To πρόβλημα της μετανάστευσης και οι σκοτεινές πολιτικές επιδιώξεις.

Επικαιρότης

   Τα τελευταία, κυρίως, χρόνια μπαίνουν αθρόα, λαθραία κι ανενόχλητα στη χώρα μυριάδες αλλοδαποί, που βαφτίζονται αυθαίρετα και απλά «μετανάστες». Ρακένδυτοι, πειναλέοι, αξιοθρήνητοι, κουβαλούν μαζί, εκτός από φτώχεια και την καθόλου κολακευτική και αξιοζήλευτη κουλτούρα της χώρας προέλευσής τους. Και όλες τις συνήθειες της εκεί καθημερινότητός τους, όπως π.χ. το να ουρούν, να αφοδεύουν ή να μαγειρεύουν στο δρόμο!
   Εγκαθίστανται, αρχικός πυρήνας, στο κέντρο της Αθήνας, συσπειρωμένοι γιά προφανείς λόγους, όπου αναζητούν την επιβίωση και σιγά σιγά απλώνονται, σαν επιδημία, δημιουργώντας «γκέτος»,  στις περιοχές που έντρομοι εγκαταλείπουν οι ντόπιοι.

   Το δικαίωμα στη ζωή είναι αναφαίρετο και πρωταρχικό γιά κάθε άνθρωπο. Όμως, επ’ ουδενί, δεν θα πρέπει να ασκείται εις βάρος του αντίστοιχου δικαιώματος του «απέναντι». Ιδίως αν αυτός ο απέναντι είναι τελείως άσχετος με τον πρώτο, διαθέτει κυριαρχικά δικαιώματα και αναφαίρετες ιδιοκτησιακές προτεραιότητες!

   Κανείς δεν προσκάλεσε, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, όλο αυτό το τριτοκοσμικό λεφούσι να έρθει στον τόπο μας και ουδείς μπορεί να του εξασφαλίσει στοιχειώδη διαβίωση, όταν ήδη οι «νοικοκύρηδες» του τόπου αδυνατούν, πλέον, να τα βγάλουν πέρα οι ίδιοι.
   Η συνέχεια και εξέλιξη της ιστορίας είναι μαθηματικά και νομοτελειακά γνωστή!
   Στα δημιουργούμενα «γκέτος», αναπτύσσεται, μοιραία, ποικίλη παραβατικότητα. Από μικροκλοπές, πορνεία, εμπόριο ναρκωτικών, κ.λπ., μέχρι βαριά και ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα (ληστείες, βιασμοί, δολοφονίες) που επεκτείνονται ακτινωτά προς τα έξω, σπέρνοντας τρόμο κι ανασφάλεια και καθιστώντας τον βίο αβίωτο γιά κάθε πολίτη.

   Καμία λογική, καμία ηθική και κανένας νόμος, (γραπτός ή άγραφος) δεν κατανοεί και αποδέχεται αυτή τη βάναυση υποβάθμιση της ελληνικής κοινωνίας και το βίαιο πέταγμά της στον σκουπιδοτενεκέ, όχι της υπανάπτυξης, αλλά της απόλυτης οικονομικής εξαθλίωσης και της πολιτιστικής εξαχρείωσης.
   Η Αθήνα, βασικά πληττόμενη πόλη, οδηγείται ταχύτατα, από ήδη ουραγός, πολιτισμικά, πρωτεύουσα της Ευρώπης, να ανταγωνίζεται επάξια τριτοκοσμικές μεγαλουπόλεις της Γης. Όπως την ειδυλλιακή Ντάκα του Μπαγκλαντές, την κοσμοπολίτικη Καλκούτα της Ινδίας, το γοητευτικό Καράτσι του Πακιστάν, την ασφαλή Καμπούλ του Αφγανιστάν, το πανέμορφο Ναϊρόμπι της Κένυας, το εξωτικό Μογκαντίσου της Σομαλίας, την ιστορική Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας και διάφορες τέτοιες αξιοζήλευτες, πολιτισμικά, μεγαλουπόλεις. (Γιά κάποιες από δαύτες διαθέτω ιδία εμπειρία, γνώση, ....ζήλεια και «θαυμασμό»!).

   Εκείνο που εξοργίζει, λειτουργώντας επιβαρυντικά στην περίπτωση, είναι να θεωρείται όλη αυτή η πλήρως χαοτική και διαλυτική κατάσταση, από τους πάσης φύσεως «θολοκουλτουριαρέους» προοδευτικάριους, ως «πρόοδος»! Και να αντιμετωπίζονται επιτιμητικά, όσοι αντιδρούν, μη αποδεχόμενοι την πολιτιστική και πολιτισμική τους διύλιση μέσα στην αυθαιρέτως εισαγόμενη και εγκαθιστάμενη στο τόπο, αθλιότητα!
   Μιλούν, οι «προοδευτικοί», για «ξενοφοβία»! Τι παραλογισμός, αλήθεια, το να φοβάσαι μην βρεθείς μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη, προκειμένου κάποιος να σου βουτήξει το ρολόι, ή την αλυσίδα απ’ τον λαιμό! Οποία «συντήρηση», να μην θέλεις να πεθάνεις σφαγμένος και ληστεμένος, στα καλά του καθουμένου! Τι ρατσισμός!! 
   Γιατί, άραγε, να μην διαθέτουμε όλοι τη γενναιότητα και ηλιθιότητα εκείνου του αριστερούλη, πανίβλακα ηθοποιού, που αν και του έχουν επιτεθεί, (σ’ αυτόν και τη γυναίκα του), κάμποσες φορές, τους έχουν ληστέψει και σφαλιαρίσει, όμως, εκείνος εκεί! Βράχος! Επιμένει να διαμένει και να κυκλοφορεί στην Πλατεία Βικτωρίας ατάραχος! Ατρόμητος πολυπολιτισμικός «ξενολάτρης» και περήφανος αντιρατσιστής!

   Δυστυχώς, ομολογώ ο κατάπτυστος, πως δεν ανήκω σ’ αυτή την κατηγορία! Ντροπή μου! Όμως δεν είμαι φτιαγμένος από τέτοια πάστα! Όχι μόνο διακατέχομαι από ξενοφοβία, αλλά θα μπορούσα να πω από απόλυτο «ξενοτρόμο»! Οσάκις αναγκάζομαι να κατέβω στο κέντρο (πολύ αραιά και πού) το σκέφτομαι δύο φορές και εφαρμόζω οδηγίες που θυμάμαι από το στρατό, σχετικά με πορεία σε ναρκοπέδιο! Και αναρωτιέμαι, γιατί να πρέπει να υφίσταμαι αυτή την κατάσταση;
   Αν αυτό λέγεται «πρόοδος», να μου λείπει!

   Όσο γιά «ρατσισμό»; Βεβαίως! Διακατέχομαι πλήρως από ρατσιστικά σύνδρομα και ιδεώδη! Μόνο που επεκτείνω τον όρο γιά κάθε είδους εισβολέα «κατακτητή». Παντός χρώματος, πάσης φυλής και πάσης εθνικότητος, που ουρανοκατέβατα, απρόκλητα και απρόσκλητα (είτε με πόλεμο, είτε εντέχνως και ύπουλα) έρχεται με το έτσι θέλω, να εγκατασταθεί στον τόπο μου, να με εκτοπίσει και να με αναγκάσει να γίνω κοινωνός της φτώχειας, της μιζέριας και της πολιτιστικής του αθλιότητος. Αλλοιώνοντας την πολιτισμική μου φυσιογνωμία και παράδοση, που έχτισα με ιδρώτα, μόχθο και πνευματικότητα και που κράτησα ζωντανή με αγώνες, θυσίες και ποταμούς αίματος, γιά χιλιετηρίδες!
   Και αισθάνομαι μεγάλη οργή, αποστροφή και αηδία γιά κάθε πολιτική παράταξη, π.χ. το ΚΚΕ, που, (όπως με την ποδοσφαιρική λογική μεταγραφής εισαγομένων παικτών επιδιώκεται η εξωγενής ενίσχυση της ομάδος εις βάρος του αθλήματος, σε εθνικό επίπεδο), υποστηρίζει, υποθάλπει και ενθαρρύνει την εισαγωγή στη χώρα χιλιάδων πειναλέων τριτοκοσμικών αλλοδαπών, προκειμένου διά της διασποράς της μιζέριας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, να πετύχει την πλήρη εξαχρείωση του λαού της Ελλάδος, δημιουργώντας έτσι τον επιδιωκόμενο ανθρώπινο προλεταριακό χυλό που θα του αυξήσει την κομματική πελατεία και θα εξυπηρετήσει τους σκοτεινούς και μηδενιστικούς πολιτικούς του στόχους, διαλύοντας, όμως, τη χώρα.

