Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…..!

Θέσεις - Απόψεις

   Τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, καθώς συνειδητοποιήθηκε απ’ όλους πλέον η κρισιμότητα της κατάστασης, έχουμε βαρεθεί ν’ ακούμε γιά «μεγάλες αποφάσεις» και «μεγάλες αλλαγές» που θα συμβούν ακαριαία, ή έστω σε ελάχιστο χρόνο, αφού αυτό απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες και η παθογένεια του μέχρι τώρα τρόπου ζωής μας.

   «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»! Λόγια παχιά, σημαντικά και βαρύγδουπα!

   - Οι 100 ημέρες των μεγάλων ανατροπών!

   - Το άμεσο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων!

   - Η κατάργηση ή συγχώνευση άχρηστων και ευρωβόρων οργανισμών του Δημοσίου!

   - Η δραστική μείωση του δημόσιου τομέα!

   - Μία αποκρατικοποίηση κάθε βδομάδα!!!

   κ.λπ., κ.λπ., κ, λπ………..

   Βεβαίως, τελικά, δεν γίνεται τίποτα! Απολύτως τίποτα!

   Το σαπιοκάραβο «Ελλάς» συνεχίζει απτόητο την πορεία του στον ποταμό Νιαγάρα, με τελικό προορισμό τον…. καταρράχτη!

   Πολλά λέγονται γιά αβελτηρίες, ανικανότητα, αναβλητικότητα, έλλειψη προγραμματισμού ή συντονισμού και άλλα τέτοια.

   Όμως τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ό,τι γίνεται, γίνεται απόλυτα μελετημένα και απολύτως προγραμματισμένα. Ας λέει ό,τι παπαρδέλα θέλει ο «πρωθυπουργός», κωμικοτραγική φιγούρα μαριονέτας, που ζει στον κόσμο του, ικανοποιημένος μόνο και μόνο που συνέχισε την οικογενειακή παράδοση και σκαρφάλωσε κι αυτός στον πρωθυπουργικό θώκο! Και, πέραν αυτού,…. γαία πυρί μειχθήτω!

   Το ΠΑΣΟΚ, αυτός ο μεγάλος χαμαιλεοντικός κοινωνικοπολιτικός σχηματισμός, παρουσιάζει ανάγλυφα, με όλη της τη μεγαλοπρέπεια και με απόλυτη συνέπεια την πραγματική του φυσιογνωμία και την ουσιαστική του δύναμη και αντοχή.

   Γεννήθηκε και ανδρώθηκε σε μιά αποφασιστική καμπή της ελληνικής ιστορίας, με προσκλητήριο σάλπισμα του ιδιοφυούς και δαιμόνιου ιδρυτού του προς τους απανταχού της Ελλάδος «μη προνομιούχους» (!) Έλληνες. Σε ελάχιστο χρόνο συσπείρωσε γύρω του όσους αισθάνονταν τέτοιοι, (χωρίς απαραιτήτως και να είναι!), από ολόκληρο το, τότε, πολιτικό φάσμα, εκμεταλλευόμενος μιά διάχυτη αόριστη δυσαρέσκεια, μιά ανεξήγητη κόπωση και τη γνωστή ελληνική ιδιότητα που έστειλε εξορία τον …. Αριστείδη τον Δίκαιο!

   Αυτός, με άκρως λαϊκίστικη πολιτική, της οποίας υπήρξε εφευρέτης, άφθονη δημαγωγία, γλυκοχάιδεμα αυτιών και μπούκωμα στομάτων, με τα αφειδώς εισρεύσαντα ευρωπαϊκά κεφάλαια, τα οποία χορηγήθηκαν στη χώρα γιά να φτιάξει οικονομία προσαρμοσμένη στα κοινοτικά πρότυπα και όχι να πέσουν στη κατανάλωση και την σπατάλη, βορά ιδιοτελών σκοπών και με στόχο το στήσιμο κομματικής μονοκρατορίας σοβιετικού τύπου, κατάφερε και έχτισε μία συμπαγή βάση κομματικού συνδικαλιστικού μηχανισμού, ο οποίος, με τη σειρά του, οικοδόμησε ολόκληρο το σημερινό κρατικοδίαιτο, αντιπαραγωγικό, αναχρονιστικό και εντελώς αναξιοκρατικό σύστημα διοικήσεως που σιτίζει μέχρι τώρα, παρασιτικά, στρατιές υποαπασχολούμενων βολεμένων «ημετέρων», εις βάρος των πραγματικά μοχθούντων και άγρια φορολογούμενων υπολοίπων πολιτών!

   Το πιό πάνω αποδεικνύεται περίτρανα από τα συντριπτικά, υπέρ ΠΑΣΟΚ, αποτελέσματα του δημόσιου τομέα σε κάθε πολιτική ή συνδικαλιστική εκλογική αναμέτρηση.

   Σήμερα, η δεινή οικονομική θέση της χώρας, τραγικό επακόλουθο της πολυετούς προαναφερθείσης πολιτικής και της, ένεκα ταύτης, κοινωνικής συμπεριφοράς του εθισμένου στην αρχή της «ήσσονος προσπαθείας» λαού επιβάλλει την άμεση αλλαγή πορείας, την απόρριψη των φθαρμένων δομών του παρελθόντος και την αναπροσαρμογή της λειτουργίας της κοινωνίας στα σύγχρονα δεδομένα, συμβατά με υγιή συσχετισμό παραγωγής και κατανάλωσης.

   Γεγονός, όμως, που περνάει μέσα από την κατεδάφιση ολόκληρου του αμαρτωλού, ιδιοτελούς, σπάταλου και άκρως διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού, αυτού που λέμε «βαθύ ΠΑΣΟΚ» και τον, εν ψυχρώ, «σφαγιασμό» των στυλοβατών, των πολυπληθών «ημετέρων» και, γενικά, των εκλεκτών του «τρωκτικών»! Δηλαδή, ό,τι ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, σε μιά σπάνια κρίση ειλικρίνειας, απεκάλεσε «σπλάχνα» μας, τα οποία καλείται πλέον τώρα το κόμμα να «ξεριζώσει» με τα ίδια του τα χέρια!

   Αυτό αποτελεί, λοιπόν, το «πικρό ποτήριον» που καλείται να καταπιεί, μονορούφι, η σημερινή κυβέρνηση και το οποίον αποφεύγει με μανία, όπως το μικρό παιδί προσπαθεί, δυστροπώντας και κλαψουρίζοντας, ν’ αποφύγει το… μουρουνόλαδο!

   Αρνείται να γκρεμίσει ό,τι με τόσο κόπο, τόση φροντίδα και τόσο διαβολική μαεστρία έχτιζε επί μία 30/ετία! Γιατί ξέρει πολύ καλά πως κάτι τέτοιο θα σημάνει και την αυτοκαταστροφή του. Και, φυσικά, χρησιμοποιεί κάθε υπάρχον ή νεοδημιουργούμενο τερτίπι προκειμένου να το αποφύγει ή, έστω, να το καθυστερήσει.

   Και αφήνουν, μοναχική κωμικοτραγική φιγούρα, τον αρχηγό του, τον μόνο που περίσσεψε να μιλάει, (διαβάζοντας πάντα!), υπεραισιόδοξες κουταμάρες γιά, δήθεν, σωτηρία της χώρας, κοσμοϊστορικές αλλαγές, μεγάλες ανατροπές, πρωτοφανείς μεταρρυθμίσεις και… άλλα παραμύθια της Χαλιμάς! Πομφόλυγες και αισιόδοξες αερολογίες σε μιά Ελλάδα που διαλύεται.

   Το ουσιαστικά κυβερνόν «βαθύ ΠΑΣΟΚ» αρνείται ν’ αλλάξει! Γι’ αυτό και τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί, εκούσια τουλάχιστον! Προτιμά να πέσει αύτανδρο, μαζί με τη χώρα, προκειμένου να διατηρήσει τη λαϊκίστικη φυσιογνωμία του, αφού χωρίς αυτήν μοιάζει με ψάρι εκτός νερού, αιτιώμενο πάντοτε, γιά το μαύρο χάλι στο οποίο οδηγήθηκε η χώρα … κάποιον ή κάτι άλλο! Ποτέ αυτό κι ο τρόπος με τον οποίον έστρεψε τους Έλληνες στην υπερκατανάλωση, την τεμπελιά, τη ρεμούλα, τη διαφθορά! Το ΠΑΣΟΚ μόνο.... σώζει!
   Γνωρίζει καλά πως αυτό το σφιχταγκάλιασμα με τον λαϊκισμό και τον ρουσφετοδιατηρούμενο πυρήνα του το διατηρεί στη ζωή, σαν αόρατος ομφάλιος λώρος. Ή μαζί θα διασωθούν ή μαζί θα καταποντιστούν! Αυτή η σύνδεση με τον αλληλοτροφοδοτούμενο φανατικό μηχανισμό και την ισχυρή στήριξη που του παρέχει, εξηγεί γιατί το ΠΑΣΟΚ προκύπτει εφτάψυχο κι επιβιώνει πάντα, παρά το ότι πολλές φορές έφτασε στο παρά πέντε της διάλυσης! Κι εκεί ποντάρει και τώρα το κυβερνόν «βαθύ ΠΑΣΟΚ»!

   Αρκεί να παρατηρήσει κανείς τη συμπεριφορά και επιρροή στα τεκταινόμενα ενός παλαιοκομματικού και παμπόνηρου μωραΐτη υπουργού. Σκληροπυρηνικό στέλεχος, πάντα μισό βήμα πιό πίσω, ημιαφανής, με χαμηλό, σχετικά, προφίλ, ο οποίος όμως επιβιώνει με κάθε αλλαγή ηγεσίας, διατηρείται σταθερά σε κορυφαίες κομματικές θέσεις και, κοροϊδεύοντας ή αγνοώντας τρόικες και εταίρους, διαμορφώνει σκληρή κομματική γραμμή που φρενάρει κάθε ουσιαστική πρόοδο, αρκεί να μην θιγεί ένας «δικός» μας!

   Όχι, η εμφανιζόμενη ως, τάχα, κυβερνητική αδράνεια δεν είναι τυχαία. Στην κυβέρνηση ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Κάνουν τον τρελό, κόλπο αλλά Αντρέα! Μπλοφάροντας και κοροϊδεύοντας πετούν τη «μπάλα στην εξέδρα» γιά να κάνουν «καθυστέρηση». Αγοράζουν πολιτικό χρόνο, ποντάρουν στην παγκόσμιο αναταραχή, εκμεταλλεύονται τη θέση μας σε Ε.Ε. και ευρωζώνη και παίζουν με τα νεύρα των ευρωπαίων εταίρων, οι οποίοι φοβούμενοι γιά την διάλυση της ευρωζώνης κάνουν υπομονή, στραβά μάτια και αποφεύγουν κάθε θρυαλλίδα που μπορεί να φέρει έκρηξη! Αυτό βλέπουν οι δικοί μας, κάνουν τα κόλπα τους, πουλάν τρέλα και…. όπου βγει!

   Άλλωστε ο βρεγμένος δεν φοβάται τη βροχή!