ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ

Νορβηγία

   Σπανιότατα, έως ποτέ, η λογική συμπορεύεται, επί μακρόν, με το συναίσθημα. Η πρώτη «βλέπει» μακριά και ψυχρά, με γνώμονα το γενικότερο και μακροπρόθεσμο συμφέρον, ενώ το δεύτερο, εφαρμόζοντας στην εντέλεια το «δος ημίν σήμερον», ενδίδει και παραδίδεται αμαχητί εμπρός στον πόνο, το δάκρυ και την κοντόφθαλμη ικανοποίηση κάθε δίκαιου ή δικαιοφανούς κοινωνικού αιτήματος. Εισχωρώντας έτσι, ακούσια και σε βάθος, στους χώρους του λαϊκισμού και αδιαφορώντας γιά συνέπειες και κόστη στα οποία, αργά ή γρήγορα, «σκοντάφτει».

    

   Ενδεικτικά, αλλά και πολύ χαρακτηριστικά, υπενθυμίζεται μία, πρόσφατη σχετικά, ρήση του Ανδρέα Λοβέρδου, όταν ήταν Υπουργός Υγείας. Είχε πει τότε: «Αναγκαζόμαστε να πάρουμε μέτρα και αποφάσεις κόντρα στα πιστεύω μας»! Όποιος θέλει, και μπορεί, να αναλύσει σε βάθος αυτή τη σπουδαία και καταλυτική φράση θα καταλάβει γιατί λογική και λαϊκισμός δεν θα συμπέσουν ποτέ, αλλά θα παραμένουν, εσαεί, παράλληλες τροχιές.

    

   Αξίζει τον κόπο, όσοι επιθυμούν να ασχοληθούν στα σοβαρά με την παγκόσμια και ντόπια οικονομική κατάσταση προκειμένου να συνάξουν ορθά συμπεράσματα και, κατά το δυνατόν, ασφαλέστερες προβλέψεις γιά το αύριο, να αποστασιοποιηθούν, προς στιγμήν, από τις όντως αφόρητα καταπιεστικές συνθήκες που σήμερα κυριαρχούν στη ζωή μας και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση ευρύτερα, γενικότερα και νηφαλιότερα. Όσοι το κάνουν και επισκοπήσουν το παρελθόν των επί Γης κοινωνιών θα διαπιστώσουν πως ούτε ένα κράτος, (αριθμός 1), δεν πρόκοψε μακροχρόνια εφαρμόζοντας κοινωνικές πολιτικές του «αβέρτα πάρε», ικανοποιώντας όλα τα…. δίκαια αιτήματα του λαού του! Κι αυτό γιατί γιά να «δώσεις», πρέπει ή να έχεις μόνιμα, ή πρώτα να «πάρεις» από κάπου! Γιά να πάρεις από τους πολίτες σου, προφανώς μέσω φορολογίας, θα πρέπει αυτοί να έχουν γιά να σου δώσουν. Τα πάσης φύσεως φληναφήματα τύπου: «θα τα πάρουμε από τους πλούσιους», ακόμη κι αν αυτό καταστεί εφικτό και «γδύσουμε» τελείως όποιον έχει κάποια περιουσία, τροφοδοτώντας… κοινωνικές παροχές και καθιστώντας κάθε πλούσιο, ρακοσυλλέκτη, κάποτε όλοι οι «έχοντες» θα τελειώσουν. Οπότε μετά τί;

    

   Είναι πάρα πολύ καλό και δίκαιο, ως αίτημα, τα νοσοκομεία να έχουν γιατρούς και νοσοκόμους καλοπληρωμένους και να διαθέτουν υλικά, π.χ. μπαμπάκια, ορούς, φάρμακα και… κλύσματα. Όμως κάποιος θα πρέπει να πληρώσει γι’ αυτά.

   Είναι πάρα πολύ καλό και δίκαιο, ως αίτημα, στο κάθε απομακρυσμένο νησί των 40 κατοίκων και 3 μαθητών να υπάρχει τακτική συγκοινωνία με πλοία, αεροπλάνα κι ελικόπτερα puma γιά ώρα ανάγκης. Να υπάρχουν 5-6 γιατροί διαφόρων ειδικοτήτων και, τουλάχιστον, 3 δάσκαλοι, (1 προς 1 με τους μαθητές).

   Είναι προφανής ο χρήσιμος και ευεργετικός ρόλος των εκχιονιστικών μηχανημάτων σε όλο ανεξαιρέτως το εθνικό, επαρχιακό, κοινοτικό και αστικό οδικό δίκτυο, τουλάχιστον 1 μηχάνημα ανά 10 χιλιόμετρα οδού. Ομοίως είναι καταλυτικά απαραίτητη η παρουσία πυροσβεστικών μονάδων, (επίγειων και εναέριων), διάσπαρτων και μονίμως standby, σε όλα τα ελληνικά δάση «διά παν ενδεχόμενον».

   Ασυζητητί θα πρέπει να παρέχεται, δωρεάν κατά προτίμηση, πετρέλαιο στα ¾ του πληθυσμού της χώρας προκειμένου να μην κρυώνει τον χειμώνα και να μην καταφεύγει στα δολοφονικά… μαγκάλια. Και, εννοείται, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, το τηλέφωνο, το Wi Fi, το internet, κ.λπ. αποτελούν κοινωνικά αγαθά τα οποία ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος οφείλει να παρέχει, τζάμπα ή φθηνά, στους πολίτες του.

      Τέλος, είναι αδιανόητο και εντελώς ανάρμοστο με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πολιτιστικές παραδόσεις της χώρας που γέννησε τον πολιτισμό, («….όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια κι έμεναν σε σπηλιές, εμείς χτίζαμε Παρθενώνες…. κ.λπ., μπλα, μπλά»), να μην διαθέτει σύγχρονες εγκαταστάσεις υποδοχής και φιλοξενίας (τουλάχιστον 4*), όποιου του γουστάρει ν’ αναζητήσει αυθαίρετα στη χώρα μας καλύτερη ζωή, ασκώντας κι αυτός τα δίκαια ανθρώπινα δικαιώματά του!

    

   Όλα τα ανωτέρω, ειλικρινά, αποτελούν δίκαια αιτήματα του κάθε συνεπούς ιδεολόγου  «σοσιαλιστή», του κάθε ελεύθερου αντάρτη μαχητή πόλεων, τύπου…. Κυρίου Χριστόδουλου Ξηρού, αλλά και κάθε «μπούλη»…. Πυρήνα της φωτιάς και της σαχλαμάρας, που το μόνο που τον καθιστά αξιοπρόσεκτο κι υπολογίσιμο είναι το καλάσνικοφ που κρατάει στο χέρι.

   

    Όπως και να το κάνουμε ο «σοσιαλισμός» αρχίζει με τα λεφτά των άλλων, διαρκεί όσο υπάρχουν αυτά και πεθαίνει μόλις αυτά τα λεφτά τελειώσουν! Γιά δουλειά, προσπάθεια, παραγωγή, ποιότητα, ανταγωνισμό, εγκράτεια, λιτότητα και τέτοια απωθητικά και «κακοάκουστα» ο σοσιαλισμός της κουλτούρας και της προόδου δεν λέει κουβέντα! Ν’ αρπάξουμε την εξουσία με ψέματα και καραγκιοζιλίκια, εκμεταλλευόμενοι την αγανάκτηση του κόσμου, και μετά βλέπουμε! Άλλωστε η… καμένη γη είναι διαχρονικό επιχείρημα και όψιμη δικαιολογία. Όπως και το παράδειγμα του… λαοπλάνου «Αντρέα» αποτελεί  έναν καλό «μπούσουλα». Με μία μόνο διαφορά ικανή να «κόψει» τη μαγιονέζα. Ο «Αντρέας», τότε, βρήκε πακτωλούς χρημάτων, διαθέσιμους από την ΕΟΚ και κρατήθηκε γιά κάμποσα χρόνια, που τώρα δεν υπάρχουν. Όπως δεν υπάρχει και πιστοληπτική δυνατότητα στη χώρα. Τα φθηνά δάνεια τέλος! Άρα η παλιά καλή συνταγή δεν μπορεί να εφαρμοστεί πάλι.

Μπρουνέι

   Κοντολογίς, ο σοσιαλισμός είναι ένα πολύ καλό οικονομικοπολιτικό σύστημα, αρκεί να έχεις χρήματα να δαπανάς, έως σκορπάς, γιά να τον συντηρείς. Αυτή τη στιγμή μόνο δύο χώρες στον κόσμο μπορούν να εφαρμόσουν «σοσιαλισμό». Η Νορβηγία και το Σουλτανάτο του Μπρουνέι! Ο Θεός, (ή η τύχη γιά τους άθεους), τις προίκισε αμφότερες με τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, οπότε ο δημόσιος μπεζαχτάς είναι πάντα γεμάτος και επιτρέπει την αφειδή ικανοποίηση όλων των κοινωνικών αναγκών των πολιτών τους, οι οποίοι στο σύνολο, (και των δύο μαζί), δεν ξεπερνούν τα 5 εκατομμύρια ψυχές.

   Όσο γιά το καθ’ ημάς, και μέχρι να γίνουμε κι εμείς… Νορβηγία του νότου, ή… Μπρουνέι της δύσης, ας εστιάσουμε στο πάθημα της Αργεντινής. Μιάς απέραντης χώρας με τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες σε σχέση με την Ελλάδα, η οποία ακόμη πληρώνει το λαϊκισμό του δικού της «Αντρέα», του λαοπλάνου Χουάν Περόν και των διαφόρων femme fatale που αυτός πρώτος εισήγαγε στην πολιτική σκηνή και έκαναν την σπουδαία  χώρα του, μπάχαλο.

    

   Δικαιολογημένη απόλυτα η αγανάκτηση και η διαμαρτυρία, αλλά μπροστά στην επερχόμενη κάλπη χρειάζεται μεγάλη προσοχή και περίσκεψη, γιατί πίσω από το κακό καραδοκεί το χειρότερο! Ας μην αφήσουμε την απόγνωση να νικήσει τη λογική.