Ονειρεμένες πολιτείες

Θέσεις - Απόψεις

   Έχουμε και λέμε.

   - Η Υγεία αποτελεί ακρογωνιαίο παράγοντα της ανθρώπινης ύπαρξης. Άρα της οικογένειας, της κοινωνίας, του Κράτους. Συνεπώς, δεν συζητείται, ως το υπ’ αριθμ.1 κοινωνικό αγαθό θα πρέπει να παρέχεται αφειδώς και σε άριστη ποιότητα και αποτελεσματικότητα από το Κράτος. Απ’ άκρου σ’ άκρο, ντόπιους και ξένους, ασφαλισμένους και μη. Χωρίς γενόσημα φάρμακα, ράντζα ή ελλείψεις υλικών και νοσηλευτικού προσωπικού όλων των βαθμίδων στα νοσοκομεία και λοιπές «μαϊμουδιές» και κουτοπονηριές. Βασικό, λοιπόν, αίτημα το «Δωρεάν υγεία γιά τον λαό»! Και μάλιστα 5 αστέρων.

   - Αμέσως μετά έρχεται η Παιδεία. Λαός απαίδευτος είναι ξύλο απελέκητο! Και βέβαια ένα τόσο απαραίτητο συστατικό προόδου θα πρέπει να παρέχεται απολύτως δωρεάν από το Κράτος! Χωρίς σχολεία τι θα έχουν να καταλαμβάνουν οι μαθητές; Χωρίς θρανία τι θα έχουν να σπάνε οι καταληψίες και χωρίς βιβλία τι θα καίνε στο τέλος της κάθε χρονιάς, οι «φωστήρες». Χωρίς «εκλεγμένους» από την πλειοψηφία της «ερυθράς» μειοψηφίας, (αφού η αντίστοιχη «μαύρη» δεν έχει ακόμη οργανωθεί στο χώρο), πως θα λειτουργήσει το Πανεπιστήμιο; Πως θα πορευτεί χωρίς διοίκηση, χωρίς τον πρύτανή του; Που μπορεί να μην είναι και πολύ αναμετρήσιμος με αυτόν του London School of Economics, πάντως γιά τη διοίκηση του Royal Theater σκίζει.

   - Μετά οι συγκοινωνίες. Πώς είναι δυνατόν αυτό το βασικότατο αγαθό, δηλαδή η μετακίνηση του εργαζόμενου λαού να είναι αντικείμενο εμπορίου και κερδοσκοπίας και να αναγκάζουν έτσι τον λαό, αμυνόμενο, να μετατρέπεται σε «παράνομο επιβάτη», (το «λαθρεπιβάτης» απαγορεύεται διά ροπάλου, λόγω των γνωστών προοδευτικών αντιλήψεων και της αποφυγής αισχρών συνειρμών με το πρώτο συνθετικό του). Χώρια που με την κατάργηση όλων των μηχανισμών εκδόσεως εισιτηρίων κι ελέγχων αυτών επιτυγχάνεται τεράστια οικονομία στο Κράτος.

   - Ακολουθεί το νερό. Τόσα έχουν γραφτεί γι’ αυτό, ως την πιθανότερη αιτία του επόμενου παγκοσμίου πολέμου! Το πολυτιμότερο και πιό απαραίτητο στοιχείο γιά την ύπαρξη και διατήρηση της ζωής! Όσο δεν νοείται ζωή χωρίς νερό, άλλο τόσο δεν νοείται η εμπορευματοποίηση αυτού του αγαθού. Λοιπόν, νερό τζάμπα! Τελεία και παύλα! Και οικονομία λόγω κατάργησης διαδικασιών μέτρησης της κατανάλωσης!

   - Στην ίδια μοίρα έρχεται το ρεύμα. Δεν νοείται σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία χωρίς ηλεκτρική ενέργεια. Χωρίς ηλεκτρικό πέθαναν όλα. Το λέει, άλλωστε, κι ο... Φωτόπουλος, που κάθε τόσο απειλεί να κλείσει τον διακόπτη και να νεκρώσει τα πάντα! Άρα, τέρμα οι λογαριασμοί της ΔΕΗ. Ρεύμα γιά το λαό, τζάμπα. Πάρε κόσμε! Κρατική παροχή! Χώρια το πρόσθετο όφελος που θα προκύψει γιά τον λαό, αφού δεν θα μπορεί ο κάθε Βενιζέλος να πιάνεται και να ρίχνει χαράτσια!

   - Εννοείται πως τα πάσης φύσεως διόδια των εθνικών οδών που παρακωλύουν την ελεύθερη διακίνηση του λαού, θα καταργηθούν εξ ορισμού.

   Η στήλη, γιά να μη θεωρηθεί συντηρητικών αρχών, αφού πρωτοπορεί πάντα σε ρηξικέλευθες προοδευτικές ιδέες, προχωρεί και επεκτείνει το πράγμα. Προτείνει λοιπόν:

- Όλοι οι άνεργοι να προσληφούν στο δημόσιο και να μισθοδοτούνται ανεξαρτήτως προσφοράς εργασίας.

- Ελεύθερη διακίνηση και διανομή όλων των ειδών διατροφής και γενικώς όλων των προϊόντων αξιοπρεπούς διαβίωσης του λαού. Π.χ. έχεις το βράδυ καλεσμένους σπίτι να δείτε μαζί στην TV το ματσάκι; Στέλνεις τη κυρά στο παρακείμενο σούπερ μάρκετ και παίρνει 5-6 κατεψυγμένες πίτσες, καμιά 15/αριά Άμστελ, τζάμπα γιατί «έτσι μας αρέσει» και κάνεις το παρτάκι σου, μιά χαρά!

   Βέβαια, όλα τα παραπάνω απαιτούν μιά μικρή κι επουσιώδη λεπτομέρεια. Κάποιος θα πρέπει να δουλεύει και να πληρώνει γιά όλα αυτά τα ωραία και εύκολα. Τιποτένια πράγματα, θα μου πείτε, ανάξια λόγου! Κάτι θα γίνει. Η κυβέρνηση ξέρει, μωρέ! Μ’ αυτά θ’ ασχολούμαστε!

   Τώρα αν σε κάποιον όλα αυτά φαίνονται αστεία, ουτοπικά ή και γελοία, ας κοιτάξει λίγα χρόνια πίσω του, στα χρόνια της αφθονίας, της σπατάλης, της ανεμελιάς, αλλά και τις, σχετικά πρόσφατες,  εξαγγελίες των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Αν το κάνει, θα καταλάβει πολλά. 

   Έτσι θα εξηγήσει και το σημερινό «τσούξιμο» του… λογαριασμού. Όλες αυτές τις λαϊκές κατακτήσεις που μας έπεισαν πως αποτελούν «κεκτημένα δικαιώματα» κι εμείς, ως κλασικοί «λωτοφάγοι», το πιστέψαμε. Χάψαμε το δόλωμα, βολευτήκαμε απίθανα γιά κάμποσα χρόνια αλλά τώρα που μας βγαίνουν ξινά κι από τη μύτη, τώρα μας κάνουν και… κλαίμε.

   Δικαιολογίες τύπου «όχι εγώ, αυτός», με εύκολα αναθέματα και αποενοχοποιήσεις, («μα εγώ δεν έκλεψα, γιατί να πληρώσω»), δεν πιάνουν. Η ευθύνη της ελληνικής κοινωνίας λογίζεται ως συλλογική και όλοι θα πληρώσουμε. Άλλωστε -νομοτέλεια κι αυτή- αναπόφευκτα, μαζί με τα πολλά ξερά καίγονται και μερικά χλωρά.

   Μόνη ηθική ικανοποίηση, άνευ όμως σοβαρού υλικού αντικρίσματος αφού το πουλάκι πέταξε, η αποκάλυψη και το «κράξιμο», (μαζί με την φυλακή, εννοείται), κάποιων από τους επιτήδειους, που έστησαν το εγκληματικό τσιμπούσι τους στην πλάτη του μόνιμου «κορόιδου», του ταλαίπωρου λαού.