Η «ύπουλη» προσφορά του Σόρος και η αθάνατη ελληνική λεβεντιά!

   Εν όψει Πρωτοχρονιάς άρχισε το....31! 

Λαός παγωμένος, ποτέ νικημένος!

   Με τεράστια κατάπληξη υποδέχτηκα στις ειδήσεις την μεγάλη είδηση. Την αναβίωση του ιστορικού ΟΧΙ, σε μιά επίσης δύσκολη ιστορική στιγμή, όπως η σημερινή!

   Ο υπερήφανος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων της Νάουσας, ως νέος Παπαφλέσσας, απέκρουσε με ελληνοπρεπέστατη λεβεντιά, καθώς αρμόζει σε ελληναράδες απόγονους του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου, αλλά και σε σύγχρονους «ανένδοτους» κι «ανυπότακτους»…. συντρόφους, όπως το μικρό Γιωργάκη και ο Τσίπρας, την υστερόβουλη προσφορά του Ιδρύματος Σόρος. Το καπιταλιστικό, άρα μιαρό, Ίδρυμα Σόρος, από τον… σωρό των κατεψυγμένων σχολείων της χώρας διάλεξε αυτά της Νάουσας κι επεχείρησε, το άθλιο, να τα βγάλει από την κατάψυξη προσφέροντάς τους το πετρέλαιο που απαιτούν τα σχολικά καλοριφέρ γιά όλη τη χρονιά. Όμως ο παμπόνηρος μεγαλοπλούσιος γύρευε τί θα μπορούσε να ζητήσει, μετά, ως αντάλλαγμα! Μπορεί τον ουρανό με τ’ άστρα, μπορεί και κ…, που λέει ο λόγος! Γι’ αυτό και ο ατσίδας, φιλότιμος και ευγενής Σύλλογος, κρατώντας… πισινή,  αφού θεώρησε πως σε μιά τέτοια περίπτωση, δεν θα μπορούσε να αρνηθεί το «αντίδωρο», ιδίως τώρα που σέρνονται και τα «συμβόλαια συμβιώσεως», απέρριψε την προσφορά, την οποία είχε αποδεχθεί, ήδη, ο... προσκυνημένος Δήμαρχος Ναούσης.

   - Άσε καλύτερα. Να ’χουμε το κεφάλι μας ήσυχο (και τον ποπό μας),  θα σκέφτηκαν!

   Η υπόθεση θυμίζει μιά ιστοριούλα παλιού μου αναγνωστικού, όπου ένα φτωχό και ρακένδυτο ελληνόπουλο ταξίδευε μετανάστης, με υπερωκεάνιο προς την Αμερική. Στο πλοίο, εύποροι και πονόψυχοι συνταξιδιώτες που το είδαν, ελεεινό και τρισάθλιο, (κάτι σαν τον Πειναλάκη του Μποστ), έκαναν έρανο και του μάζεψαν κάποια χρήματα. Όμως εκείνο διαβλέποντας στο βλέμμα τους οίκτο και ειρωνεία γιά την καταγωγή του, σηκώθηκε μέσα του λάβρα η πληγωμένη εθνική υπερηφάνεια και τους πέταξε τα λεφτά στα μούτρα! Ακριβώς  σαν τον ευφυή Σύλλογο των Ναουσαίων!

   - Κοροϊδεύετε την πατρίδα μου, έ ! Δεν τα θέλω τα λεφτά σας, παλιομπαγάσηδες!

   Ζήτω, ζήτω, και πάλι ζήτω! Χίλιες φορές ζήτω και  Ολέ!

   Πιθανότατα, τα άρρενα μέλη του Συλλόγου να θεώρησαν πως η θερμότητα που αναπτύσσεται από την τριβή, κατά τη σχετική παλινδρομική κίνηση χειρός επί αντίστοιχου… μορίου,  είναι ικανή γιά να θερμάνει τα σχολεία τους. Στους…. 31 βαθμούς, που σατιρίζαμε μικροί τους… οργανοπαίχτες. ( Φτούουουου, 31!). Εάν μάλιστα το σύστημα δουλέψει υπερεντατικά, όπως δείχνει και η λεβέντικη άρνησή τους, τα μικρά θα κυκλοφορούν στην τάξη με… φανελάκια! Και δικαίως στους μπαμπάδες θα απονεμηθεί, επάξια, ο τίτλος του «λεβεντομ….»!

   Συμπέρασμα:

   Όταν σε μιά πενόμενη και δυστυχούσα χώρα, ένα ευάριθμο τμήμα των πολιτών της θυσιάζει την υγεία και διακυβεύει τη ζωή των παιδιών του στο βωμό πολιτικών ιδεολογιών και κομματικών επιδιώξεων, προκειμένου να αντιπολιτευτεί και να χτυπήσει την κυβέρνηση, η κοινωνία της χώρας δεν έχει μέλλον, ελπίδα και προοπτική. Είναι καταδικασμένη σε σήψη, βλακεία και διάλυση. Όχι από τρόικες, μνημόνια και δανειστές, αλλά από τα μυαλά που κουμαντάρει. Η μόνη μοίρα που της αξίζει είναι αυτής της Βορ. Κορέας. Γιά να μάθει ο λαός της το πώς χρησιμοποιείται σωστά το… μαγκάλι! Και να μην θρηνεί σαν Κλυταιμνήστρα, υποκριτικά, πάνω στο κορμί της αδικοχαμένης Σέρβας Ιφιγένειας, αλλά πάνω στο πτώμα στη δικής του αμυαλιάς και αφροσύνης.