Όπου το συναίσθημα εξαπατά τη λογική και η κουτοπονηριά συμμαχεί με την αφέλεια.
Καλός συνάδελφος μου έστειλε το πιο πάνω
βίντεο. Ομολογώ πως συγκινήθηκα πάρα
πολύ, καθώς ο δείκτης του μυαλού μου πάντα στην αρχή είναι γυρισμένος στην
ένδειξη «συναίσθημα». Έτσι ο γλυκύτατος, σεμνός και μελαγχολικός Τζαφάρ άνοιξε το σκορ με άνεση έναντι της καχύποπτης
και βλοσυρής μαμάς και του χαζοϊππότη μπαμπά που τον κοίταζαν, περίπου σαν
δραπέτη από την… Σπιναλόγκα!
Μόλις
όμως έστριψα τον διακόπτη για τσεκάρισμα στην ένδειξη «λογική», άρχισαν να
έρχονται στην οθόνη του νου μου και κάποιες
άλλες εικόνες και σκέψεις.
Πρώτα- πρώτα βλέπω καθαρά τη δύσμοιρη 16/χρονη,
τώρα, Μυρτούλα να με κοιτάει απλανώς, σαν ζόμπι, από το κρεβάτι κάποιου αμερικανικού
νοσοκομείου, αφού έτσι την κατάντησε κάποιος άλλος…. Τζαφάρ, λιγότερο σεμνός
και περισσότερο... άσεμνος!
Κατόπιν σκέφτηκα πως ο συνδυασμός να έχουμε
ένα παιδάκι που χρειάζεται μόσχευμα μυελού οστών και να βρεθεί συμβατός δότης κάποιος
λαθρομετανάστης αφγανοπακιστανός, αποτελεί σύμπτωση με πιθανότητες μία προς έναν
αριθμό που αντιστοιχεί σε ολόκληρο τον πληθυσμό των χωρών προέλευσης αυτών των
καλών… ανθρώπων! Οπότε ας τους κουβαλήσουμε όλους αυτούς εδώ, γιατί μπορεί,
ίσως, να σωθεί και καμιά άλλη… Αννούλα που πιθανόν να χρειαζόταν τον μυελό των οστών τους! Από την άλλη, έναντι αυτής της απίθανης
θεωρητικά περίπτωσης, έχουμε την απτή, πραγματική Μυρτώ η οποία τώρα φυτοζωεί άδικα
των αδίκων γιατί δεν χρειαζόταν και δεν ήθελε -επ’ ουδενί- το… σπέρμα που
επιχείρησε να της δώσει με τη βία ο άλλος … Τζαφάρ.
Τέλος, επειδή όχι μόνο φοβάμαι, αλλά τρέμω στην
πιθανότητα να βρεθώ σφαγμένος σαν κοτόπουλο από κάποιον πεινασμένο κακοποιό που
θα σαλτάρει τη νύχτα στο σπίτι μου, διευκρινίζω πως: Αυτή η «…. φοβία» μου
περιλαμβάνει σαν πρώτο συνθετικό όχι μόνο το «ξενο» αλλά και το «ντόπιο» και
ό,τι άλλο διάβολο εγκυμονεί κίνδυνο για μένα και την οικογένειά μου. Απλά, οι
εξαθλιωμένοι λαθρομετανάστες έχουν, στατιστικά, πολύ περισσότερες πιθανότητες
να γίνουν θύτες μου. Στο σημείο αυτό επεξηγώ, προλαμβάνοντας κάποιες ενστάσεις,
πως την ντόπια εγκληματικότητα δεν μπορώ, ούτως ή άλλως, να την αποφύγω, όμως γιατί
να υπόκειμαι και στην ξένη, που αναλογικά είναι πολύ περισσότερη από τη…
γνήσια, την παραδοσιακή δική μας και πολύ πιο επικίνδυνη! Δηλαδή, δεν μας φτάνουν
όσοι διαθέτουμε, να φέρουμε κακοποιούς κι απ’ έξω;
Εν πάση περιπτώσει, στην απίθανη των περιπτώσεων,
ας χαθεί επί τέλους και μια Αννούλα,
προκειμένου να γλυτώσουν μερικές εκατοντάδες άλλες που ακούν στο όνομα Μυρτώ.
Εννοείται κατηγορηματικά πως οι απόψεις αυτές έχουν
σαφώς αμυντικό χαρακτήρα και περιλαμβάνουν όλους τους κακοποιούς, ανεξαρτήτως
φυλής, χρώματος και χώρας προέλευσης, ακόμη κι αν αυτή είναι η… Ελβετία.
- Τί; είσαι άνεργος κι ήρθες εδώ, τώρα που
δεν έχουμε ψωμί να φάμε, για να ζήσεις… καλύτερα; Όξω!
Η Ελλάδα ως χώρα τουριστικού ενδιαφέροντος
και με παράδοση αιώνων στη φιλοξενία προσκαλεί, καλωσορίζει, υποδέχεται και «ξενίζει»
όλους τους καλούς ανθρώπους του Πλανήτη, οι οποίοι έρχονται εδώ για να την
επισκεφτούν ως τουρίστες και να γυρίσουν μετά στο σπιτάκι τους ευχαριστημένοι.
Καθώς και όσους εισέρχονται νόμιμα, με άδεια εργασίας και με συγκεκριμένη
δουλειά. Για τους λοιπούς δεν…. θα μπορέσει! Η δε μονόπλευρη επίκληση των…
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι απαιτήσεις, π.χ. για κλιματισμό στους χώρους
κράτησης λαθρομεταναστών, θυμίζει το γιό που, αφού σκότωσε τους γονείς του,
ζητάει έλεος ως… ορφανό!
Συνεπώς, όλες αυτές οι μπούρδες περί
ρατσισμού και ξενοφοβίας, (με την έννοια που πάνε κάποιοι να δώσουν στους όρους),
είναι κουτοπονηριές για αφελείς. Αντάξιες αυτών που τις εκφέρουν και υποστηρίζουν, προκειμένου να
διαχυθεί η εξαθλίωση στη χώρα και να προωθηθούν οι πολιτικές τους επιδιώξεις. Όλα
τα κράτη που το έπαιζαν, (και τον «έπαιζαν») τόσον καιρό, «ανωτερότητα και
φιλανθρωπία» και υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μόλις το αγγούρι αρχίζει
να εισέρχεται… αρμοδίως, θορυβούνται και φτιάχνουν νόμους, διακρατικές
συμφωνίες απέλασης και συρματοπλέγματα για να περιστείλουν το κακό και την
εισβολή εξαθλιωμένων ορδών στο έδαφός τους. Εμείς για χρόνια ακούγαμε τον
πονοψυχιάρη Στράτα-Στρατούλη και τους περί αυτόν, που μίλαγε για «τις μανούλες
που γέννησαν κι αυτούς τους καημένους», λες κι εμείς πιστεύαμε πως παρήχθησαν
από… καταβολάδες. Έτσι φτιάξαμε γόρδιους δεσμούς που άντε τώρα να λυθούν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου