Όπου η ασυδοσία αντιπαλεύει, επάξια, την ηλιθιότητα!

Θέσεις - Απόψεις

   Ακούγοντας την Παρασκευή τον δήμαρχο κ. Καμίνη να ανακοινώνει ότι το ξεκαθάρισμα του μεγάλου κοινωνικού, πολιτικού και αισθητικού άγους της Πλατείας Συντάγματος είναι θέμα ωρών περίμενα, ως αναπόφευκτη και αναμενόμενη συνέχεια την, επί τέλους, απαλλαγή της κεντρικότερης πλατείας της Αθήνας από την κρεμασμένη, ασύδοτα, κουρελαρία και την αισθητική και λειτουργική της καταβαράθρωση (όχι απλώς υποβάθμιση) από μιά χούφτα εκπροσώπων του παγκόσμιου περιθωρίου, που βρήκαν ευκαιρία να παρεισφρήσουν στο χώρο, εγκατασταθούν και κατασκηνώσουν εκεί θρασύτατα, αντιστάσεως μη ούσης, μετατρέποντας την
καρδιά της πόλης, με το έτσι μου γουστάρει, σε άθλιο κάμπινγκ!

   Όμως η φαντασία μου, που μόλις χωρούσε το γεγονός, δεν μπορούσε να χωρέσει το μανιφέστο που ακολούθησε από την απροσδιόριστη και νεφελώδη ομάδα υποστήριξης αυτής της αθλιότητος και την οργισμένη της καταγγελία, περί κρατικής… αυθαιρεσίας!  Εν ονόματι, πάντα, των ιδιαίτατα κακομεταχειρισμένων και συνεχώς κακοποιουμένων εννοιών της ελευθερίας και δημοκρατίας. Στη χώρα, μάλιστα, που τις γέννησε!

   Με πολύ δυσκολία, λόγω αγανάκτησης, κατάφερα να τελειώσω την ανάγνωση την πρώτη φορά. Η δεύτερη μου φάνηκε, προϊούσης της ανάγνωσης, αρκετά διασκεδαστική και την τέλειωσα σκασμένος στα γέλια! Το ιλαρό, τελικά, επεκράτησε του τραγικού!
   Με τέτοια μυαλά, τέτοιο θράσος και τέτοια βλακεία, πάλι καλά που η συνολική κατάντια της χώρας βρίσκεται σ’ αυτό το βάθος, ….. μόνο!

   Με την ευκαιρία, θυμήθηκα αυθόρμητα έναν παλιό ορισμό του Αϊνστάιν.
   - Την έννοια του απείρου μόνο δύο πράγματα μπορούν να οριοθετήσουν. Το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Αν και γιά το δεύτερο δεν είμαι τελείως σίγουρος!
   Να, λοιπόν, που η μικρή Ελλάδα εμπλέκεται και συμβάλλει αποφασιστικά στο έργο του κορυφαίου επιστήμονα. Άλλη μία παγκόσμια δόξα γιά την ένδοξη χώρα που «όταν οι άλλοι κατοικούσαν στις σπηλιές, αυτή έχτιζε Παρθενώνες και…. μπλα, μπλα, μπλά….»!