Επικαιρότης
Κατά τους ποδοσφαιρικούς κανονισμούς, όταν οι οπαδοί μιάς ομάδος «ατακτούν», η ομάδα υποχρεούται-τιμωρείται να δώσει αγώνες στην έδρα της κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς θεατές στην εξέδρα.
Δυστυχώς, η «ποδοσφαιροποίηση», (με τον πλήρως εκχυδαϊσμό του όρου), της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής έχει σαν αποτέλεσμα και το χθεσινό κατάντημα της ιερότερης ημέρας μνήμης και απότισης φόρου τιμής, προς όλους εκείνους, των οποίων οι αγώνες και θυσίες επέτρεψαν σε μας σήμερα να ζούμε ελεύθεροι και να ασχημονούμε, αγνωμόνως, με τον τρόπο που όλοι είδαμε στο γυαλί. Αφού ελάχιστοι τολμηροί, από πραγματική «πάστα» κασκαντέρ, τόλμησαν να πλησιάσουν τα επικίνδυνα σημεία των παρελάσεων όπου, υποτίθεται, θα τιμώνταν οι αγώνες του Έθνους!
Δυστυχώς, την ημέρα εορτασμού της εθνικής μας Παλιγγενεσίας, η χώρα, απ’ άκρου σ’ άκρο, παρουσίασε πάλι το γνωστό, τελευταία, άθλιο πρόσωπό της. Το χαρακτηριστικό πρόσωπο της καθολικής και πλήρους αποσύνθεσης και παρακμής.
Δυστυχώς, γιορτάσαμε την … εθνική μας ενότητα και ομοψυχία, παρελαύνοντες με εκδηλώσεις και πανηγυρισμούς γιά τα… πανηγύρια! Με τον λαό διχασμένο, αγριεμένο κι αποπροσανατολισμένο, στα «κάγκελα». Αποκομμένο ηθικά από τον συμβολισμό της ημέρας και τελείως απόντα. Τόσο σαν φυσική παρουσία αλλά και σαν ομόθυμη ψυχική συμμετοχή και με την πολιτική ηγεσία, έντρομη κι αμήχανη, να περιχαρακώνεται πίσω από την ασπίδα που στήθηκε από ολόκληρη την αστυνομική δύναμη της χώρας. Μιάς δύναμης που μετετράπη, γιά μιά μέρα, σε Ρωμαίους πραιτοριανούς, θυμίζοντας άλλες εποχές, το ίδιο κακές, αντιδημοκρατικές και άθλιες!
Δυστυχώς και αλίμονο, δημιουργήθηκε άλλο ένα κακό «κεκτημένο», σαν την ανόητη πορεία προς …. την αμερικανική πρεσβεία, όπου έτσι τιμώνται οι «χιλιάδες (!) νεκροί» του Πολυτεχνείου, που έδωσαν «ζωή» και πολιτικό μέλλον σε διάφορους μπαγαπόντηδες καιροσκόπους, τύπου Λαλιώτη, (αλήθεια, που λουφάζει ο τύπος, ξεκοκαλίζοντας τις μίζες του;), Δαμανάκη, Ανδρουλάκη και άλλους τέτοιους καλοπερασόπουλους, «εργολάβους της δημοκρατίας».
Πολύ φοβάμαι πως, του λοιπού, κάθε φορά που θα υπάρχει γενικότερη κοινωνική δυσφορία, η θιγόμενη μερίδα λαού θα κάνει «ντου» και θα παρακωλύει, εθιμικά και ασεβώντας, την ομαλή διεξαγωγή κάθε παρέλασης, αλλοιώνοντας το νόημα του εορτασμού και μαυρίζοντας το κύρος της Ελλάδος. Οπότε, γιά να αποτραπεί το μπάχαλο, η εκάστοτε κυβέρνηση θα κινητοποιεί κάθε ένστολο μέλος των Σωμάτων Ασφαλείας, αφήνοντας τη χώρα απροστάτευτη στο έλεος των διαρρηκτών και πάσης φύσεως κακοποιών, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται, «ως η άμμος της θαλάσσης». Αστειότητες και γελοιότητες με πολύ επικίνδυνες συνέπειες και προεκτάσεις, που διακωμωδούν τα εθνικά σύμβολα, αποδυναμώνουν την ιστορική μνήμη και δηλητηριάζουν την εθνική συνοχή, σπέρνοντας διαλυτικά ζιζάνια αυτοκαταστροφής.
Όσο δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε και διαφυλάττουμε, ως κόρην οφθαλμού», τα ενωτικά στοιχεία που σφυρηλατούν την επιβίωσή μας ως εθνική και κρατική οντότητα και όσο δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά τον «γάιδαρο»από το «σαμάρι», αποδίδοντας ευθύνες αναλόγως, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να διαβούμε το σύνορο της ανατολίτικης υπανάπτυξης και να ενταχθούμε στη χορεία των προηγμένων δυτικών χωρών.
Η τριτοκοσμική εικόνα που παρουσιάζουμε ως χώρα, προϊόντος του χρόνου, αντί να ξεθωριάζει ζωηρεύει, με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητος καθημερινά. Το μεγάλο μαγικό χαλί, που έντεχνα τοποθέτησαν οι επί 30/τία κυβερνήσεις πάνω στον τόπο, προκειμένου να καλύπτουν τις άθλιες «πομπές» τους, αδυνατεί, πλέον, να «εξυπηρετήσει» το σκοπό του και η σαπίλα διαχέεται ακάθεκτη και όζουσα αφορήτως!
Οι εκλογές έρχονται, ο κόπρος του Αυγεία περιμένει τον Ηρακλή του και ο λαός καλείται να επιδείξει την ωριμότητα και την επιδεκτικότητα μαθήσεώς του. Αν και όση διαθέτει.
Κατά τους ποδοσφαιρικούς κανονισμούς, όταν οι οπαδοί μιάς ομάδος «ατακτούν», η ομάδα υποχρεούται-τιμωρείται να δώσει αγώνες στην έδρα της κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς θεατές στην εξέδρα.
Δυστυχώς, η «ποδοσφαιροποίηση», (με τον πλήρως εκχυδαϊσμό του όρου), της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής έχει σαν αποτέλεσμα και το χθεσινό κατάντημα της ιερότερης ημέρας μνήμης και απότισης φόρου τιμής, προς όλους εκείνους, των οποίων οι αγώνες και θυσίες επέτρεψαν σε μας σήμερα να ζούμε ελεύθεροι και να ασχημονούμε, αγνωμόνως, με τον τρόπο που όλοι είδαμε στο γυαλί. Αφού ελάχιστοι τολμηροί, από πραγματική «πάστα» κασκαντέρ, τόλμησαν να πλησιάσουν τα επικίνδυνα σημεία των παρελάσεων όπου, υποτίθεται, θα τιμώνταν οι αγώνες του Έθνους!
Δυστυχώς, την ημέρα εορτασμού της εθνικής μας Παλιγγενεσίας, η χώρα, απ’ άκρου σ’ άκρο, παρουσίασε πάλι το γνωστό, τελευταία, άθλιο πρόσωπό της. Το χαρακτηριστικό πρόσωπο της καθολικής και πλήρους αποσύνθεσης και παρακμής.
Δυστυχώς, γιορτάσαμε την … εθνική μας ενότητα και ομοψυχία, παρελαύνοντες με εκδηλώσεις και πανηγυρισμούς γιά τα… πανηγύρια! Με τον λαό διχασμένο, αγριεμένο κι αποπροσανατολισμένο, στα «κάγκελα». Αποκομμένο ηθικά από τον συμβολισμό της ημέρας και τελείως απόντα. Τόσο σαν φυσική παρουσία αλλά και σαν ομόθυμη ψυχική συμμετοχή και με την πολιτική ηγεσία, έντρομη κι αμήχανη, να περιχαρακώνεται πίσω από την ασπίδα που στήθηκε από ολόκληρη την αστυνομική δύναμη της χώρας. Μιάς δύναμης που μετετράπη, γιά μιά μέρα, σε Ρωμαίους πραιτοριανούς, θυμίζοντας άλλες εποχές, το ίδιο κακές, αντιδημοκρατικές και άθλιες!
Δυστυχώς και αλίμονο, δημιουργήθηκε άλλο ένα κακό «κεκτημένο», σαν την ανόητη πορεία προς …. την αμερικανική πρεσβεία, όπου έτσι τιμώνται οι «χιλιάδες (!) νεκροί» του Πολυτεχνείου, που έδωσαν «ζωή» και πολιτικό μέλλον σε διάφορους μπαγαπόντηδες καιροσκόπους, τύπου Λαλιώτη, (αλήθεια, που λουφάζει ο τύπος, ξεκοκαλίζοντας τις μίζες του;), Δαμανάκη, Ανδρουλάκη και άλλους τέτοιους καλοπερασόπουλους, «εργολάβους της δημοκρατίας».
Πολύ φοβάμαι πως, του λοιπού, κάθε φορά που θα υπάρχει γενικότερη κοινωνική δυσφορία, η θιγόμενη μερίδα λαού θα κάνει «ντου» και θα παρακωλύει, εθιμικά και ασεβώντας, την ομαλή διεξαγωγή κάθε παρέλασης, αλλοιώνοντας το νόημα του εορτασμού και μαυρίζοντας το κύρος της Ελλάδος. Οπότε, γιά να αποτραπεί το μπάχαλο, η εκάστοτε κυβέρνηση θα κινητοποιεί κάθε ένστολο μέλος των Σωμάτων Ασφαλείας, αφήνοντας τη χώρα απροστάτευτη στο έλεος των διαρρηκτών και πάσης φύσεως κακοποιών, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται, «ως η άμμος της θαλάσσης». Αστειότητες και γελοιότητες με πολύ επικίνδυνες συνέπειες και προεκτάσεις, που διακωμωδούν τα εθνικά σύμβολα, αποδυναμώνουν την ιστορική μνήμη και δηλητηριάζουν την εθνική συνοχή, σπέρνοντας διαλυτικά ζιζάνια αυτοκαταστροφής.
Όσο δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε και διαφυλάττουμε, ως κόρην οφθαλμού», τα ενωτικά στοιχεία που σφυρηλατούν την επιβίωσή μας ως εθνική και κρατική οντότητα και όσο δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά τον «γάιδαρο»από το «σαμάρι», αποδίδοντας ευθύνες αναλόγως, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να διαβούμε το σύνορο της ανατολίτικης υπανάπτυξης και να ενταχθούμε στη χορεία των προηγμένων δυτικών χωρών.
Η τριτοκοσμική εικόνα που παρουσιάζουμε ως χώρα, προϊόντος του χρόνου, αντί να ξεθωριάζει ζωηρεύει, με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητος καθημερινά. Το μεγάλο μαγικό χαλί, που έντεχνα τοποθέτησαν οι επί 30/τία κυβερνήσεις πάνω στον τόπο, προκειμένου να καλύπτουν τις άθλιες «πομπές» τους, αδυνατεί, πλέον, να «εξυπηρετήσει» το σκοπό του και η σαπίλα διαχέεται ακάθεκτη και όζουσα αφορήτως!
Οι εκλογές έρχονται, ο κόπρος του Αυγεία περιμένει τον Ηρακλή του και ο λαός καλείται να επιδείξει την ωριμότητα και την επιδεκτικότητα μαθήσεώς του. Αν και όση διαθέτει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου