Ο «Ιπτάμενος, (από αγκαλιά σε αγκαλιά) Ολλανδός» της Γαλλίας.

«Γιά όλα φταιν οι γκόμενες...»

Ο Ολάντ και το χαρέμι του!

   Όταν τις προάλλες πρωτοάκουσα γιά τις ερωτικές επιδόσεις του Γάλλου Προέδρου δεν το πίστεψα. Φύσει μη αφελής και δύσπιστος δεν «τσιμπάω» εύκολα σε σκανδαλοθηρικά δημοσιεύματα. Ειδικά αυτό το ασήμαντο ανθρωπάκι, άχρωμο, άοσμο και άγευστο, μόνο γιά… μουλωχτός πολυπηδήκουλας εραστής δεν μου γέμιζε το μάτι. Ο παρ’ ολίγον, και αντ’ αυτού, Πρόεδρος, ο εντιμότατος κύριος Στρος (το παρα-) Κάν μάλιστα! Αυτός φαινόταν από μακριά πως το μάτι του μπιρμπίλωνε στη θέα της όποιας διερχόμενης θηλυκής γάτας.

   Όταν όμως είδα την… πρώην της νυν… τέως, την Βασιλικούλα την Σεγκολέν να υπερασπίζεται το… απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής κάθε ανθρώπου που κατέχει δημόσιο αξίωμα, με ένα ύφος υψίστης ευδαιμονίας και μάτια που έλαμπαν από ευτυχία, τότε πείστηκα απολύτως πως οι φήμες απεικονίζουν την πραγματικότητα:

  - «Παλιοπου…. ήρθε κι η σειρά σου»!  Διάβασα μέσα στην ευτυχισμένη ματιά της κυρίας Ρουαγιάλ, που το στόμα της έλεγε άλλα. («Θέλει η… κυρία να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει»!).

   Έτσι η αστεφάνωτη …Πρώτη Κυρία, η κυρά-Βαλερί μάζεψε τις Τρεις Αρβύλες της και πήγε φιλανθρωπικό ταξιδάκι στη Βομβάη, γιά ν’ ακούσει τα παιδάκια κάποιου ορφανοτροφείου να της τραγουδούν:

   

    - «Ω κλαιρ ντε λα λύνε μον αμί Πιερρό,

       Πρετ μουά τα πλύμε πουρ εκρίρ εν μό»!

    Και να συγκινείται …. πλέρια, καθ’ ότι προοδευτικιά και σοσαλίστρια!

   Τελικά, αυτές οι πολλές ισότητες που με πολύ κόπο πέτυχαν οι… παγκόσμιες «σουφραζέτες», παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες, καθ’ όσον οι αξιόλογες γυναίκες, (και σήμερα υπάρχουν άφθονες τέτοιες), δεν χρειάζονται νόμους γιά να επιβάλουν την αξιολογότητα και προσωπικότητά τους στους άντρες τους. Οι γυναίκες στέκονται ισότιμα με τους άντρες σε όλες τις πολιτισμένες κοινωνίες και τους ανταγωνίζεται επιτυχώς σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα. Όσα πέτυχαν οι αγώνες των πάσης φύσεως φεμινιστικών κινημάτων γύρισαν τελικά, μπούμερανγκ, εις βάρος τους.

   Γιά να μην μακρηγορώ απαριθμώντας τόσα και τόσα που έχασαν οι γυναίκες με την... ισότητα, στέκομαι στο σπουδαιότερο…. επίτευγμα αυτής της πολυθρύλητης ισότητος, που είναι η… ελεύθερη συμβίωση. Έτσι, ενώ παλιά με την σοφή εφεύρεση του θεσμού του γάμου και την σχετική δυσκολία έκδοσης διαζυγίου υπήρχε χρόνος γιά δεύτερες και τρίτες σκέψεις πριν από τον χωρισμό, οπότε πολλά διαζύγια απεσοβούντο, σήμερα η ελεύθερη συμβίωση επιτρέπει, με το πρώτο συζυγικό καυγαδάκι ή το πρώτο «κουνιστρο…τέτοιο» μανούλι, ο κύριος ν’ ανοίγει την πόρτα και… άντε πιάσ’ τον! Γυρίσαμε στην πολύ ωραία εποχή του… Περικλέους όπου ο σύζυγος, έτσι και του κάπνιζε, άνοιγε την θύρα και χωρίς πολλά-πολλά, έλεγε στην συμβία του:

   - «Όξω μωρή»! Και ο γάμος… σχόλαγε!

   Έτσι τώρα, στην περίπτωση του κυρίου Ολλανδού, Γάλλου Προέδρου, άντε κυρά-Βασιλική να μεγαλώσεις μόνη σου τέσσερα παιδιά και συ κυρά Τριοαρβύλω να ψάχνεις γιά…σπίτι! Όσο γιά τον καρπερό «Ιπτάμενο, από γκόμενα σε γκόμενα, Ολλανδό», μάλλον… «φούσκωσε» την επόμενη… Πρώτη Κυρία και… έπεται συνέχεια!

   Ωραίο πράμα τα ίσα δικαιώματα κι η ελεύθερη συμβίωση! Όταν πάντως τόλμησα, πρωτοπορώντας προ 45 χρόνων, να τα εισηγηθώ αυτά στην κυρία…. Ευρυδίκη, έφαγα κατακέφαλα ένα… ποτιστήρι!