Σκέψεις - Απόψεις
Πολλά λέγονται, γράφονται και θα συνεχίζουν έτσι γιά καιρό. Κάθε ένας, κατά τη λογική, την ηθική ή τα μικροσυμφέροντά του, αθωώνει, καταδικάζει, κατακεραυνώνει, δικαιολογεί τον Γάλλο μπερμπάντη. Και, ευκαιρίας δοθείσης, βγάζει και τα αντιαμερικανικά του απωθημένα, (όσα και αν, έχει), υφαίνοντας πιθανά ή απίθανα σενάρια. (Τι ατσίδες είμαστε, άλλωστε!).
- Σε τα μας, «κου..ες», δεν περνάν τέτοια κόλπα και τερτίπια. Πίσω και σας φάγαμε «φονιάδες των λαών» και λοιποί κουτόφραγκοι! Σας μάθαμε, σας ξέρουμε και σας παίρνουμε πρέφα!
- Σιγά το παράπτωμα! Άντρας είναι, στο κάτω, κάτω!, λένε οι μεν. Δεν σκότωσε, δα και κανένα, ο «φίλος» της Ελλάδας!
- Είναι βιαστής, απαντούν οι υπερασπιστές, (πολλές φορές υποκριτικά), της παγκόσμιας (ανύπαρκτης πλέον) ηθικής και δεοντολογίας.
Πράγματι, στο επίπεδο που βρίσκεται η σημερινή κοινωνία, η συμπεριφορά ενός ώριμου σαλιάρη δεν αποτελεί ούτε ιδιαίτερο φαινόμενο, ούτε σπουδαία είδηση, με τόσα που γίνονται και μαθαίνονται. Απλώς το αξίωμα και όχι η πράξη προκαλεί τα φώτα της δημοσιότητος! Όμως αλλού είναι το ζήτημα!
Ούτε στο πάθος, ούτε στην ποιοτική χροιά και την ένταση του πάθους αυτού.
Το πρόβλημα βρίσκεται στην καίρια δημόσια θέση που κατέχει ο οιοσδήποτε κ. Στρός Καν, σε συνδυασμό με το οποιοδήποτε πάθος που τον διακατέχει.
Κάθε «πάθος», ακόμη και ωφέλιμο ή εποικοδομητικό (π.χ. πάθος γιά τη μουσική), κάνει τον άνθρωπο εξαρτημένο και ευάλωτο! Άρα ευεπίφορο, τουλάχιστον, στη μεροληψία! Κατά συνέπειαν, τον καθιστά ακατάλληλο γιά ύψιστα αξιώματα!
(Σημ. Γνωρίζω περίπτωση τραπεζοϋπαλλήλου που σκαρφάλωσε, στο τάκα, τάκα και παρά αξίαν, τα σκαλιά της υπαλληλικής ιεραρχίας, όταν ξετρύπωσε, κολάκεψε και εκμεταλλεύτηκε γλείφοντας, το ψώνιο του διευθυντού του, που θεωρούσε εαυτόν ταλέντο της όπερας!).
Όταν, λοιπόν, κατέχεις δημόσια θέση, τέτοια που από σένα εξαρτάται η ύπαρξη εκατομμυρίων ανθρώπων, δεν επιτρέπεται να διακατέχεσαι από πάθη. Πολύ περισσότερο όταν το «πάθος» σου ξεπερνάει κάποια όρια και εντάσσεται στα ισχυρά και επικίνδυνα, (βίτσιο)!
Στην προκειμένη περίπτωση, φανταστείτε τι αποφάσεις θα μπορούσαν να βγουν από το ΔΝΤ, ή από την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, (εφ’ όσον εκλεγόταν αργότερα πρόεδρος), αν κάποιος επιτήδειος φρόντιζε να «ρίχνει» στην πλώρη του εν λόγω κυρίου, καλλίγραμμες, τσαχπίνες και φλογερές αγριοκουκλάρες! Ίσως και να πρέπει να ελεγχθούν οι προηγούμενες αποφάσεις του εν λόγω κυρίου, τουλάχιστον οι πιό σοβαρές!
Βλέπετε, τελικά, αυτές οι μικρές ανθρώπινες χαρές (τα πάθη και τα βίτσια) είναι μόνο γιά εμάς τους απλούς, ανώνυμους, ανθρώπους, που στο κάτω, κάτω, επηρεάζουν μόνο εμάς! Η προβολή και τα αξιώματα δεν είναι μόνο δικαιώματα, τιμές και δόξες, έχουν και υποχρεώσεις! Και μιά τέτοια απαιτεί απουσία παθών!
Το παλιό ρωμαϊκό γνωμικό, περί της γυναίκας του Καίσαρος … κ.λπ., στη σημερινή εποχή ισχύει και γιά…. τον Καίσαρα! Να τι κάνει η εξίσωση των φύλων!
Πολλά λέγονται, γράφονται και θα συνεχίζουν έτσι γιά καιρό. Κάθε ένας, κατά τη λογική, την ηθική ή τα μικροσυμφέροντά του, αθωώνει, καταδικάζει, κατακεραυνώνει, δικαιολογεί τον Γάλλο μπερμπάντη. Και, ευκαιρίας δοθείσης, βγάζει και τα αντιαμερικανικά του απωθημένα, (όσα και αν, έχει), υφαίνοντας πιθανά ή απίθανα σενάρια. (Τι ατσίδες είμαστε, άλλωστε!).
- Σε τα μας, «κου..ες», δεν περνάν τέτοια κόλπα και τερτίπια. Πίσω και σας φάγαμε «φονιάδες των λαών» και λοιποί κουτόφραγκοι! Σας μάθαμε, σας ξέρουμε και σας παίρνουμε πρέφα!
- Σιγά το παράπτωμα! Άντρας είναι, στο κάτω, κάτω!, λένε οι μεν. Δεν σκότωσε, δα και κανένα, ο «φίλος» της Ελλάδας!
- Είναι βιαστής, απαντούν οι υπερασπιστές, (πολλές φορές υποκριτικά), της παγκόσμιας (ανύπαρκτης πλέον) ηθικής και δεοντολογίας.
Πράγματι, στο επίπεδο που βρίσκεται η σημερινή κοινωνία, η συμπεριφορά ενός ώριμου σαλιάρη δεν αποτελεί ούτε ιδιαίτερο φαινόμενο, ούτε σπουδαία είδηση, με τόσα που γίνονται και μαθαίνονται. Απλώς το αξίωμα και όχι η πράξη προκαλεί τα φώτα της δημοσιότητος! Όμως αλλού είναι το ζήτημα!
Ούτε στο πάθος, ούτε στην ποιοτική χροιά και την ένταση του πάθους αυτού.
Το πρόβλημα βρίσκεται στην καίρια δημόσια θέση που κατέχει ο οιοσδήποτε κ. Στρός Καν, σε συνδυασμό με το οποιοδήποτε πάθος που τον διακατέχει.
Κάθε «πάθος», ακόμη και ωφέλιμο ή εποικοδομητικό (π.χ. πάθος γιά τη μουσική), κάνει τον άνθρωπο εξαρτημένο και ευάλωτο! Άρα ευεπίφορο, τουλάχιστον, στη μεροληψία! Κατά συνέπειαν, τον καθιστά ακατάλληλο γιά ύψιστα αξιώματα!
(Σημ. Γνωρίζω περίπτωση τραπεζοϋπαλλήλου που σκαρφάλωσε, στο τάκα, τάκα και παρά αξίαν, τα σκαλιά της υπαλληλικής ιεραρχίας, όταν ξετρύπωσε, κολάκεψε και εκμεταλλεύτηκε γλείφοντας, το ψώνιο του διευθυντού του, που θεωρούσε εαυτόν ταλέντο της όπερας!).
Όταν, λοιπόν, κατέχεις δημόσια θέση, τέτοια που από σένα εξαρτάται η ύπαρξη εκατομμυρίων ανθρώπων, δεν επιτρέπεται να διακατέχεσαι από πάθη. Πολύ περισσότερο όταν το «πάθος» σου ξεπερνάει κάποια όρια και εντάσσεται στα ισχυρά και επικίνδυνα, (βίτσιο)!
Στην προκειμένη περίπτωση, φανταστείτε τι αποφάσεις θα μπορούσαν να βγουν από το ΔΝΤ, ή από την Προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, (εφ’ όσον εκλεγόταν αργότερα πρόεδρος), αν κάποιος επιτήδειος φρόντιζε να «ρίχνει» στην πλώρη του εν λόγω κυρίου, καλλίγραμμες, τσαχπίνες και φλογερές αγριοκουκλάρες! Ίσως και να πρέπει να ελεγχθούν οι προηγούμενες αποφάσεις του εν λόγω κυρίου, τουλάχιστον οι πιό σοβαρές!
Βλέπετε, τελικά, αυτές οι μικρές ανθρώπινες χαρές (τα πάθη και τα βίτσια) είναι μόνο γιά εμάς τους απλούς, ανώνυμους, ανθρώπους, που στο κάτω, κάτω, επηρεάζουν μόνο εμάς! Η προβολή και τα αξιώματα δεν είναι μόνο δικαιώματα, τιμές και δόξες, έχουν και υποχρεώσεις! Και μιά τέτοια απαιτεί απουσία παθών!
Το παλιό ρωμαϊκό γνωμικό, περί της γυναίκας του Καίσαρος … κ.λπ., στη σημερινή εποχή ισχύει και γιά…. τον Καίσαρα! Να τι κάνει η εξίσωση των φύλων!
καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα του Καίσαρος, παρότι φαίνεται ότι έχει να κάνει με ηθική, είχε να κάνει ΜΟΝΟ με χρήματα.
Τα περί ελληνων έξυπνων η γαλλική κοινή γνώμη έχει λυσσάξει περί δολοπλοκίας. Εξ άλλου δεν είναι η πρώτη φορά που με δολοπλοκία απομακρύνουν από τέτοια πόστα πρόσωπα και μαζί τους και τα πράγματα. Μάλλον λοιπόν υποτιμάς την παγκόσμια τραπεζομαφία.
Ρισκάρω πρόβλεψη που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους (εφ' όσον επαληθευτεί, ως διαδικασία).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κ. Στρός Καν θα παραδεχτεί ενοχή (πιστεύω απόλυτα ότι είναι ένοχος), θα "μπουκώσει" στο χρήμα την καμαριέρα, η οποία θα "στρογγυλέψει" τις κατηγορίες και η υπόθεση θα λήξει σιωπηρά,με συμβιβασμό, στους 4 τοίχους του γραφείου κάποιου δικαστή. Και καθένας θα δικαιούται να λέει το κοντό και το μακρύ του.
(Σημ. Ο κ. Καν, θα συνεχίσει να κάνει και χρήση του δεύτερου!).
Κατά τη γνωστή αμερικανική δικανική διαδικασία. Με ποινή εξαγοράσιμη και με ισόβια απέλαση από τις ΗΠΑ. (Σκοτούρα του!)
Αν πέφτω έξω, θα προχωρήσει σε δίκη προκειμένου ν' αποδείξη την αθωότητά του.
Αν επαληθευτώ, όλες οι θεωρίες περί "πλεκτάνης" και "σκευωρίας", όπως καταλαβαίνεις, θα πάνε περίπατο! Αφού η αλήθεια, υποστηριζόμενη μάλιστα από κορυφαίο νομικό επιτελείο, (που προφανώς διαθέτει ο κ. Ντομινίκ), δεν μπορεί παρά να λάμψει στο τέλος, οπότε δεν νοούνται συμβιβασμοί.
Επειδή καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται, αν η υπόθεση προχωρήσει, θα μπορούμε να πιθανολογούμε τα περί σκευωρίας, αφού ο αθώος ποτέ δεν φοβάται την αλήθεια!
Άν όμως συμβιβαστεί, σημαίνει πως την έχει κάνει τη "κουτσικέλα" του, οπότε ξαναγυρίζουμε στο.... Γκουαντάναμο, και στα λοιπά σίγουρα αντιαμερικανικά επιχειρήματα.
Συνεπώς, κοντός ψαλμός αλληλούϊα! Ίδωμεν!