Θέσεις - Απόψεις
Διάφοροι φίλοι και γνωστοί που βιώνουν, όπως όλοι μας, τη λαίλαπα της πασοκικής κακοδιοίκησης θέλοντας να δείξουν την αγανάκτησή τους αναφωνούν:
- Στις προσεχείς εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα ψάχνει να βρει τη ψήφο του! Θα πατώσει! Θα πέσει σε μονοψήφια νούμερα!, κ.λπ., κ.λπ.,…….
Το κακό είναι ότι με την άποψη αυτή συντάσσονται και έμπειροι δημοσιογράφοι! Και βεβαίως όλοι πλανώνται πλάνη οικτρά! Γιατί το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν πεθαίνει!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα έδωσε, προχθές, στα νέα των 8.00’ κάποιου καναλιού, ο πολύς πρασινοφρουρός πρόεδρος της ΓΣΕΕ, (ναι, αυτός ο καλοζωισμένος, κρινοδάκτυλος…. εργάτης!). Αυτός που ενώ επί προηγούμενης κυβέρνησης ήταν, συνεχώς και γιά ψύλλου πήδημα, στα έμπεδα και ξιφουλκούσε γιά τα εργατικά δίκια και… τα κεκτημένα δικαιώματα (ναι, αυτός ο χαρτογιακάς που δεν δούλεψε ποτέ του!), τώρα με τον ορυμαγδό των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, όχι μόνο κάνει την … πάπια, αλλά στριμωγμένος από ερωτήσεις δημοσιογράφου που προσπάθησε, ματαίως, με τα γνωστά πασοκικά κόλπα και τσαλίμια, να ξεφύγει κι αποφύγει ευθεία απάντηση, τελικά αναγκάστηκε να ομολογήσει.
- Ναι, παραμένω ΠΑΣΟΚ, αλλά το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν είναι…. ΠΑΣΟΚ!
Με άλλα λόγια, όπως καταλαβαίνετε, «τον αράπη κι αν τον πλένεις…..»!
Ας μην αυταπατώμεθα, (όσοι, ακόμη, επιμένουν να αιθεροβατούν), το ΠΑΣΟΚ ήταν συμπαγές, είναι άτρωτο και θα είναι αθάνατο! Ακόμη κι αν αναγκαστεί ν’ αλλάξει όνομα, γιά παραπλανητικούς λόγους συσκότισης, (προσωπικά, πολύ αμφιβάλλω), ο «πασοκισμός» θα παραμείνει κυρίαρχος και αναλλοίωτος.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί πολιτική παράταξη, κόμμα, κίνημα ή όπως αλλιώς μπορεί να αποκληθεί ένας πολιτικός σχηματισμός. Δεν είναι, καν, πολιτικός σχηματισμός! Είναι κοινωνικός! Πόλος στον οποίο συσπειρώθηκε ό,τι χειρότερο στοιχείο διέθετε και διαθέτει η ελληνική κοινωνία, μαζί με ένα ποσοστό παρασυρθέντων και εξαπατηθέντων αγνών ιδεολόγων και διαφόρων άλλων αφελών, (κυρίως παλαιών και ταλαιπωρημένων αριστερών, οι οποίοι νόμισαν πως με το ΠΑΣΟΚ θα εύρισκαν δικαίωση οι πόθοι και οι αγώνες τους), που πίστεψαν στον δημαγωγό «Αντρέα».
Οι περισσότεροι απ’ τους τελευταίους, όταν έπεσαν οι μάσκες και κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται, το έκοψαν… λάσπη, όμως η μεγάλη μάζα των «οπαδών» παραμένει συμπαγής, όσο κι αν δυστροπεί, δυσανασχετεί και υποφέρει ….. βρίζοντας! Όταν σημάνει η ώρα των εκλογών θα είναι εκεί, στην ίδια θέση και επιλογή! Ακούνητη, ακλόνητη, αμετανόητη, καθ’ όσον…..ανόητη!
Η κόλλα που το συνέπηξε, η μαγική λέξη «αλλαγή», μιλάει ακόμη στο εσώψυχο των πασόκων. Απωθημένα χρόνων, καταπιέσεις, (πραγματικές ή φανταστικές), αδικίες, συμπλέγματα, τυχοδιωκτισμοί, ανικανοποίητα ένστικτα και συναισθήματα αρμοδιότητος Φρόιντ και συναδέλφων του, βρήκαν την πιθανότητα «θεραπείας» τους μέσω του νέου, τότε, πολιτικού φορέα ο οποίος, με τη λέξη «αλλαγή», έταξε στους πάντες τα πάντα!
Έτσι, όσοι «τσίμπησαν», αποκήρυξαν κάθε προηγούμενη πολιτική τους ένταξη και ακολουθώντας τον «νεφεληγερέτη» ηγέτη «Αντρέα», συστρατεύτηκαν στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ και βαφτίστηκαν στη σοσιαλιστική κολυμπήθρα, ανάθεμα κι αν ήξεραν, οι περισσότεροι, τι σημαίνει «σοσιαλισμός», πέραν από το ότι φορά ζιβάγκο, αφήνει γένια, μούσια, μαλλιά και κυκλοφορεί με «παπάκι» (το οποίον, κατά το σχετικό σλόγκαν, είναι προτιμότερο από τον…. Μητσοτάκη!).
Κατά τα ιστορικώς γνωστά, σε κάθε εκλογή το ΠΑΣΟΚ διπλασίαζε τη δύναμή του. Μία, δύο, τρεις και….. τσουπ! Έγινε εξουσία!
Το έργο του «πρασινοφρουρισμού» που ακολούθησε με την ασύστολη κομματοκρατία, την αναξιοκρατική διείσδυση των κομματόσκυλων στον κρατικό μηχανισμό, την εκκαθάριση των ικανών αντιπάλων, την τρομοκρατία των «κλαδικών», τη διάλυση της παιδείας (μέσω κομματικοποίησης από το νηπιαγωγείο), τη χαλάρωση της οικογένειας, τη γραφειοκρατία και τη διάχυση, παντού, της διαφθοράς έφερε, σαν τελικό αποτέλεσμα, τη ζωή που ζούμε σήμερα. Ένα βίο αβίωτο! (Ένα ξεχαρβάλωμα δεν γίνεται από τη μιά στιγμή στην άλλη. Τριάντα χρόνια όμως είναι ικανός χρόνος προς τούτο!).
Όμως τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει κατά βάθος το πασοκικό φρόνημα. Όλο αυτό το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», στη μακρόχρονη ιστορία του, πολλές φορές γνώρισε ήττες, ξεμπροστιάστηκε, στριμώχτηκε και συρρικνώθηκε, όμως ποτέ δεν διαλύθηκε, όπως πολλοί προέβλεψαν. Όπως το «κακό» στον ινδουισμού, που ακόμη κι όταν συντρίβεται από το «καλό» δεν πεθαίνει, αλλά ανασυντάσσεται και αντεπιτίθεται! Κι αυτό γιατί ο πασοκισμός λειτουργεί ενστικτωδώς και στη βάση του ατομικού μικροσυμφέροντος. Δεν βασίζεται σε εθνικά ιδεώδη και πολιτικούς στόχους. Και ο πασόκος θα παραμένει, ό,τι και να γίνει, πασόκος, όπως ο οπαδός του Ολυμπιακού θα μένει πάντα «ολυμπιακός»!
Οπότε η καρέκλα κι η κουτάλα θα μένει στα χέρια μας (έστω κι αν κάποιοι απ’ αυτούς, απλώς μυρίζουν το ψητό!) και οι «άλλοι» ας πάνε να «κουρεύονται», μαζί με τη χώρα. (Καλομελέτα κι έρχεται!).
Παρατηρήσατε τη συμπεριφορά των πασοκικών στελεχών, όποιας βαθμίδας διοίκησης. Καμία υπευθυνότητα, καμία συναίσθηση ευθύνης και καμία ευαισθησία παραίτησης! Πριτςςς! Μόνο καρέκλα, οφίτσια, ιδιοτέλεια, κομματικό συμφέρον, φατριασμός, νεποτισμός, «ημετερισμός», (στη λογική του «ό,τι αρπάξουμε..») και προς τα έξω, δε βαριέσαι. Όποια σαχλαμάρα μας κατέβει την πετάμε για δικαιολογία και…. όπου κάτσει! Οι χαχόλοι, πάντως, θα την χάψουν! Και γιά επωδός …. ο Σαμαράς φταίει! Ειδικά σήμερα που η κατάσταση δεν επιδέχεται παρερμηνειών η τακτική του «συστήματος» εγγίζει τα όρια του τραγελαφικού! Δεν υπάρχει ψέμα, ασυναρτησία, επιπολαιότητα και ανοησία που να μην χρησιμοποίησαν προκειμένου να παραμείνουν γαντζωμένοι στην καρέκλα, με την κουτάλα στο χέρι, ενώ η χώρα βουλιάζει! Με θλιβερότερους την κοινοβουλευτική κομπαρσαρία, που υποδύονται ότι «βουλεύονται» και μπροστά κάνουν τα κοκόρια, (γιά να τους ακούσουν οι συντοπίτες ψηφοφόροι ότι, τάχα, υπερασπίζονται τον «λαό») και μετά, συντεταγμένοι, στηρίζουν με την ψήφο τους τις σφαγές του λαού! Αφού:
- Η κουτάλα, σύντροφοι, πάνω απ’ όλα!
Και ο αυτιστικός «Ελ Σαλβαδόρ», λέγοντας τα δικά του, καρφωμένος στον θώκο θα διαλύει τη χώρα… σώζοντάς την, ο δε ανεκδιήγητος κ. Ευφράδειας θα σπαταλά με ακαταλαβίστικες παπαρδέλες και στείρους βερμπαλισμούς το, όπως λέει, πολιτικό του «κεφάλαιο», μη βλέποντας την ώρα να πετάξει το χαζό από τον θώκο γιά να κάτσει αυτός.
Όσο γιά την Ελλάδα, … κουρεύεται, οσονούπω, ο δε λαός μας, (Έλα, μωρέ, χέ… ν αυτόν!), αυτός ξεχνά εύκολα. Θα τον παραμυθιάσουμε πάλι και θα μας ξαναψηφίσει!
Διάφοροι φίλοι και γνωστοί που βιώνουν, όπως όλοι μας, τη λαίλαπα της πασοκικής κακοδιοίκησης θέλοντας να δείξουν την αγανάκτησή τους αναφωνούν:
- Στις προσεχείς εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα ψάχνει να βρει τη ψήφο του! Θα πατώσει! Θα πέσει σε μονοψήφια νούμερα!, κ.λπ., κ.λπ.,…….
Το κακό είναι ότι με την άποψη αυτή συντάσσονται και έμπειροι δημοσιογράφοι! Και βεβαίως όλοι πλανώνται πλάνη οικτρά! Γιατί το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν πεθαίνει!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα έδωσε, προχθές, στα νέα των 8.00’ κάποιου καναλιού, ο πολύς πρασινοφρουρός πρόεδρος της ΓΣΕΕ, (ναι, αυτός ο καλοζωισμένος, κρινοδάκτυλος…. εργάτης!). Αυτός που ενώ επί προηγούμενης κυβέρνησης ήταν, συνεχώς και γιά ψύλλου πήδημα, στα έμπεδα και ξιφουλκούσε γιά τα εργατικά δίκια και… τα κεκτημένα δικαιώματα (ναι, αυτός ο χαρτογιακάς που δεν δούλεψε ποτέ του!), τώρα με τον ορυμαγδό των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων, όχι μόνο κάνει την … πάπια, αλλά στριμωγμένος από ερωτήσεις δημοσιογράφου που προσπάθησε, ματαίως, με τα γνωστά πασοκικά κόλπα και τσαλίμια, να ξεφύγει κι αποφύγει ευθεία απάντηση, τελικά αναγκάστηκε να ομολογήσει.
- Ναι, παραμένω ΠΑΣΟΚ, αλλά το σημερινό ΠΑΣΟΚ δεν είναι…. ΠΑΣΟΚ!
Με άλλα λόγια, όπως καταλαβαίνετε, «τον αράπη κι αν τον πλένεις…..»!
Ας μην αυταπατώμεθα, (όσοι, ακόμη, επιμένουν να αιθεροβατούν), το ΠΑΣΟΚ ήταν συμπαγές, είναι άτρωτο και θα είναι αθάνατο! Ακόμη κι αν αναγκαστεί ν’ αλλάξει όνομα, γιά παραπλανητικούς λόγους συσκότισης, (προσωπικά, πολύ αμφιβάλλω), ο «πασοκισμός» θα παραμείνει κυρίαρχος και αναλλοίωτος.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί πολιτική παράταξη, κόμμα, κίνημα ή όπως αλλιώς μπορεί να αποκληθεί ένας πολιτικός σχηματισμός. Δεν είναι, καν, πολιτικός σχηματισμός! Είναι κοινωνικός! Πόλος στον οποίο συσπειρώθηκε ό,τι χειρότερο στοιχείο διέθετε και διαθέτει η ελληνική κοινωνία, μαζί με ένα ποσοστό παρασυρθέντων και εξαπατηθέντων αγνών ιδεολόγων και διαφόρων άλλων αφελών, (κυρίως παλαιών και ταλαιπωρημένων αριστερών, οι οποίοι νόμισαν πως με το ΠΑΣΟΚ θα εύρισκαν δικαίωση οι πόθοι και οι αγώνες τους), που πίστεψαν στον δημαγωγό «Αντρέα».
Οι περισσότεροι απ’ τους τελευταίους, όταν έπεσαν οι μάσκες και κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται, το έκοψαν… λάσπη, όμως η μεγάλη μάζα των «οπαδών» παραμένει συμπαγής, όσο κι αν δυστροπεί, δυσανασχετεί και υποφέρει ….. βρίζοντας! Όταν σημάνει η ώρα των εκλογών θα είναι εκεί, στην ίδια θέση και επιλογή! Ακούνητη, ακλόνητη, αμετανόητη, καθ’ όσον…..ανόητη!
Η κόλλα που το συνέπηξε, η μαγική λέξη «αλλαγή», μιλάει ακόμη στο εσώψυχο των πασόκων. Απωθημένα χρόνων, καταπιέσεις, (πραγματικές ή φανταστικές), αδικίες, συμπλέγματα, τυχοδιωκτισμοί, ανικανοποίητα ένστικτα και συναισθήματα αρμοδιότητος Φρόιντ και συναδέλφων του, βρήκαν την πιθανότητα «θεραπείας» τους μέσω του νέου, τότε, πολιτικού φορέα ο οποίος, με τη λέξη «αλλαγή», έταξε στους πάντες τα πάντα!
Έτσι, όσοι «τσίμπησαν», αποκήρυξαν κάθε προηγούμενη πολιτική τους ένταξη και ακολουθώντας τον «νεφεληγερέτη» ηγέτη «Αντρέα», συστρατεύτηκαν στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ και βαφτίστηκαν στη σοσιαλιστική κολυμπήθρα, ανάθεμα κι αν ήξεραν, οι περισσότεροι, τι σημαίνει «σοσιαλισμός», πέραν από το ότι φορά ζιβάγκο, αφήνει γένια, μούσια, μαλλιά και κυκλοφορεί με «παπάκι» (το οποίον, κατά το σχετικό σλόγκαν, είναι προτιμότερο από τον…. Μητσοτάκη!).
Κατά τα ιστορικώς γνωστά, σε κάθε εκλογή το ΠΑΣΟΚ διπλασίαζε τη δύναμή του. Μία, δύο, τρεις και….. τσουπ! Έγινε εξουσία!
Το έργο του «πρασινοφρουρισμού» που ακολούθησε με την ασύστολη κομματοκρατία, την αναξιοκρατική διείσδυση των κομματόσκυλων στον κρατικό μηχανισμό, την εκκαθάριση των ικανών αντιπάλων, την τρομοκρατία των «κλαδικών», τη διάλυση της παιδείας (μέσω κομματικοποίησης από το νηπιαγωγείο), τη χαλάρωση της οικογένειας, τη γραφειοκρατία και τη διάχυση, παντού, της διαφθοράς έφερε, σαν τελικό αποτέλεσμα, τη ζωή που ζούμε σήμερα. Ένα βίο αβίωτο! (Ένα ξεχαρβάλωμα δεν γίνεται από τη μιά στιγμή στην άλλη. Τριάντα χρόνια όμως είναι ικανός χρόνος προς τούτο!).
Όμως τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει κατά βάθος το πασοκικό φρόνημα. Όλο αυτό το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», στη μακρόχρονη ιστορία του, πολλές φορές γνώρισε ήττες, ξεμπροστιάστηκε, στριμώχτηκε και συρρικνώθηκε, όμως ποτέ δεν διαλύθηκε, όπως πολλοί προέβλεψαν. Όπως το «κακό» στον ινδουισμού, που ακόμη κι όταν συντρίβεται από το «καλό» δεν πεθαίνει, αλλά ανασυντάσσεται και αντεπιτίθεται! Κι αυτό γιατί ο πασοκισμός λειτουργεί ενστικτωδώς και στη βάση του ατομικού μικροσυμφέροντος. Δεν βασίζεται σε εθνικά ιδεώδη και πολιτικούς στόχους. Και ο πασόκος θα παραμένει, ό,τι και να γίνει, πασόκος, όπως ο οπαδός του Ολυμπιακού θα μένει πάντα «ολυμπιακός»!
Οπότε η καρέκλα κι η κουτάλα θα μένει στα χέρια μας (έστω κι αν κάποιοι απ’ αυτούς, απλώς μυρίζουν το ψητό!) και οι «άλλοι» ας πάνε να «κουρεύονται», μαζί με τη χώρα. (Καλομελέτα κι έρχεται!).
Παρατηρήσατε τη συμπεριφορά των πασοκικών στελεχών, όποιας βαθμίδας διοίκησης. Καμία υπευθυνότητα, καμία συναίσθηση ευθύνης και καμία ευαισθησία παραίτησης! Πριτςςς! Μόνο καρέκλα, οφίτσια, ιδιοτέλεια, κομματικό συμφέρον, φατριασμός, νεποτισμός, «ημετερισμός», (στη λογική του «ό,τι αρπάξουμε..») και προς τα έξω, δε βαριέσαι. Όποια σαχλαμάρα μας κατέβει την πετάμε για δικαιολογία και…. όπου κάτσει! Οι χαχόλοι, πάντως, θα την χάψουν! Και γιά επωδός …. ο Σαμαράς φταίει! Ειδικά σήμερα που η κατάσταση δεν επιδέχεται παρερμηνειών η τακτική του «συστήματος» εγγίζει τα όρια του τραγελαφικού! Δεν υπάρχει ψέμα, ασυναρτησία, επιπολαιότητα και ανοησία που να μην χρησιμοποίησαν προκειμένου να παραμείνουν γαντζωμένοι στην καρέκλα, με την κουτάλα στο χέρι, ενώ η χώρα βουλιάζει! Με θλιβερότερους την κοινοβουλευτική κομπαρσαρία, που υποδύονται ότι «βουλεύονται» και μπροστά κάνουν τα κοκόρια, (γιά να τους ακούσουν οι συντοπίτες ψηφοφόροι ότι, τάχα, υπερασπίζονται τον «λαό») και μετά, συντεταγμένοι, στηρίζουν με την ψήφο τους τις σφαγές του λαού! Αφού:
- Η κουτάλα, σύντροφοι, πάνω απ’ όλα!
Και ο αυτιστικός «Ελ Σαλβαδόρ», λέγοντας τα δικά του, καρφωμένος στον θώκο θα διαλύει τη χώρα… σώζοντάς την, ο δε ανεκδιήγητος κ. Ευφράδειας θα σπαταλά με ακαταλαβίστικες παπαρδέλες και στείρους βερμπαλισμούς το, όπως λέει, πολιτικό του «κεφάλαιο», μη βλέποντας την ώρα να πετάξει το χαζό από τον θώκο γιά να κάτσει αυτός.
Όσο γιά την Ελλάδα, … κουρεύεται, οσονούπω, ο δε λαός μας, (Έλα, μωρέ, χέ… ν αυτόν!), αυτός ξεχνά εύκολα. Θα τον παραμυθιάσουμε πάλι και θα μας ξαναψηφίσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου