Επικαιρότης
Σήμερα έφυγε από τη ζωή ένας ακόμη μεγάλος. Το ίδιο σεμνά και διακριτικά, όπως έμεινε σε τούτο τον κόσμο γιά 84 χρόνια.
Νεκρολογίες θα του γίνουν πολλές. Και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις με τους μεγάλους, οι εναπομένοντες μικροί, τουλάχιστον οι πλείστοι εξ αυτών, θα τοποθετηθούν υπακούοντες περισσότερο στις δικές τους σκοπιμότητες και λιγότερο στον εκλιπόντα. Είτε γιά λόγους αυτοπροβολής, είτε γιά πολιτική εκμετάλλευση.
Ο Θανάσης Βέγγος εκτός από μεγάλος καλλιτέχνης υπήρξε και σπουδαίος άνθρωπος.
Πολιτικά ανήκε στην αριστερά και με θητεία, μάλιστα, στη Μακρόνησο! Δικαίωμά του αναφαίρετο και πολιτική του επιλογή απόλυτα σεβαστή. Κάθε άνθρωπος κάνει, δικαιούμενος γι’ αυτό, συνεχείς επιλογές. Πολιτικές, αθλητικές, μουσικές,γευστικές, σεξουαλικές, διάφορες! Ζωή σημαίνει ενεργή διαδρομή εν μέσω συνεχών επιλογών. Και τις επιλογές του δεν τις καπηλεύτηκε, δεν τις εκμεταλλεύτηκε και δεν προσπάθησε να τις επιβάλλει.
Όμως η, όποια, πολιτική του επιλογή δεν του έκλεισε τους ορίζοντες και δεν του εγκλώβισε το μυαλό. Αγκάλιασε όλο τον κόσμο κι αγκαλιάστηκε από όλους τους Έλληνες. Γι’ αυτό ο Βέγγος δεν παραχωρείται και δεν χαρίζεται σε κανέναν, όπως ίσως επιχειρηθεί! Ανήκε, ζώντας, στο πανελλήνιο και τώρα ανήκει στην Ιστορία και τη χορεία των μεγάλων και των εκλεκτών.
Όπως όλοι οι παλιοί, καλοί, αριστεροί δεν προσβλήθηκε από το μικρόβιο του 3/Μισμού, (Μιζέρια – Μοχθηρία – Μίσος) αλλά κράτησε μέσα του ολοζώντανο κάθε αγνό, ουμανιστικό στοιχείο της ουτοπιστικής ιδεολογίας του και με το απαράμιλλο πηγαίο ταλέντο του το μετουσίωσε σε γέλιο διασκέδασης και δάκρυ συγκίνησης. Και το σκόρπισε απλόχερα σε όλη τη κοινωνική γκάμα και σε όλη την ελληνική επικράτεια
Αν και σφραγισμένος ανεξίτηλα με τη θεία «σφραγίδα» του εκλεκτού, του διαφορετικού, του μοναδικού, παρέμεινε μέχρι τέλους ένας απλός, συνεσταλμένος, σεμνός και καταδεκτικός άνθρωπος. Ένας «καλός άνθρωπος» της διπλανής πόρτας.
Ενσάρκωσε, δεν υπεδύθη, τον ταλαιπωρημένο, βασανισμένο, κουρασμένο, αλλά πάντα πρόθυμο, χαμογελαστό και θυμόσοφο κοινό Έλληνα βιοπαλαιστή και εξέφρασε τους καημούς, τους πόθους και τα βάσανά του, με χιούμορ, αισιοδοξία, μοναδικό κέφι και ζωντάνια. Αλλά, πάνω απ’ όλα, προσωποποίησε με σπαραχτικά εκκωφαντικό και συνάμα αθόρυβο τρόπο, το γνησιότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της ελληνικής φυλής. Την παγκόσμια φυλετική αποκλειστικότητα που, δυστυχώς, βαίνει ραγδαία προς εξαφάνιση στους σύγχρονους καιρούς, το φιλότιμο!
Ο Βέγγος δεν είχε, απλώς, φιλότιμο, ήταν ο ορισμός της έννοιας!!
Σίγουρα η ελληνική γη, που τον περιμένει σιωπηλή και λυπημένη, θα τον αγκαλιάσει σφιχτά και θα τον σκεπάσει απαλά.
Η στήλη, ανατρέχοντας νοερά σε κάποιες λίγες κουβέντες που αντάλλασσαν κάποτε, υπόσχεται να μην τον ξεχάσει ποτέ. Πώς μπορεί άλλωστε….
Σήμερα έφυγε από τη ζωή ένας ακόμη μεγάλος. Το ίδιο σεμνά και διακριτικά, όπως έμεινε σε τούτο τον κόσμο γιά 84 χρόνια.
Νεκρολογίες θα του γίνουν πολλές. Και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις με τους μεγάλους, οι εναπομένοντες μικροί, τουλάχιστον οι πλείστοι εξ αυτών, θα τοποθετηθούν υπακούοντες περισσότερο στις δικές τους σκοπιμότητες και λιγότερο στον εκλιπόντα. Είτε γιά λόγους αυτοπροβολής, είτε γιά πολιτική εκμετάλλευση.
Ο Θανάσης Βέγγος εκτός από μεγάλος καλλιτέχνης υπήρξε και σπουδαίος άνθρωπος.
Πολιτικά ανήκε στην αριστερά και με θητεία, μάλιστα, στη Μακρόνησο! Δικαίωμά του αναφαίρετο και πολιτική του επιλογή απόλυτα σεβαστή. Κάθε άνθρωπος κάνει, δικαιούμενος γι’ αυτό, συνεχείς επιλογές. Πολιτικές, αθλητικές, μουσικές,γευστικές, σεξουαλικές, διάφορες! Ζωή σημαίνει ενεργή διαδρομή εν μέσω συνεχών επιλογών. Και τις επιλογές του δεν τις καπηλεύτηκε, δεν τις εκμεταλλεύτηκε και δεν προσπάθησε να τις επιβάλλει.
Όμως η, όποια, πολιτική του επιλογή δεν του έκλεισε τους ορίζοντες και δεν του εγκλώβισε το μυαλό. Αγκάλιασε όλο τον κόσμο κι αγκαλιάστηκε από όλους τους Έλληνες. Γι’ αυτό ο Βέγγος δεν παραχωρείται και δεν χαρίζεται σε κανέναν, όπως ίσως επιχειρηθεί! Ανήκε, ζώντας, στο πανελλήνιο και τώρα ανήκει στην Ιστορία και τη χορεία των μεγάλων και των εκλεκτών.
Όπως όλοι οι παλιοί, καλοί, αριστεροί δεν προσβλήθηκε από το μικρόβιο του 3/Μισμού, (Μιζέρια – Μοχθηρία – Μίσος) αλλά κράτησε μέσα του ολοζώντανο κάθε αγνό, ουμανιστικό στοιχείο της ουτοπιστικής ιδεολογίας του και με το απαράμιλλο πηγαίο ταλέντο του το μετουσίωσε σε γέλιο διασκέδασης και δάκρυ συγκίνησης. Και το σκόρπισε απλόχερα σε όλη τη κοινωνική γκάμα και σε όλη την ελληνική επικράτεια
Αν και σφραγισμένος ανεξίτηλα με τη θεία «σφραγίδα» του εκλεκτού, του διαφορετικού, του μοναδικού, παρέμεινε μέχρι τέλους ένας απλός, συνεσταλμένος, σεμνός και καταδεκτικός άνθρωπος. Ένας «καλός άνθρωπος» της διπλανής πόρτας.
Ενσάρκωσε, δεν υπεδύθη, τον ταλαιπωρημένο, βασανισμένο, κουρασμένο, αλλά πάντα πρόθυμο, χαμογελαστό και θυμόσοφο κοινό Έλληνα βιοπαλαιστή και εξέφρασε τους καημούς, τους πόθους και τα βάσανά του, με χιούμορ, αισιοδοξία, μοναδικό κέφι και ζωντάνια. Αλλά, πάνω απ’ όλα, προσωποποίησε με σπαραχτικά εκκωφαντικό και συνάμα αθόρυβο τρόπο, το γνησιότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της ελληνικής φυλής. Την παγκόσμια φυλετική αποκλειστικότητα που, δυστυχώς, βαίνει ραγδαία προς εξαφάνιση στους σύγχρονους καιρούς, το φιλότιμο!
Ο Βέγγος δεν είχε, απλώς, φιλότιμο, ήταν ο ορισμός της έννοιας!!
Σίγουρα η ελληνική γη, που τον περιμένει σιωπηλή και λυπημένη, θα τον αγκαλιάσει σφιχτά και θα τον σκεπάσει απαλά.
Η στήλη, ανατρέχοντας νοερά σε κάποιες λίγες κουβέντες που αντάλλασσαν κάποτε, υπόσχεται να μην τον ξεχάσει ποτέ. Πώς μπορεί άλλωστε….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου