Στοχασμοί
Η Ελλάδα ζει, με τη σειρά της, καταστάσεις που αποδεικνύουν ξανά τη διαχρονική σοφία του: «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον».
Στην εξελικτική διαδρομή του Ανθρώπου, ασήμαντη γιά την Αιωνιότητα, αλλά τεράστια γιά το χρόνο της ανθρώπινης παρουσίας στη Γη, έχουν εμφανιστεί, σχεδόν, όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και όλες οι εκφάνσεις του ανθρώπινου χαρακτήρα, σε σχέση με τις δυνατότητες της νοητικής του λειτουργίας και το εύρος αυτών. Μόνη ειδοποιός διαφορά, το τεχνολογικό πλαίσιο που κάνει τα πράγματα να μοιάζουν διαφορετικά, ενώ δεν είναι. Χαρακτηριστικό και εμφανέστατο δείγμα, η Φιλοσοφία. Η Φιλοσοφία, σαν βασική και αγωνιώδης αναζήτηση της Ουσίας του Σύμπαντος και της Ψυχής, είναι εντελώς απογυμνωμένη από τις παρδαλές κορδέλες της ευμάρειας και των παχιών ή ισχνών αγελάδων, που η τεχνολογική εξέλιξη «πακετάρει» τη ζωή μας, γιά να κάνει καλύτερη κι ανετότερη την εφήμερή μας καθημερινότητα. Γι’ αυτό τα μηνύματα, η αλήθεια, η χρησιμότητα, η ποιότητα και, γενικώς, η αξία που εκφράζουν οι αρχαίοι κλασικοί φιλόσοφοι, κυρίως Έλληνες και Κινέζοι, (Κομφούκιος, Λάο τσε, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, κ.λπ.), είναι και θα παραμείνουν διαχρονικές, αναλλοίωτες και πολύτιμες.
Οι καιροί, λοιπόν, αναπλάθουν αλλήλους και ό,τι συνέβη, κάπου, κάπως, κάποτε, είναι βέβαιον ότι θα ξανασυμβεί.
Προσέξατε την πολιτική συμπεριφορά του σύγχρονου κυβερνητικού σχήματος. Τη γέννηση, τη διαδρομή και τους μετασχηματισμούς του. Θεωρητικά, βάζει τη λέξη «σοσιαλιστικό» στον τίτλο του, με έμβλημα τη δημοκρατία, την ισοπολιτεία, τον εθνικισμό -η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες- και «εκτοξεύει» πλήθος ηχηρών και ευχάριστων στ’ αυτί συνθημάτων, όπως η πομπώδης σαχλαμάρα της Λούξενμπουργκ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»! Όλα γιά το «μπαλκόνι», τα χαρτιά και τη χαμηλή νοημοσύνη των χαχόλων! Στην πράξη βιώνουμε μία στυγνή κοινοβουλευτική δικτατορία, που παρά τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, επιμένει να κυβερνά κατά το δοκούν, το δικό της και των ξένων εντολέων, οδηγώντας, τελείως αδιαφορώντας γι’ αυτό, τη χώρα στην εκποίηση κι εξάρτηση και το λαό στην ταπείνωση κι εξαχρείωση.
Γιά όσους δεν γνωρίζουν Ιστορία σημειώνεται και γιά όσους ξέρουν υπενθυμίζονται τα κατωτέρω, σχετικά πρόσφατα γεγονότα.
- Ο Μουσολίνι ξεκίνησε ως σοσιαλιστής, εξεβίασε τον Ιταλό μονάρχη Βιτόριο Εμμανουέλε να του αναθέσει την πρωθυπουργία της χώρας του, (1922), αν και εξέφραζε ασήμαντη μειοψηφία Η εξέλιξη γνωστή. Στρογγυλοκάθισε στο «θώκο», εξουδετερώνοντας κάθε αντίθετη φωνή και μετέτρεψε τον σοσιαλισμό σε «φασισμό», (από το έμβλημα του «φάτσιο»), υποχρεώνοντας, στην αρχή, τους Ιταλούς σ’ ένα αυταρχικό καθεστώς και στη συνέχεια αιματοκυλώντας τον Κόσμο.
- Ο Χίτλερ ξεκίνησε με μηδαμινή κοινοβουλευτική παρουσία, ως εθνικοσιαλιστής κι αυτός, εκβιάζοντας τον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ να του δώσει την πρωθυπουργία, (καγκελαρία), και ανέλαβε εργολαβικά, δημαγωγόντας άκρατα επί του γερμανικού λαού και εν ονόματί του, να ξεπλύνει τη ντροπή της ήττας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα…. να ξανακαταστρέψει τη χώρα του, αναδεικνυόμενος σε έναν από τους μεγαλύτερους σφαγείς της Ανθρωπότητος!
Η ομοιότητα των πιό πάνω περιπτώσεων, σαν ιστορική πορεία λαών και ηγεσίας, με τον δικό μας «σοσιαλισμό», που εκφράζει το δημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, είναι εκπληκτική. Βεβαίως, τα μεγέθη, το εύρος επιρροής, ο διεθνής περίγυρος και η χρονική συγκυρία δεν επιτρέπουν στην ασυδοσία, την εγκληματική αυθαιρεσία, την αντιδημοκρατική συμπεριφορά και την περιφρόνηση στους θεσμούς που επιδεικνύει αυτό και τις καταστροφικές επιπτώσεις που προκαλεί, να ξεφύγουν από τα στενά όρια της χώρας. Όμως τους Έλληνες που πληρώνουν τη «σοσιαλιστική νύφη», του σε διατεταγμένη υπηρεσία μόνιμου «Σωτήρα», λίγο ενδιαφέρει. Αυτοί, ούτως ή άλλως, υποφέρουν και θα υποφέρουν γιά πάρα πολύ ακόμη!
Κλείνω με το εξής επιμύθιο. Τα λόγια, τα μεγάλα και παχιά δεν σημαίνουν τίποτα, ούτε οι «ταμπέλες» Οι πράξεις έχουν σημασία και η «ψυχή» των ανθρώπων, που κατά συγκλίνουσες φιλοσοφικές διαπιστώσεις, αποτελεί άβυσσο! Όπως κι οι οβιδιακές μεταμορφώσεις αποτελούν νομοτέλεια. Όμως, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»!
Η Ελλάδα ζει, με τη σειρά της, καταστάσεις που αποδεικνύουν ξανά τη διαχρονική σοφία του: «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον».
Στην εξελικτική διαδρομή του Ανθρώπου, ασήμαντη γιά την Αιωνιότητα, αλλά τεράστια γιά το χρόνο της ανθρώπινης παρουσίας στη Γη, έχουν εμφανιστεί, σχεδόν, όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και όλες οι εκφάνσεις του ανθρώπινου χαρακτήρα, σε σχέση με τις δυνατότητες της νοητικής του λειτουργίας και το εύρος αυτών. Μόνη ειδοποιός διαφορά, το τεχνολογικό πλαίσιο που κάνει τα πράγματα να μοιάζουν διαφορετικά, ενώ δεν είναι. Χαρακτηριστικό και εμφανέστατο δείγμα, η Φιλοσοφία. Η Φιλοσοφία, σαν βασική και αγωνιώδης αναζήτηση της Ουσίας του Σύμπαντος και της Ψυχής, είναι εντελώς απογυμνωμένη από τις παρδαλές κορδέλες της ευμάρειας και των παχιών ή ισχνών αγελάδων, που η τεχνολογική εξέλιξη «πακετάρει» τη ζωή μας, γιά να κάνει καλύτερη κι ανετότερη την εφήμερή μας καθημερινότητα. Γι’ αυτό τα μηνύματα, η αλήθεια, η χρησιμότητα, η ποιότητα και, γενικώς, η αξία που εκφράζουν οι αρχαίοι κλασικοί φιλόσοφοι, κυρίως Έλληνες και Κινέζοι, (Κομφούκιος, Λάο τσε, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, κ.λπ.), είναι και θα παραμείνουν διαχρονικές, αναλλοίωτες και πολύτιμες.
Οι καιροί, λοιπόν, αναπλάθουν αλλήλους και ό,τι συνέβη, κάπου, κάπως, κάποτε, είναι βέβαιον ότι θα ξανασυμβεί.
Προσέξατε την πολιτική συμπεριφορά του σύγχρονου κυβερνητικού σχήματος. Τη γέννηση, τη διαδρομή και τους μετασχηματισμούς του. Θεωρητικά, βάζει τη λέξη «σοσιαλιστικό» στον τίτλο του, με έμβλημα τη δημοκρατία, την ισοπολιτεία, τον εθνικισμό -η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες- και «εκτοξεύει» πλήθος ηχηρών και ευχάριστων στ’ αυτί συνθημάτων, όπως η πομπώδης σαχλαμάρα της Λούξενμπουργκ «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα»! Όλα γιά το «μπαλκόνι», τα χαρτιά και τη χαμηλή νοημοσύνη των χαχόλων! Στην πράξη βιώνουμε μία στυγνή κοινοβουλευτική δικτατορία, που παρά τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, επιμένει να κυβερνά κατά το δοκούν, το δικό της και των ξένων εντολέων, οδηγώντας, τελείως αδιαφορώντας γι’ αυτό, τη χώρα στην εκποίηση κι εξάρτηση και το λαό στην ταπείνωση κι εξαχρείωση.
Γιά όσους δεν γνωρίζουν Ιστορία σημειώνεται και γιά όσους ξέρουν υπενθυμίζονται τα κατωτέρω, σχετικά πρόσφατα γεγονότα.
- Ο Μουσολίνι ξεκίνησε ως σοσιαλιστής, εξεβίασε τον Ιταλό μονάρχη Βιτόριο Εμμανουέλε να του αναθέσει την πρωθυπουργία της χώρας του, (1922), αν και εξέφραζε ασήμαντη μειοψηφία Η εξέλιξη γνωστή. Στρογγυλοκάθισε στο «θώκο», εξουδετερώνοντας κάθε αντίθετη φωνή και μετέτρεψε τον σοσιαλισμό σε «φασισμό», (από το έμβλημα του «φάτσιο»), υποχρεώνοντας, στην αρχή, τους Ιταλούς σ’ ένα αυταρχικό καθεστώς και στη συνέχεια αιματοκυλώντας τον Κόσμο.
- Ο Χίτλερ ξεκίνησε με μηδαμινή κοινοβουλευτική παρουσία, ως εθνικοσιαλιστής κι αυτός, εκβιάζοντας τον Πρόεδρο Χίντενμπουργκ να του δώσει την πρωθυπουργία, (καγκελαρία), και ανέλαβε εργολαβικά, δημαγωγόντας άκρατα επί του γερμανικού λαού και εν ονόματί του, να ξεπλύνει τη ντροπή της ήττας του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα…. να ξανακαταστρέψει τη χώρα του, αναδεικνυόμενος σε έναν από τους μεγαλύτερους σφαγείς της Ανθρωπότητος!
Η ομοιότητα των πιό πάνω περιπτώσεων, σαν ιστορική πορεία λαών και ηγεσίας, με τον δικό μας «σοσιαλισμό», που εκφράζει το δημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, είναι εκπληκτική. Βεβαίως, τα μεγέθη, το εύρος επιρροής, ο διεθνής περίγυρος και η χρονική συγκυρία δεν επιτρέπουν στην ασυδοσία, την εγκληματική αυθαιρεσία, την αντιδημοκρατική συμπεριφορά και την περιφρόνηση στους θεσμούς που επιδεικνύει αυτό και τις καταστροφικές επιπτώσεις που προκαλεί, να ξεφύγουν από τα στενά όρια της χώρας. Όμως τους Έλληνες που πληρώνουν τη «σοσιαλιστική νύφη», του σε διατεταγμένη υπηρεσία μόνιμου «Σωτήρα», λίγο ενδιαφέρει. Αυτοί, ούτως ή άλλως, υποφέρουν και θα υποφέρουν γιά πάρα πολύ ακόμη!
Κλείνω με το εξής επιμύθιο. Τα λόγια, τα μεγάλα και παχιά δεν σημαίνουν τίποτα, ούτε οι «ταμπέλες» Οι πράξεις έχουν σημασία και η «ψυχή» των ανθρώπων, που κατά συγκλίνουσες φιλοσοφικές διαπιστώσεις, αποτελεί άβυσσο! Όπως κι οι οβιδιακές μεταμορφώσεις αποτελούν νομοτέλεια. Όμως, «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου