Το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Και όμως ζεί!

Χωρίς πολλά λόγια. Θλίψη, Τιμή, Περίσκεψη

   Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στην ποικιλία, την πολυμορφία  και τον διαφορισμό. Όλο αυτό το πλέγμα της διαφορετικότητος κατανικά, την ισοπέδωση  και την ανία του «προβλεπόμενου» και της ειμαρμένης  και, τελικά, συντηρεί το ενδιαφέρον γιά ζωή δημιουργώντας  κίνητρα δράσης.

  Με  δεδομένη, ως σταθερή παράμετρο, αυτή την χαοτική και λειτουργικά πολύπλοκη,  πραγματικότητα, γεννιούνται στις κοινωνίες η  αμφισβήτηση, ο προβληματισμός, οι «ιδέες» ο  διάλογος, οι διαμάχες. Και μέσω όλων αυτών συντελείται η ζύμωση, η σύνθεση, η όσμωση και, τελικά, η εξέλιξη και η πρόοδος. Το «αύριο» και το «ένα βήμα εμπρός», με απλά λόγια.

   Τώρα πώς μου ήρθαν στο μυαλό αυτά, χριστουγεννιάτικα; Είναι θέμα του πώς επενεργεί στον καθένα το… «πνεύμα των Χριστουγέννων».

   Άκουσα την είδηση της αυτοκτονίας του νεαρού αστυνομικού φρουρού, ο οποίος από ατύχημα παρέσυρε και σκότωσε, άθελά του, μιά ηλικιωμένη γυναίκα. Προφανώς δυσκίνητη, λόγω ηλικίας, και καταφανώς παραβάτιδα των κανονισμών της Τροχαίας, άρα κατά βάση υπεύθυνη του δυστυχήματος. Και σκέφτομαι πως αυτό το.. καημένο το «πνεύμα» καταφέρνει, παίζοντας και περιπαίζοντας, σε άλλους να αφυπνίζει, καθ' υπερβολήν υπερευαίσθητες  συνειδήσεις, στέλνοντάς τους,  φιλότιμα, στην αυτοχειρία και  άλλες, υπνώττουσες και παχυδερμικά αφιλότιμες, να τις στέλνει γιά διακοπές στη Μαλαισία!

   Του τραγικού αυτόχειρα δεν γνωρίζω το όνομα, ούτε και θέλω να το μάθω. Τον προτιμώ άγνωστο, αφανή κι ανώνυμο. Θα επιθυμούσα όμως σφόδρα να έβλεπα στο Σύνταγμα, δίπλα στον Άγνωστο Στρατιώτη, άλλη μία, μικρή και απέριττη, εντοιχισμένη πλάκα, αφιερωμένη στο «Αθάνατο Ελληνικό Φιλότιμο»! Επ' ευκαιρία και προς τιμήν του άγνωστου νεαρού αστυνομικού.