίγνωση των συνεπειών της απόφασής του.

   Τελικά, ό,τι μας αξίζει βιώνουμε, ό,τι μας γυαλίζει ψηφίζουμε και ό,τι μας πρέπει εκλέγουμε. Η Γαλάτεια Καζαντζάκη δικαιώνεται και πάλι: «Καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»!

   - Πρώτος και βασικός μύθος, τα στομφώδη περί της σοφίας του λαού και της ψήφου του. Στην πράξη καθένας ψηφίζει κατά το δοκούν, την κρίση και την πολιτική του προτίμηση, αλλά και την παρόρμηση της στιγμής. Και η καταμέτρηση βγάζει τη «θέληση του λαού», στο σύνολό του. Αθροίσματα προσωπικών επιλογών. Αν οι πολλοί, καθένας ξεχωριστά, κάνει λάθος και το άθροισμα θα βγει λάθος. Στην προκείμενη περίπτωση αν αυτό το τελευταίο αποτέλεσμα, που δημιουργεί αδιέξοδα συνεργασιών  και κυβερνητικό χάος, εκφράζει λαϊκή «σοφία», τη λαϊκή βλακεία πώς θα την αποτυπώναμε; Με τι ποσοστά και τι συσχετισμούς; Εκτός κι αν στη λαϊκή σοφία χωράνε κι οι 440.000 ψήφοι της Χρυσής Αυγής!

   - Άλλη βλακώδης μεγαλοστομία που εκπέμπεται συνεχώς από κουφιοκεφαλάκηδες μεγαλοδημοσιογράφους, (εκείνον τον καράφλα με το, αλά Λένιν, μουσάκι και τα μικρά κουτοπόνηρα ματάκια, πολύ άχτι τον έχω), ερμηνεύει το αποτέλεσμα της Κυριακής ως «εντολή συνεργασίας»!

   - Εγώ, ο κυρίαρχος λαός προστάζω. Συνεργαστείτε!!!

   Σιγά τα ωά! Τί θα πει συνεργαστείτε, όταν τα προγράμματα των διαφόρων κομμάτων είναι αντιδιαμετρικά, οι μεγάλες αντιπαλότητες δεδομένες, οι αντιδικίες χρόνιες και οι πολιτικές φιλοδοξίες προφανείς. Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται. Σε μιά χώρα που οι έννοιες «συνεργασία» και «προγραμματική σύγκλιση» δεν υπάρχουν ούτε σαν λέξεις στο λεξιλόγιο των κομμάτων και ο δικομματισμός, (άσπρο – μαύρο), βασιλεύει γιά χρόνια. Χώρια που κάθε υποχώρηση από δεδηλωμένη και πομπωδώς διατυμπανισμένη προηγούμενη θέση θα εκλαμβάνεται, κατά τη μοντέρνα έκφραση, ως «κωλοτούμπα» και θα χρεώνεται ανάλογα.

   Το τελευταίο παράδειγμα της λυκοσυνεργασίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου δεν το κατάλαβε κανείς; Χειραψία πάνω στο τραπέζι και κλωτσιά από κάτω, προκοπή δεν φέρνει!

   Είναι δυνατόν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Ανεξάρτητοι Έλληνες να συνεργαστούν, κάτω από μνημονιακό πρόγραμμα; Πώς θα εμφανιστούν μετά στους ψηφοφόρους τους; Ή, γίνεται Σαμαράς και Βενιζέλος να αποσύρουν τις υπογραφές τους από την τελευταία δανειακή σύμβαση; Ούτε το χαζό παιδί δεν θα διεννοείτο κάτι τέτοιο. Με τί σοβαρότητα θα αντιμετώπιζαν μετά το κόμμα τους, αλλά και το πανελλήνιο, αν υπάκουαν στον Τσίπρα και έκαναν τέτοια δήλωση…. μετανοίας! Ουτοπίες των ρομαντικών κι αιθεροβασίες των επιτηδείων, γιά το θεαθήναι, το μπούγιο και το τζέρτζελο. Με τέτοια έλλειψη ρεαλισμού είναι δυνατόν να προχωρήσει η χώρα;

   - Βλέποντας τις εμφανίσεις στα τηλεοπτικά πάνελς των διαφόρων, ημιαγράμματων στην πλειοψηφία τους, κοκορομάχων νέων βουλευτών, υπάρχει κανείς τόσο αφελής που να πιστεύει πως μπορούν αυτοί που τρώγονται τώρα σαν τα σκυλιά, (ιδίως οι αριστεροί, μεταξύ τους!), να καθίσουν αύριο στα έδρανα της Βουλής και να μεριμνήσουν, συνεργαζόμενοι (!), γιά το καλό της πατρίδας! Αλίμονο αν το πιστεύει κανείς!

   Ευτυχώς που εκεί μέσα θα υπάρχει και η Χρυσή Αυγή, η οποία με την ευάριθμη κοινοβουλευτική της ομάδα και την ηρεμία και πραότητα που διακρίνουν τα στελέχη της, αλλά και τα πολιτικά της πιστεύω, θα προτάσσει τον ακαταμάχητα πειστικό της λόγο και θα επιβάλλει, άμεσα, την τάξη, όταν και όπου δεν θα πίπτει λόγος! (Εδώ, όντως, διακρίνονται κάποια στοιχεία λαϊκής σοφίας, στη σύνθεση του Κοινοβουλίου, ως προς την τήρηση της ευπρέπειας και της τάξης εντός του).

   - Και το άκρον άωτον της απαξίας εκλεγόντων και εκλεγομένων. Αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζεται σοβαρά η περίπτωση εξωκοινοβουλευτικής κυβέρνησης εκ προσωπικοτήτων! Δηλαδή, με άλλα λόγια, ταπεινωτική ομολογία αδυναμίας και ανικανότητος συγκρότησης κυβέρνησης με πολιτικά πρόσωπα και πολιτικούς όρους, οπότε η καταφυγή σε εξωκοινοβουλευτικές λύσεις κρίνεται επιβεβλημένη. Τότε τι τις θέλουμε τις Βουλές, τις εκλογές, τα κόμματα και όλη αυτή τη βαβούρα που δημιουργεί τόση ανασφάλεια και τέτοια αναστάτωση, χωρίς λόγο και χωρίς αποτέλεσμα; Μόνο γιά τους εμβριθείς επαγγελματίες σαχλαμαράκηδες των καναλιών που τρίβουν τα χέρια τους και γεμίζουν την ατμόσφαιρα με θεωρίες, σενάρια και πομφόλυγες;