   Δυστυχώς, το ΚΚΕ και οι παρατρεχάμενοί του, ανέκαθεν και θεσμικά, δρούσαν προδοτικά και διαλυτικά κατά της Ελλάδος. Αφού, άλλωστε, ο διεθνισμός γιά τον κομμουνισμό αποτελεί βασικό και κορυφαίο συστατικό, που δογματικά καταργεί κάθε, επί μέρους, εθνικισμό. Αυτό είναι πασίγνωστο στη θεωρία και πασιφανές στην πράξη, που όμως καλύπτεται εντέχνως γιά εξαπάτηση αφελών!

   Κοντολογίς, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, η καλύτερη και ρεαλιστικότερη λύση είναι η εξής, αν θέλουμε όντως η Ελλάδα να ξαναγυρίσει στην τάξη, την ηρεμία και την ασφάλεια, τουλάχιστον από πλευράς μεταναστευτικής εγκληματικότητος και, κυρίως, αν επιθυμούμε να ξαναγυρίσει στους Έλληνες.
  
    Όσοι εξ αυτών, (είτε έχουν μπει στη χώρα νόμιμα, είτε παράνομα), έχουν δουλειά, (αδιάφορο αν είναι δηλωμένη ή αδήλωτη) και με μόχθο και τίμιο ιδρώτα βγάζουν το ψωμί τους, είναι φιλήσυχοι και ειρηνικοί νοικοκυραίοι, (με οικογένεια ή όχι)  και μοιράζονται τα ίδια βάσανα, τις ίδιες χαρές και τις ίδιες αγωνίες με τους γηγενείς, να μείνουν. Χίλιες φορές να μείνουν. Ας είναι άσπροι, μαύροι, κίτρινοι, κόκκινοι, εμπριμέ, ή με βούλες! Όλοι όσοι, αποδεδειγμένα, χωράνε στη χειμάζουσα ελληνική οικονομία και μπορούν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία!
  
   Όσοι όμως σουλατσάρουν άνεργοι και πεινασμένοι, δυστυχώς, πρέπει ν' απελαθούν το ταχύτερον. Αφού αποτελούν, -απόλυτα δικαιολογημένα και φυσιολογικά-, εν δυνάμει κακοποιούς. Η πείνα είναι κακός σύμβουλος και η απόλυτη ένδεια μηδενίζει ηθικές αντιστάσεις, ναρκώνει συνειδήσεις και οδηγεί, εκ του ασφαλούς, στην εγκληματικότητα.

   Και αφού οι κοινωνικές παροχές και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις, εξαντλώντας τις δυνατότητές τους, δεν μπορούν να καλύψουν πλέον τους δυστυχούντες ημεδαπούς, η συντήρηση της τεράστιας εισαγόμενης δυστυχίας μοιάζει με περιττή πολυτέλεια. Οπότε η απέλαση των αλλοδαπών που πλεονάζουν αποτελεί τη μόνη λύση.

   Η χρεοκοπημένη σήμερα Ελλάδα, αλίμονο, δεν μπορεί σηκώσει το φορτίο διατροφής όλων των δυστυχισμένων της Γης! Οι δυνατότητές της εξαντλήθηκαν προ πολλού. Σε μπουκάλι ενός λίτρου δεν μπορείς να στριμώξεις τρία λίτρα νερού!

   Αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν όλοι και, πρώτοι απ' όλους, οι "σύντροφοι κουλτουριαρέοι", αφού κι αυτοί κινδυνεύουν να μείνουν στο τέλος, από "σύντροφοι", "συν-άτροφοι"!