Η πολιτική κι οι πολιτικοί, ο πολιτικός ανταγωνισμός και το πάρθιο βέλος.

Ηρόστρατος vs Σαμψών = 1 - 1

- Έμπαινε.... Γιούτσο!

- Ουδείς λογικός και σκεπτόμενος άνθρωπος απέμεινε να αμφιβάλει γιά την ιδιοσυστασία και τους κανόνες με τους οποίους παίζεται σήμερα το πολιτικό παιχνίδι. Στο μόνο που διαφοροποιείται και αποτυπώνεται η γνώμη των πολιτών είναι το μέγεθος της αγανάκτησης, το πολιτιστικό τους επίπεδο, ο βαθμός αυτοσυγράτησης και ο πλούτος του λεξιλογίου τους, ειδικά στο κεφάλαιο «Υβρεολόγιο»!

   Οι παράμετροι και τα κίνητρα ενασχόλησης με την πολιτική ποικίλουν. Από αγνά αισθήματα, όπως ακραίος αλτρουισμός, φιλοπατρία, φιλοτιμία, αυταπάρνηση, κ.α. μέχρι αδίστακτη καιροσκοπία, φιλαυτία, εξουσιολαγνεία, ιδιοτέλεια ή, ακόμη, και αδυναμία άσκησης κάποιου άλλου, εντίμου πλην κοπιώδους, επαγγέλματος.

   

   - Εννοείται πως σήμερα, εποχή εκφυλισμού και αποσάθρωσης κάθε ηθικού έρματος και αξίας, τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στην πρώτη ομάδα ελλείπουν παντελώς, ή αποτελούν απλή διακοσμητική γαρνιτούρα και προκάλυψη αυτών της δεύτερης. Γιά παραπλάνηση και στάχτη στα μάτια αφελών και ιδεολόγων, αλλά και συνταγή συμπεριφοράς στους επερχόμενους πονηρούς και τυχάρπαστους υποψήφιους... εθνοπατέρες.

   Τα παλαιά πρότυπα πολιτικών που «έπεφταν επί των επάλξεων» γιά τον λαό και την πατρίδα, μας τέλειωσαν απελπιστικά και όπως δείχνουν τα πράγματα, το «καλούπι» έσπασε και δεν θα ξαναβγούν άλλοι. Σήμερα η πατρίδα τα «πέφτει» στους πολιτικούς! Μίζες, κομπίνες, αρπαχτές, κομματικά θαλασσοδάνεια, φαβοριτισμός και νεποτισμός. Όλα στα φόρα. «Διαλιέχτεεεε!». Έτσι κάθε «ομάδα» κατεβαίνει, πλέον, στο γήπεδο με ό,τι παίκτες διαθέτει το ρόστερ της. Συνήθως «παιχτάκια» άμπαλα και δευτεροκλασάτα. Της πλάκας και της καρπαζιάς. Όμως, χάνει-κερδίζει, αυτούς έχει, μ’ αυτούς παίζει!

   - Στον πολιτικό ανταγωνισμό είναι λογική η ανυπαρξία του «fair play». Αυτό πάει περίπατο και τα χτυπήματα κάτω από την ζώνη πάνε κι έρχονται, στα πλαίσια του «ο θάνατός σου η ζωή μου». Κλωτσιές, μπουνιές, βρισιές, βρωμιές, αλητείες είναι στην ημερησία διάταξη. Τελευταία μάλιστα, το βρώμικο παιχνίδι παίζεται απροκάλυπτα. Χωρίς ενδοιασμούς, αναστολές και προσχήματα. Με την αβάντα του «γυαλιού» και την επιστράτευση ημιαμόρφωτων «διαμορφωτών κοινής γνώμης» και δημοσκοπισιάκηδων. Από εμετικούς προπαγανδιστές μέχρι χαζοχαρούμενους καραγκιόζηδες. Λαϊκιστές, κωλογλείφτες ή εξώνητοι και εμπαθείς, μας τσαμπουνάν καθημερινά το «ποίμα» τους. Ειδικοί στις κυβιστήσεις, τις κωλοτούμπες, τα διπλά τόλουπ και τα τριπλά άξελ, (που λέει ο Κωστάλας!).

   - Όμως:

   α) Όταν ξέρεις πως το μνημόνιο που γιά χρόνια πολεμάς, (και δικαίωμά σου), έχει ουσιαστικά λήξει και απομένει μόνο να ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο -που δεν μπορείς να αποτρέψεις την ψήφισή του- με το οποίο ανοίγει ο δρόμος γιά την είσπραξη 11,9 δις, τα οποία η χώρα περιμένει όπως η διψασμένη γη την πρώτη φθινοπωρινή ψιχάλα,  αλλά εσύ προσπαθείς, με νύχια και δόντια, να αποτρέψεις.

   β) Όταν εφευρίσκεις νομικίστικα «τερτίπια» και κόλπα γιά να κάνεις καθυστέρηση και να περάσει άπρακτα η κρίσιμη συνάντηση κορυφής που θα εγκρίνει την τελευταία δόση.

   γ) Όταν προσδοκάς, με «ψιλοκοκό» και λαϊκίστικες ανοησίες, συνταγματικά αστήρικτες, και με λαϊκές συγκεντρώσεις έξω… από τη Βουλή να κάνεις μπούγιο δημιουργώντας εντυπώσεις.

   Τότε:

 Τα πυρά σου, αν και άσφαιρα, δεν στοχεύουν ούτε την κυβέρνηση, ούτε το μνημόνιο, ούτε τους δανειστές σου. Στοχεύουν τον ίδιο τον λαό, τα συμφέροντα του οποίου, υποτίθεται, πως υπηρετείς. Και αυτό το βέλος που του ρίχνεις, καίρια και κατάστηθα, λέγεται πάρθιο. Οι σκεπτόμενοι πολίτες βλέπουν και κρίνουν.