Γραικοί και γραικύλοι.

Θέσεις - Απόψεις

   Το φαινόμενο παλιό, παμπάλαιο, πανάρχαιο. Ίσως φταίει γι’ αυτό το κλίμα και οι φυσικές ομορφιές, με τα οποία προίκισε ο Δημιουργός αυτόν εδώ τον τόπο. Ίσως να φταίει και το… νερό!

   Η συμπεριφορά είναι πιστοποιημένη πολύ πριν την επισημάνουν οι Ρωμαίοι και την καθιερώσουν με τον σχετικό όρο.

   Ίσως κι ο Πλάστης, θεωρώντας όψιμα πως χαρίστηκε στον τόπο, δίνοντάς του τόσο πολλά καλά, σκέφτηκε να ρίξει στο παιχνίδι, τελευταία στιγμή, και κάποιο αντίβαρο, έτσι γιά να φέρει τη «βάρκα» της Ελλάδος και του ελληνισμού λιγάκι πιό στα ίσια! Και μας έδωσε το «χάρισμα» του τυφλού πάθους και της εμφύλιας αντιπαλότητος που μπορεί να φτάσει στα άκρα. Μέχρι του σημείου της αυτοχειρίας και της αυτοκαταστροφής.

   Η μεταφορά του όρου «γραικύλος» στη σύγχρονη πραγματικότητα απεικονίζει εκείνον τον Έλληνα ο οποίος επιδιώκει την εξαθλίωση των ομοεθνών του και τον αφανισμό των προαιώνιων πολιτιστικών χαρακτηριστικών της φυλής μας, προς χάριν ορδών απρόσκλητων αλλοδαπών εισβολέων, ανεξαρτήτως ράτσας και χρώματος και καθοδηγείται από τις, αρρωστημένα εκφραζόμενες, πολιτικές του πεποιθήσεις. Πολλώ δε μάλλον, αφού στην καλύτερη των περιπτώσεων, με την επίδειξη ανοχής και αδράνειας στην παρατηρούμενη αθλιότητα που προκαλεί η λαθρομετανάστευση, όχι μόνο δεν εξασφαλίζεται ούτε ίχνος βελτίωσης στη θέση των εξαθλιωμένων δυστυχισμένων αλλοδαπών, γιά τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των οποίων, τάχα κόπτονται οι γραικύλοι, αλλά τουναντίον, η ανεξέλεγκτη επιμήκυνση της παραμονής τους στη χώρα, πλην της παρατεινόμενης μιζέριας κι ανεργίας, αυξάνει και τις πιθανότητες εκτροπής τους στην παραβατικότητα. Γεγονός απόλυτα δικαιολογημένο αφού η πείνα αποτελεί τον χειρότερο σύμβουλο όλων των όντων. Ενώ μιά σοβαρή επιχείρηση της Αστυνομίας τους εξασφαλίζει, μέσω των νομίμων διαδικασιών, αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης, διαβίωσης και πλήρη εγκληματική αδρανοποίηση, μέχρι τον τελικό τους επαναπατρισμό.

   Ιστορικά παραδείγματα γραικυλισμού, προ της καθιερώσεως του όρου, υπάρχουν πολλά. Ενδεικτικά αναφέρονται οι περιπτώσεις του Σπαρτιάτη βασιλιά Δημάρατου και του Αθηναίου πλαίυ μπόι Αλκιβιάδη. Σήμερα αυτά βρίθουν!

   Στην εξυπηρέτηση αυτής της, τυφλά εγωιστικής και ανεξήγητης με την κοινή λογική, συμπεριφοράς σύγχρονου γραικυλισμού, επιστρατεύεται κάθε παράλογο επιχείρημα, ακόμη και το πλέον οφθαλμοφανώς τέτοιο, προκειμένου να μετατραπεί ένα πραγματικό «άσπρο» σε ψευδές «κατάμαυρο». Αρκεί αυτό να επιτάσσει το άμετρο πολιτικό πάθος και η κατευθυντήρια πολιτική γραμμή. Το εθνικό συμφέρον και η υποστήριξη των αντίστοιχων του ελληνικού λαού πάνε περίπατο και όλα υποτάσσονται στη διεθνιστική μπουρδολογία της αριστερής μαρξιστικής φιλοσοφίας. Μιάς ιδεολογίας που, αν και διαρκώς συρρικνούμενη, επιβιώνει και στηρίζεται στην παγκόσμια εξάπλωση της μιζέριας κι εξαθλίωσης. Τις βασικές δεξαμενές άντλησης πολιτικής της δύναμης.

   Γιά την δικαιολόγηση των αδικαιολογήτων, η αναφορά στην αρχαιότητα και τα τότε κρατούντα γίνεται υπό μερικών «δημοκρατικών» κονδυλοφόρων θολής κουλτούρας και άκρας προοδευτικότητος, με αντιδραστική αναφορά στην προφανούς εθνικής ωφέλειας επιχείρηση «Ξένιος Ζευς», που πρόσφατα καταβάλλει ύστατη προσπάθεια περιστολής του κακού.   

   Λοιδορούν την ονομασία της επιχείρησης και διαστρεβλώνουν την αρχαία έννοια του επιθέτου, ερμηνεύοντάς το όπως τους βολεύει. Αδυνατώ να διανοηθώ την ευαρέσκεια του Διός να περνάει μέσα από την διάλυση των ελληνικών πόλεων και των κοινωνιών τους και την επωνυμία του, (Ξένιος), να προκύπτει από ανοχή σε περιπτώσεις και συνθήκες σαν αυτές που βιώνουμε σήμερα. Άλλωστε, δεν υπάρχει σύγχρονη σαχλαμάρα που να μην μπορεί να αντιστοιχηθεί, παραφραζόμενη ή διαστρεβλωμένη κατάλληλα, με κάποια αρχαία αναφορά.

   Αφού θέλουν να παίξουν «εν ου παικτοίς» και πριν επιστρατεύσουν ως αρωγούς στην έωλη προσπάθεια δικαιολόγησης των αδικαιολογήτων, αρχαίους συγγραφείς, ιστορικούς και φιλοσόφους, καλό θα ήταν να εντρυφήσουν λιγάκι στα αρχαία κοινωνικά συστήματα και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των διαφόρων μετοίκων, περιοίκων, δούλων, ειλώτων και… γυναικών στην αρχαιότητα! Καλές οι αναφορές στον Αντιφάνη (!), που ουδέποτε υπήρξε φιλόσοφος ο άνθρωπος και μάλιστα… κυνικός, (προφανώς ο σοφολογιότατος προοδευτικάριος κονδυλοφόρος, σοβαρής εφημερίδας, που τον επικαλείται, εννοεί τον Αντισθένη), στον Μεγαλέξαντρο, τα βυζαντινά λάβαρα και τον χουντικό «ελληνορθόδοξο πολιτισμό», αλλά το χαρμάνι που προκύπτει δεν πείθει και καλόν είναι να αποφεύγονται τέτοιες αναφορές και συγκρίσεις. Καθώς και το αλά καρτ δοκούν και οι κατά το εκάστοτε κομματικό συμφέρον ερμηνείες.

   Ας αφήσουν κατά μέρος επιχειρήματα που οδηγούν συνειρμικά στο συμπέρασμα πως, επειδή μέχρι προ 10/τίας κάποιοι ξένοι λαθρομετανάστες εργάτες δούλεψαν στα ολυμπιακά έργα, αμειβόμενοι γι’ αυτό, δημιουργείται πλέον η υποχρέωση στη χώρα να ανέχεται τη συρροή, ανεξέλεγκτα, αφειδώς και στο διηνεκές, καραβανιών με πεινασμένους και άνεργους «ντεσπεράντος» , από τα πέρατα της Οικουμένης!

   Όσο γιά τα περί «πογκρόμ» και τις λοιπές φραστικές αηδίες, ρώσικη είναι η λέξη, ας καθίσουν να διαβάσουν τι εννοεί και, κυρίως, πως και από ποιούς εμφανίστηκαν στην Ανθρωπότητα και ας αφήσουν τις μεγαλόστομες κουταμάρες. Είπαμε οι καιροί άλλαξαν και τέτοια δολώματα δεν πιάνουν περισσότερα «ψάρια», πέραν από εκείνα που, ούτως ή άλλως, θέλουν να πιαστούν. Έστω και χωρίς δόλωμα! Οπότε ας μη ματαιοπονούν. Περιττεύει.