Θέσεις - Απόψεις
Πολλοί θεωρούν εξαιρετικά δύσκολη τη θέση του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, λόγω της πληθώρας, του όγκου και του βάρους των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Λάθος τεράστιο!
Ουδέποτε, από τη στιγμή που έσπασε η φούσκα της αμέριμνης πλάνης και ξεχύθηκε το μολυσματικό περιεχόμενο του αποστήματος της κρίσης στην ελληνική κοινωνία, δεν βρέθηκε πρωθυπουργός της χώρας σε καλύτερη θέση. Και εξηγούμαι:
- Κατ’ αρχήν δεν βαρύνεται, καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την δημιουργία ή τη διαχείριση της κρίσης, μέχρι τον Ιούνιο που πήρε στα χέρια του, υπεύθυνα, την διακυβέρνηση της χώρας. Έως τότε ό,τι ελέγετο από οιονδήποτε πολιτικό, (και ελέχθησαν πολλά, ποικίλα και από παντού), τα πήρε παραμάζωμα η λαίλαπα της τρόικα και της αδήριτης ανάγκης, ως «έπεα πτερόεντα» και κανείς δεν τα θυμάται. Κατά το κλασσικό, «ανάγκαν και θεοί πείθονται» και το νεώτερο «πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», εκείνο που μετράει δεν είναι το τι λες έξω από το χορό, αλλά το πώς χορεύεις μέσα σ’ αυτόν.
- Ο ελληνικός λαός γνωρίζει πλέον το πρόβλημα σε όλη του την έκταση και ένταση. Γνωρίζει το πώς και από ποίους δημιουργήθηκε, ως ελληνικό extra large μέσα στην γενικότερη παγκόσμια κρίση, και αντιλαμβάνεται ότι η θεραπεία απαιτεί μακρόχρονα, δυσάρεστα και δυσβάστακτα αντιλαϊκά μέτρα, μαζί με την άρδην αλλαγή του παλιού φθαρμένου και διεφθαρμένου μοντέλου διοίκησης. Και μάλιστα όχι γιά βέβαιη διάσωση, αλλά γιά πιθανότητα διάσωσης! Γι’ αυτό και στην συντριπτική του πλειοψηφία ανέχεται, έστω με έντονη δυσφορία, την ασφυκτική κατάσταση, με μόνο αντίβαρο την ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης. Και παρακολουθεί τις εξελίξεις μουδιασμένος, σιωπηλός και με κρατημένη την ανάσα.
- Η τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά είναι η πρώτη που, γιά πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης, διαπραγματεύεται σοβαρά, σθεναρά και υπεύθυνα με τους δανειστές της χώρας. Όμως οι δυνατότητές της είναι περιορισμένες. Όπως κάθε φορά που αντιπαρατίθενται ένας ισχυρός δανειστής με έναν αδύναμο δανειζόμενο. Η θέση του δεύτερου είναι, εξ ορισμού, μειονεκτική. Εξαθλιωμένος και στα όρια αντοχής του, (κατά δήλωση Σαμαρά, τα δημόσια ταμεία στραγγίζουν στις 16 Νοεμβρίου), είναι πλησιέστερα στον όρο «ικέτης», παρά «ισότιμος συνομιλητής». Και αυτά τα περί εθνικής αξιοπρέπειας και επίδειξης μαγκιάς και παλικαριάς είναι γιά ηρωικά παιδικά μυθιστορήματα και αφελείς ακροατές. Και όπως βλέπουμε, η σώφρων αριστερά, (φαίνεται υπάρχει και τέτοια), το κατανοεί και απλώς «κουνιέται» λιγάκι, γιά την τιμή των όπλων και κατά το λαϊκό, «η σεμνή παρθένος παραδίδεται… αρνουμένη»!
- Σε κάθε περίπτωση, ο Σαμαράς προσωπικά θα βγει κερδισμένος απ’ αυτή την ιστορία. Με το ταμπελάκι του «αξιόπιστου» πρωθυπουργού (που, ουσιαστικά, του κρέμασε η αναξιότητα και αναξιοπιστία του μειονεκτικού αυτιστικού παιδιού που κυβερνούσε τότε τη χώρα και τόσο αβασάνιστα -εν μία νυκτί- μας έβαλε στο «τρυπάκι» του μνημονίου και από την μία συμφωνούσε και υπέγραφε πως θα εφήρμοζε κατά γράμμα τις υποδείξεις των δανειστών-εταίρων, ενώ από την άλλη αδρανούσε και δεν έκανε τίποτα), το παλεύει προσπαθώντας να σώσει, ό,τι μπορεί να σωθεί!
Προσκρούοντας φυσιολογικά στην εσωτερική αντίδραση των κυβερνητικών του εταίρων, οι οποίοι έχουν ποδοπατήσει, αναγκαστικά, όλες τις θεσμικές κομματικές τους αρχές, θυσιάσει τα ιδεολογικά τους ταμπού και παραμερίσει όλες τις… κόκκινες γραμμές που κατά καιρούς έβαζαν, (λες και είναι κινητά σήματα Τροχαίας), και είναι πολύ λογικό κάπου να «κλωτσάνε», έχει τελικά ν’ αντιμετωπίσει δύο ενδεχόμενα. Ή προχωρεί αταλάντευτος και προσαρμοζόμενος στα κελεύσματα της τρόικα και μέσω ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή συνεχίζει την προσπάθεια διάσωσης, ξεπερνώντας απλώς έναν ακόμη «κάβο». ή καταψηφίζεται και πέφτει!
Στη πρώτη περίπτωση, ακόμη κι αν αποτύχει η νέα συνταγή «διάσωσης» και τα πράγματα χειροτερέψουν, όπερ και το πιθανότερο, αφού και το πρόγραμμα είναι αδύνατον να βγει και πριν από κάθε «ανάπτυξη» της χώρας απαιτείται «αφύπνιση» του λαού, κάτι που όπως φαίνεται αργεί ακόμη, η ευθύνη θα βαρύνει ακέραια την σκληρή τρόικα και τους άτεγκτους εντολείς της. Ο Σαμαράς θα έχει το άλλοθι πως αγωνίστηκε σθεναρά και έπεσε ηρωικά προ υπέρτερου αντιπάλου. Κάτι σαν τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα!
Στη δεύτερη, την ακόμη χειρότερη περίπτωση, η χώρα θα πέσει στα χέρια της Αριστεράς στερούμενη πλέον οιασδήποτε συνδρομής από την Ε.Ε. («Άει σιχτίρ, σας βαρεθήκαμε πιά, θα πούνε), και ο τόπος θα βρεθεί στο έλεος του άπειρου και άμυαλου νεαρού κ. Τσίπρα, του πονοψυχιάρη κ. Στράτα-Στρατούλη, των οργισμένων «ξανθών νιάτων», της κ. Δούρου, (μέσα κι έξω κεφαλής), της κ. Κωνσταντοπούλου, (μέσα), και την εκδικητική μανία των αλλοπρόσαλλων «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα, ευφυέστατα, λουφάζουν «ακονίζοντας» μαχαίρια και αναμένοντας την μεγάλη ώρα του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών! Δηλαδή θα βρεθούμε στο απόλυτο χάος και το απόλυτο κενό! Σε μιά τέτοια, απευκταία περίπτωση, η διακυβέρνηση Σαμαρά θα φαντάζει σαν γλειφιτζούρι σε παιδάκι, «δόση» σε στερημένο χρήστη και «ροζ τηλέφωνο» σε βιτσιόζο ναυαγό! Με μόνο πιθανό κέρδος την απομυθοποίηση της δημαγωγικής ρητορείας εκείνων των κομμάτων, ιδίως αριστερών, που «αντιτίθενται» στα πάντα, χωρίς να «τίθενται» πουθενά και τη μελαγχολική, καθυστερημένη, διαπίστωση, «στερνή μου γνώση….»!
- Τελικά, στη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, όπου η σπάνις ισχυρών πολιτικών προσωπικοτήτων είναι πέραν από αισθητή και το μέγεθος των προβλημάτων μεγαλώνει αυτή την αίσθηση, ο Αντώνης Σαμαράς, χωρίς να χρειαστεί να «καταθέσει» ιδιαίτατη ευφυΐα και αρκούμενος στην επίδειξη κοινού νοός, αν συνεχίσει να προβάλλει την σταθερότητα των απόψεών του με την ίδια σοβαρότητα και λιτότητα στον δημόσιο λόγο και μετρημένες εμφανίσεις στο γυαλί, έχει πολλές πιθανότητες να συμπεριληφθεί στη χορεία των μεγάλων ηγετών της Ελλάδος! Κοίτα φίλε μου πώς τα φέρνει καμμιά φορά η μοίρα!
Σε αντίθεση, οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι, ούτως ή άλλως και από χέρι, χαμένοι. Αν τον διατηρήσουν στην πρωθυπουργία θα τους «κλέψει» την, όποια και αν, δόξα υπάρξει στο μέλλον και αν τον ρίξουν, θα χρεωθούν το κόστος του επερχόμενου μπάχαλου! Χώρια που θα τους βαρύνει πάντοτε η αρχική συμφωνία συγκυβέρνησης με την κεντροδεξιά.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες, όλα κρέμονται σε μια κλωστή και ο καιρός θα δείξει. Πάντως οι οιωνοί γιά τον Σαμαρά προσωπικά, είναι άριστοι. Μακάρι και γιά τη χώρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου