Θέσεις - Απόψεις
Η υπόθεση θα είχε μεγάλη πλάκα, αν δεν είχε τραγικές επιπτώσεις γιά τη χώρα και το λαό. Το πολιτικό παιχνίδι θυμίζει, πλέον, παιδική χαρά όπου όλα τα παιδάκια παίζουν αμέριμνα. Άλλος το τόπι του, άλλο με την κούκλα του και όλα μαζί δεν παραλείπουν να παίξουν ταυτόχρονα και με το... πουλάκι τους.
Ο απρόβλεπτος και περιστασιακός νικητής ΣΥΡΙΖΑ, μεθυσμένος από το κρασί του 17 %, έχει… βρέξει από χαρά το βρακάκι του και παίρνοντας στα άπειρα χεράκια του το τιμόνι της εξουσίας, έστω και «διερευνητικά», βγήκε στο δρόμο κι άρχισε τα «οχτάρια», σκορπώντας αλλού τρόμο κι αλλού τη θυμηδία!
Ο νεαρός κ. Τσίπρας ξέθαψε από το «σεντούκι» της Ιστορίας τις μετεμφυλιακές πρακτικές και ζητάει ρεβανσιστικά «δηλώσεις μετανοίας» από τους πολιτικούς του αντιπάλους στο θέμα των δανειστικών συμβάσεων, λες και η διακυβέρνηση μιάς χώρας είναι... πεντόβολα που σηκώνουν ζαβολιές και είπα-ξείπα-τσίπρα! Ο ήκιστα ευφυής κ. Στράτα-Στρατούλης άνοιξε, εντελώς άκαιρα και άνευ λόγου, ένα θέμα με τις καταθέσεις του κοσμάκη, δίνοντας έτσι λαβή γιά παρεξηγήσεις και διαστρεβλώσεις των δηλώσεών του και πέφτοντας στην έντεχνα στημένη λούμπα των αντιπάλων του.
Στοιχεία απειρίας και αδεξιότητος με το καλημέρα, αλλά και δείγματα του τι πρόκειται να επακολουθήσει, αν πράγματι μας κυβερνήσει το κόμμα τους, αφού άλλο πράγμα το να κρατάς το τιμόνι και να οδηγείς το αμάξι υπεύθυνα και άλλο το να κάθεσαι στο πίσω κάθισμα και να βρίζεις και κριτικάρεις, εκ του ασφαλούς, τον οδηγό.
Ο πελαγωμένος ΣΥΡΙΖΑ μου θύμισε το Χατζηχρήστο σε κάποια παλιά ταινία, όπου καυγαδίζοντας μ’ ένα ντερέκι δυό μέτρα και κρατούμενος από 3-4 άλλους φώναζε.
- Αφήστε με, ρε, να τον σκίσω τον κερατά! Μη με κρατάτε, ρε, να του φάω το γούργουρα!
Και μόλις έκαναν να τον αφήσουν, ξαναφώναζε έντρομος.
- Κρατάτε με, μωρέ, μην τον σκοτώσω!
Και δώστου χωνόταν πίσω απ’ αυτούς που, υποτίθεται, τον κρατούσαν γιά να μη …. σκοτώσει το θηρίο!
Τώρα μας λέει ο κ. Τσίπρας πως θέλει, μεν, να κυβερνήσει και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, αλλά… δεν του βγαίνουν τα κουκιά! Σιγά την ανακάλυψη!
Αστειότητες και πολιτικά τερτίπια γιά το θεαθήναι και τον εντυπωσιασμό, στα πλαίσια του «τάχα» και του «δήθεν». Αν πράγματι ο αιφνιδιασμένος και απροετοίμαστος ΣΥΡΙΖΑ έχει τα κότσια, το τσαγανό και την ικανότητα να κυβερνήσει τη χώρα οι δυνατότητες υπάρχουν. Με δεδομένη την πλήρη υποστήριξη του ομογάλακτου Κουβέλη, του αρκεί η ανοχή και εμπιστοσύνη του Σαμαρά και μόνο, γιά να σχηματίσει κυβέρνηση και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και να διαπραγματευτεί με τους Ευρωπαίους δανειστές της χώρας, κατά το κλασσικό: «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Και ο Σαμαράς, την στήριξη αυτή του την προσφέρει. Συνεπώς, όλες οι δολιχοδρομίες, οι βυζαντινολογίες και μημουαπτισμοί του κ. Τσίπρα, με τα ναι μεν αλλά, τις θεατρινίστικες και άκαιρες περιπλανήσεις σε «αδελφές ψυχές», τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Οικολόγους, θυμίζουν το μύθο της αλεπούς και τα κρεμαστάρια της. (Ίσως και της κ. Κατσέλη, αν δεν με ξεγελά η παρατηρητικότητά μου).
Ας αφήσουμε τις κουταμάρες, τα νταηλίκια και τις πολιτικάντικες εξυπνάδες. Η λαϊκή ετυμηγορία της περασμένης Κυριακής δεν έβγαλε κυβέρνηση αλλά χάος κι ακυβερνησία. Εντελώς συμβατή με το απόλυτο μπάχαλο που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα, προδίδει κι αυτή το γενικό ξεχαρβάλωμα του τόπου.
Όπως προκύπτει ανάγλυφα, τρεις ημέρες μετά το εκλογικό φιάσκο της 6ης Μαΐου, το κουκλοθέατρο του παραλόγου καλά κρατεί.
Από τότε, το 2009, που ανέλαβε καπετάνιος ο «Κλούβιος» γιά να «σώσει» τη χώρα και να οδηγήσει το σκάφος μέσα από ήρεμα νερά στην «Ιθάκη», χάθηκε ο μπούσουλας και το καράβι πλέει, έκτοτε, ακυβέρνητο. Πάλι καλά που δεν βούλιαξε ακόμη! Και μπορεί να ξεφορτωθήκαμε τον «Κλούβιο», όμως η «Σουβλίτσα» του, η Φώφη, παραμένει γιά να λέει τις κλισέ κουταμάρες της, αντ’ αυτού. Γιά να μην ξεχνάμε το κλίμα της, παρωχημένης πλέον, εποχής του με το αμίμητο στίγμα του και να σκάμε, που και που, και κανένα πικρό χαμόγελο.
Ο χοντρο-Φασουλής παρλαπίπας κ. Ευφράδειας, ζεματισμένος από το 13 % προσπαθεί, ξεπουπουλιασμένος, να το παίξει «ήπιων τόνων», μέχρι να συμμαζέψει πάλι τις φτερούγες του, καλυπτόμενος πίσω από τη γνωστή, πλην άσφαιρη, χαρακτηριστική του λογοδιάρροια. Ο δε «νευρόσπαστος» Περικλέτος, με το εξευτελιστικό 19 %, ονειρεύεται συσπειρωτικά μεγαλεία και εαυτόν ως την UHU της κεντροδεξιάς παράταξης.
Τα υπόλοιπα πολιτικά μαριονεττάκια, αφόρητα πληκτικά και κατώτερα των περιστάσεων, παραμένουν πεισματικά περιχαρακωμένα στις ανόητες ή ουτοπικές θέσεις του, αρνούμενα να μετακινηθούν χιλιοστό από τις γνωστές ατελέσφορες και αλυσιτελείς απόψεις τους και να συμπήξουν σοβαρούς πολιτικούς σχηματισμούς. Παραμένουν αγκυρωμένοι, αγκυλωμένοι και μονόχνωτοι σ’ αυτές και τις επαναλαμβάνουν συνεχώς και μονότονα, σαν σε διάλογο κουφών!
Και μέσα σ’ αυτή τη σύγχρονη «Βαβυλωνία» κάποιοι «ατσίδες» και δημοκράταροι δημοσιογράφοι άρχισαν πάλι να μιλούν γιά… απλή αναλογική! Δηλαδή το χάος στο τετράγωνο!
Αν η προδιαγραφόμενη ως βεβαία αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης από τη νεοεκλεγείσα Βουλή, ολοκληρωθεί χωρίς εκπλήξεις και αν η τελευταία σύσκεψη των αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν βγάλει λαγό από το μανίκι, πράγμα απίθανο αλλά και θνησιγενές ούτως ή άλλως, οι εκλογές ξανάρχονται. Ας αρχίσουμε όλοι να σκεπτόμαστε σοβαρά και το καλό του τόπου. Χωρίς πλέον οργή και αγανάκτηση, αλλά με ψυχραιμία και ωριμότητα. Οι καιροί δεν περιμένουν.
Αλλιώς, έχει πολλούς τρόπους γιά να σε καταστρέψει, αν θέλει, ο Θεός. Ο πιό απλός είναι να σου στρίψει λίγο τη βίδα, οπότε, ωραιότατα, το κάνεις και μόνος σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου