Ομαδική παράκρουση ή κοντόφθαλμος ωφελιμισμός;

Θέσεις - Απόψεις

   Τελικά, το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό. Προ πολλού έχει ξεφύγει του πεδίου της πολιτικής και έχει εγκατασταθεί, φαρδύ-πλατύ, στο χώρο της λογικής, ως φυσική συνέπεια της ταραγμένης εποχής και του πελαγώματος του κόσμου!
   Αφού είναι πασιφανές ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου (εντός κι εκτός Κοινοβουλίου) τρώγονται μεταξύ τους σαν λυσσασμένα σκυλιά, καθ’ όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, γιά ποιά συναίνεση μπορούμε να μιλάμε και ποιά κυβέρνηση «εθνικής ενότητας»; Πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που σήμερα αλληλοκατηγορούνται και καθυβρίζονται συνεχώς μεταξύ τους, αύριο να δώσουν τα χέρια και να ομονοήσουν; Μπορεί από τέτοια «λυκοφιλία» να προκύψει καλό γιά τη χώρα; Λες και δεν ξέρουμε όλοι τα προαιώνια χαρακτηριστικά της φυλής, όπου κυρίαρχη θέση κατέχει ο διχασμός! Μέχρι το ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα όμαιμα, συνεννοούνται μεταξύ τους, κόσμια, με …. ρόπαλα και μολότοφ!
   Τα περί πολυκομματικής κυβέρνησης, λοιπόν, αποτελούν αιθεροβασίες αφελών και όνειρα θερινής νύχτας. Η εμπειρία τέτοιας κυβέρνησης είναι πρόσφατη, αλυσιτελής και τραυματική.

   Εφ’ όσον καμία πολιτική λύση δεν μπορεί να βγάλει έξω από το παιχνίδι το ΠΑΣΟΚ, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο και η παρτίδα χαμένη από χέρι. Το ΠΑΣΟΚ γιά να δικαιώσει τις σημερινές του επιλογές θα σαμποτάρει κάθε απόφαση προς αλλιώτικη κατεύθυνση. Στην απίθανη περίπτωση όπου αυτό μείνει εκτός εξουσίας, εκεί να δεις γλέντια! Όσα λίγα έμειναν όρθια θα αποξυλωθούν κι αυτά από τη γνωστή τακτική του. Ηττημένο και ταπεινωμένο όπως είναι, θα διψά γιά «εκδίκηση» και τότε το κακό θα γίνει χειρότερο γιά τη χώρα! Συνεπώς όσοι προσβλέπουν σε πολιτική πολυκομματική κυβέρνηση αιθεροβατούν και ματαιοπονούν.

   Τώρα, γιά άλλη μονοκομματική κυβέρνηση, δηλαδή της ΝΔ, όσοι το σκέπτονται και μόνο, μάλλον αστειεύονται ή πρόκειται, απλά, για νεοδημοκράτες με νοοτροπία πασόκων! (την κουτάλα, συνάδελφοι, αντί σύντροφοι!).
   Η κατασυκοφαντημένη δεξιά, (η επάρατος!!!), αν δεν αποπλυθεί από το άδικο στίγμα που ανοήτως άφησε να της κολλήσουν, αφού επί των ημερών της συντελέστηκε ό,τι καλό και δημιουργικό στον τόπο, (παρ' όλα τα αναπόφευκτα λάθη και παραλείψεις της), με τη λογική και πρακτική της «εργάτριας» μέλισσας (ανασυγκρότηση μετά τον εμφύλιο και τη χούντα, επίλυση του πολιτειακού, λήθη του διχαστικού παρελθόντος, νομιμοποίηση του ΚΚΕ, ένταξη στην Ε.Ε, κ.λπ.), δεν έχει μέλλον στην εξουσία. Η δημαγωγική και λαϊκίστικη προπαγάνδα των «κηφήνων» και η διαστρέβλωση της Ιστορίας, (Ρεπούση, Βερέμης, Δραγώνα,…), δεν θ’ αφήσει τις νέες γενιές να πληροφορηθούν σωστά, να κρίνουν σωστά και ν’ αποφασίσουν σωστά!
   Ο Σαμαράς, σήμερα, είτε υπερεκτιμά τις δυνατότητές του, είτε ανήκει κι αυτός στους βιτσιόζους εξουσιομανείς.
   - Την καρέκλα! Έστω και γιά μία ημέρα!
   Όμως δεν έχει καμία απολύτως πιθανότητα επιτυχίας και θα φύγει κι αυτός από το θώκο νύχτα!

   Μόνη ρεαλιστική και εφαρμόσιμη λύση η εξωκοινοβουλευτική κυβέρνηση προσωπικοτήτων υπό την ηγεσία αδιάβλητου και κοινά αποδεκτού πολιτικού, (π.χ. Αλ. Παπαδόπουλος) με δεξί χέρι, ως υπουργός των Οικονομικών, κάποιου, επίσης κοινά αποδεκτού πολιτικού, με ικανότητες στη διαπραγμάτευση, (π.χ. Στ. Μάνος), και εννοείται με τη στήριξη της παρούσας Βουλής. Χωρίς εκλογές, δημοψηφίσματα και άλλες τέτοιες κοτσάνες.
   Κάθε άλλη λύση, πιστεύω και να το θυμηθείτε, θα είναι θνησιγενής εξ ορισμού, αφού θα βρίσκει συνέχεια μπροστά της ένα θρασύτατο και φαύλο ΠΑΣΟΚ, (λεφτά υπάρχουν!) και ένα αβάσταχτο, σε πολιτικό κόστος, φορτίο.