Θέσεις - Απόψεις
Ο βίος και η πολιτεία του κ. Κωστή Στεφανόπουλου είναι γνωστή, ή, εν πάση περιπτώσει, ευκόλως ανιχνεύσιμη. Όμως περισσότερο σοβαρά από το στίγμα του στα πολιτικά δρώμενα του τόπου, είναι τα εξαίρετα ελληνικά του. Άψογος χειρισμός της γλώσσας και μεστός νοημάτων, περιεκτικός και στέρεος ο λόγος του.
Κατά την δεκαετή θητεία του, ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, απέκτησε από τον πασοκικό προπαγανδιστικό μηχανισμό, το προσωνύμιο «έντιμος»!
Κατ’ εμέ, το επίθετο μοιάζει ακατανόητο, αφού, εξ όσων γνωρίζω, ουδείς πρόεδρος έκλεψε, σκότωσε και, γενικώς, προέβη σε κάποια εμφανή ατιμωτική πράξη ή παράλειψη. Τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του, όπου βρίσκεται αδρανής στο χρυσό κλουβί του Προεδρικού Μεγάρου, όσο και προ αυτής. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, προφανώς δεν θα εξελέγετο! Άρα η προσωνυμία «έντιμος» -αφελής και ανόητη- εξυπηρετεί κάποια άλλη σκοπιμότητα. Η στήλη πιστεύει ακράδαντα πως ο όρος επιστρατεύτηκε γιά να καθησυχάσει και ναρκώσει τους χαχόλους πασόκους οπαδούς και να κατευνάσει τις πιθανές αντιρρήσεις τους, σχετικά με την επιλογή του προσώπου, αφού ήταν γνωστή η κομματική προέλευση του κ. Στεφανόπουλου και μάλιστα με χροιά, μάλλον άδικη, ακροδεξιού! (Ίσως λόγω του αυστηρού ύφους και της άπταιστης καθαρεύουσας που χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί).
Ο κ. Κ. Στεφανόπουλος, όπως όλοι, άλλωστε, οι Πρόεδροι Δημοκρατίας, υπήρξε άψογος στα υψηλά του καθήκοντα, του «μηδέν πράττειν» και απλώς «υπογράφειν» ό,τι του σερβίρουν, κάτι που θα μπορούσε να κάνει, εξ ίσου καλά, και ο εγγονός μου, ο οποίος διαμόρφωσε, ήδη, μία θαυμάσια και μεγαλόπρεπη υπογραφή!
Όμως, όποιος δύσπιστος και προβληματισμένος ερευνητής σκαλίσει τη μνήμη του, το πρόσφατο παρελθόν και την πολιτική Ιστορία του τόπου, θα ανακαλύψει ότι ο κ. Έντιμος, όταν δεν εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ., το 1984, χολωθείς αποχώρησε απ’ αυτήν και άνοιξε δικό του «κομματικό μαγαζί», την ΔΗ.ΑΝΑ, η οποία φυτοζώησε πολιτικά επί 10/ετία μέχρι να μαραθεί εντελώς το 1994 και πεταχτεί στον κάλαθο αχρήστων της Ιστορίας.
Η εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της χώρας, κατά το 1995, έγινε χωρίς τις ψήφους της Ν.Δ. και χρειάστηκε τρίτη εκλογή με 181 «ναι», συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της τότε ΠΟΛ.ΑΝ. του Αντώνη Σαμαρά, (άλλος εξουσιολιγούρης κι αυτός), γιά να εκλεγεί.
Φαίνεται πως, παρ’ όλο το πέρασμα του χρόνου, η μνήμη του κ. Στεφανόπουλου διατηρείται φρέσκια και ζωντανή, καθώς και η μνησικακία του. Σιγά που τον πήρε τώρα ο πόνος γιά τον λαό, τον κ. Έντιμο. Τόσα χρόνια που το χαζό παιδί σέρνει την Ελλάδα στον χορό του Ζαλόγγου, από μνημόνιο σε μνημόνιο, από χαράτσι σε χαράτσι, από παλινωδία σε παλινωδία κι από κοροϊδία σε κοροϊδία, που ήταν ο κ. Έντιμος; Οι εκλογές τον μάραναν! Εκεί, μόνο, βγαίνει η αγωνία του κ. Εντίμου; Τώρα μας θυμήθηκε; Καλό το παραμύθι του κ. Στεφανόπουλου, αλλά όπως όλα τα, εκ του πονηρού, παραμύθια στερείται Δράκου!
Έτσι, με την τελευταία του συνέντευξη στην κυριακάτικη «Καθημερινή», εξοφλεί κάποια παλιά του βερεσέδια. Ευγνωμοσύνη προς το ΠΑΣΟΚ, αφού συνηγορεί υπέρ της παράτασης της παρούσης κυβέρνησης, (πασοκική, μην αμφιβάλλει κανείς), στην εξουσία, (αφού το ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε) και «μπηχτή» στη Ν.Δ., (που τον καταψήφισε), αφού την «φρενάρει» απροκάλυπτα. Παρ’ ότι γνωρίζει ασφαλώς -η πολιτική του πείρα εγγυάται γι αυτό- πως η παρούσα κατάσταση δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα τέλμα αδράνειας, αναποφασιστικότητας και αλληλοϋποβλέψεων, που μόνο με κυβέρνηση δεν μοιάζει, αφού δεν παράγει κανενός είδους έργο, πλην του να εκτελεί, δίκην κλητήρος, τις εντολές της Μέρκελ. Μιά αρρωστημένη κατάσταση που θυμίζει τους «βαρβάρους» του Καβάφη, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ και την «Έρημο των Τατάρων» του Μπουτσάτι!
Ας κρατήσει, λοιπόν, τις όψιμες αγωνίες και τις συμβουλές του, ας γυρίσει στη σιωπή του, (όπως έκανε τόσα χρόνια), και ….. το ποδήλατό του κι ας μας αφήσει ήσυχους κι ….. ασυμβούλευτους στη τύφλα και τη δυστυχία μας. Μπορούμε να τις αντέξουμε και χωρίς τις πολύτιμες παρεμβάσεις του!
Ο βίος και η πολιτεία του κ. Κωστή Στεφανόπουλου είναι γνωστή, ή, εν πάση περιπτώσει, ευκόλως ανιχνεύσιμη. Όμως περισσότερο σοβαρά από το στίγμα του στα πολιτικά δρώμενα του τόπου, είναι τα εξαίρετα ελληνικά του. Άψογος χειρισμός της γλώσσας και μεστός νοημάτων, περιεκτικός και στέρεος ο λόγος του.
Κατά την δεκαετή θητεία του, ως Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, απέκτησε από τον πασοκικό προπαγανδιστικό μηχανισμό, το προσωνύμιο «έντιμος»!
Κατ’ εμέ, το επίθετο μοιάζει ακατανόητο, αφού, εξ όσων γνωρίζω, ουδείς πρόεδρος έκλεψε, σκότωσε και, γενικώς, προέβη σε κάποια εμφανή ατιμωτική πράξη ή παράλειψη. Τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας του, όπου βρίσκεται αδρανής στο χρυσό κλουβί του Προεδρικού Μεγάρου, όσο και προ αυτής. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, προφανώς δεν θα εξελέγετο! Άρα η προσωνυμία «έντιμος» -αφελής και ανόητη- εξυπηρετεί κάποια άλλη σκοπιμότητα. Η στήλη πιστεύει ακράδαντα πως ο όρος επιστρατεύτηκε γιά να καθησυχάσει και ναρκώσει τους χαχόλους πασόκους οπαδούς και να κατευνάσει τις πιθανές αντιρρήσεις τους, σχετικά με την επιλογή του προσώπου, αφού ήταν γνωστή η κομματική προέλευση του κ. Στεφανόπουλου και μάλιστα με χροιά, μάλλον άδικη, ακροδεξιού! (Ίσως λόγω του αυστηρού ύφους και της άπταιστης καθαρεύουσας που χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί).
Ο κ. Κ. Στεφανόπουλος, όπως όλοι, άλλωστε, οι Πρόεδροι Δημοκρατίας, υπήρξε άψογος στα υψηλά του καθήκοντα, του «μηδέν πράττειν» και απλώς «υπογράφειν» ό,τι του σερβίρουν, κάτι που θα μπορούσε να κάνει, εξ ίσου καλά, και ο εγγονός μου, ο οποίος διαμόρφωσε, ήδη, μία θαυμάσια και μεγαλόπρεπη υπογραφή!
Όμως, όποιος δύσπιστος και προβληματισμένος ερευνητής σκαλίσει τη μνήμη του, το πρόσφατο παρελθόν και την πολιτική Ιστορία του τόπου, θα ανακαλύψει ότι ο κ. Έντιμος, όταν δεν εξελέγη αρχηγός της Ν.Δ., το 1984, χολωθείς αποχώρησε απ’ αυτήν και άνοιξε δικό του «κομματικό μαγαζί», την ΔΗ.ΑΝΑ, η οποία φυτοζώησε πολιτικά επί 10/ετία μέχρι να μαραθεί εντελώς το 1994 και πεταχτεί στον κάλαθο αχρήστων της Ιστορίας.
Η εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της χώρας, κατά το 1995, έγινε χωρίς τις ψήφους της Ν.Δ. και χρειάστηκε τρίτη εκλογή με 181 «ναι», συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της τότε ΠΟΛ.ΑΝ. του Αντώνη Σαμαρά, (άλλος εξουσιολιγούρης κι αυτός), γιά να εκλεγεί.
Φαίνεται πως, παρ’ όλο το πέρασμα του χρόνου, η μνήμη του κ. Στεφανόπουλου διατηρείται φρέσκια και ζωντανή, καθώς και η μνησικακία του. Σιγά που τον πήρε τώρα ο πόνος γιά τον λαό, τον κ. Έντιμο. Τόσα χρόνια που το χαζό παιδί σέρνει την Ελλάδα στον χορό του Ζαλόγγου, από μνημόνιο σε μνημόνιο, από χαράτσι σε χαράτσι, από παλινωδία σε παλινωδία κι από κοροϊδία σε κοροϊδία, που ήταν ο κ. Έντιμος; Οι εκλογές τον μάραναν! Εκεί, μόνο, βγαίνει η αγωνία του κ. Εντίμου; Τώρα μας θυμήθηκε; Καλό το παραμύθι του κ. Στεφανόπουλου, αλλά όπως όλα τα, εκ του πονηρού, παραμύθια στερείται Δράκου!
Έτσι, με την τελευταία του συνέντευξη στην κυριακάτικη «Καθημερινή», εξοφλεί κάποια παλιά του βερεσέδια. Ευγνωμοσύνη προς το ΠΑΣΟΚ, αφού συνηγορεί υπέρ της παράτασης της παρούσης κυβέρνησης, (πασοκική, μην αμφιβάλλει κανείς), στην εξουσία, (αφού το ΠΑΣΟΚ τον εξέλεξε) και «μπηχτή» στη Ν.Δ., (που τον καταψήφισε), αφού την «φρενάρει» απροκάλυπτα. Παρ’ ότι γνωρίζει ασφαλώς -η πολιτική του πείρα εγγυάται γι αυτό- πως η παρούσα κατάσταση δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα τέλμα αδράνειας, αναποφασιστικότητας και αλληλοϋποβλέψεων, που μόνο με κυβέρνηση δεν μοιάζει, αφού δεν παράγει κανενός είδους έργο, πλην του να εκτελεί, δίκην κλητήρος, τις εντολές της Μέρκελ. Μιά αρρωστημένη κατάσταση που θυμίζει τους «βαρβάρους» του Καβάφη, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ και την «Έρημο των Τατάρων» του Μπουτσάτι!
Ας κρατήσει, λοιπόν, τις όψιμες αγωνίες και τις συμβουλές του, ας γυρίσει στη σιωπή του, (όπως έκανε τόσα χρόνια), και ….. το ποδήλατό του κι ας μας αφήσει ήσυχους κι ….. ασυμβούλευτους στη τύφλα και τη δυστυχία μας. Μπορούμε να τις αντέξουμε και χωρίς τις πολύτιμες παρεμβάσεις του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου