Στον απόηχο της Συνόδου Κορυφής.

Επικαιρότης

   Πέραν από όσα ακαταλαβίστικα ανακοινώνουν τα κανάλια και γράφουν οι εφημερίδες, το ουσιαστικό νόημα αλλά και το επείγον αντικείμενο της σύγκλισης της Συνόδου Κορυφής, με απλά λόγια, είναι το συμμάζεμα των οικονομιών των χωρών της Ε.Ε. και, κυρίως, εκείνων της ευρωζώνης.
   Η Μέρκελ, κι ας την βρίζουν βιαστικά και επιπόλαια όσοι παρασύρονται άκριτα, λέει το αυτονόητο, από τη θέση της ηγέτιδος της ισχυρότερης και υγιέστερης οικονομίας της Ευρώπης. Με γνώμονα πρώτα το συμφέρον του λαού της και μετά όλα τα άλλα.
   Κατά συνέπειαν, μας συμφέρουν-δεν μας συμφέρουν οι θέσεις της, (προφανώς το δεύτερο), η Μέρκελ κάνει τη δουλειά της γιά τους Γερμανούς και, μάλιστα, την κάνει καλά. Και λέει στους καταχρεωμένους Ευρωπαίους εταίρους της.
   - Κύριοι, μαζευτείτε! Σταματήστε τις σπατάλες και μηδενίστε τα ελλείμματά σας.
   Και σ’ αυτή τη βάση προτείνει σύνταξη προγραμμάτων λιτότητας, πειθαρχία σ’ αυτά, αστυνόμευση και ….τιμωρίες! Πιστεύω πως όλοι, είτε από προσωπική πείρα, είτε εξ ακοής, γνωρίζουν τι σημαίνει γερμανική πειθαρχία, γερμανική μπότα και γερμανικός βούρδουλας! Γι’ αυτό και κλωτσάνε!

   Το αίτημα, κατ’ αρχήν, δεν είναι λάθος ή παράλογο, ούτε σε λάθος κατεύθυνση. Απλώς, είναι δυσάρεστο, αυστηρό, δύσκολο στην εφαρμογή του και με νωπές τις μνήμες της γερμανικής νοοτροπίας και συμπεριφοράς, από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όλοι τρέμουν την… τιμωρία. Γιά κάποιες μάλιστα χώρες, τα μέτρα θεωρούνται, ως προς την εφαρμογή τους, από δύσκολα έως αδύνατα, λόγω κακομάθειας, εθισμού και ειδικών συνθηκών. Αν, μάλιστα, βάλουμε και σαν παράμετρο τον παράγοντα «γόητρο», (π.χ. Βρετανία), το πράγμα περιπλέκεται περισσότερο. Δυστυχώς, γιά μιά ακόμη φορά, επαληθεύεται στην πράξη ο νόμος του ισχυροτέρου και η αναφώνηση του Γαλάτη Βρέννου προς τους ηττημένους Ρωμαίους.
   -Ουαί, τοις ηττημένοις!
   Όπου, εν προκειμένω, ηττημένοι είναι όλοι οι Ευρωπαίοι που, άλλος λίγο, άλλος πολύ, παρεσύρθησαν σ’ ένα θεότρελο πάρτυ υπερκαταναλώσεων, ασύδοτων υπερδανεισμών και αμέριμνης σπατάλης. Πίσω από άκρατο και άκριτο καπιταλισμό, απατηλά τραπεζικά «προϊόντα», χρηματιστηριακές φούσκες, «αγορές», σπρέντς, φάντς και άλλα τέτοια ακαταλαβίστικα που οδήγησαν χώρες και λαούς στη μεγάλη γλίστρα της απωλείας, σαν τον Πινόκιο στο σχετικό παραμύθι.
   Θυμάμαι, πως γιά ν’ αγοράσω το πρώτο μου αυτοκίνητο, μάζευα, δραχμή-δραχμή, το ποσό που χρειαζόμουν και αφού το συμπλήρωσα, χτύπησα την πόρτα της αντιπροσωπίας. Σήμερα παίρνεις αμάξι με … 250 άτοκες δόσεις και χωρίς προκαταβολή!
   Έτσι, βλέποντας το τυρί και όχι τη φάκα, βρέθηκαν όλοι οι Ευρωπαίοι, σαν λιγδοπόντικοι, στη μεγάλη φάκα του υπερδανεισμού, της υπερχρέωσης ιδιωτών και δημοσίου, της ύφεσης, της ανεργίας, των περικοπών, της υποβάθμισης ζωής! Και καλά ξεμπερδέματα σε 30 χρόνια και…. βλέπουμε! (αν και εφ’ όσον).
   Ειδικά γιά τη χώρα μας υπάρχουν εξόχως επιβαρυντικοί παράγοντες που την καθιστούν ουραγό, αναξιόπιστη, επαίτη και άβουλο άθυρμα στις ορέξεις του κάθε ισχυρού ξένου τοκογλύφου-«λεφτά».
   Ο συνδυασμός λαϊκίστικων κυβερνήσεων (που εξασφάλιζαν την μακροημέρευσή τους σπαταλώντας αφειδώς τα κόπια του λαού, τις επιχορηγήσεις της τότε ΕΟΚ γιά ανάπτυξη κι εναρμόνιση της οικονομίας και τον επιπόλαιο υπερδανεισμό) και του φαύλου συνδικαλισμού (που με τις αχόρταγες και παράλογες μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις του, πίσω από την αρχή της «ήσσονος προσπαθείας», νέκρωσαν κάθε παραγωγική ικμάδα του τόπου), έφεραν τη χώρα στον πάτο!
   Χωρίς γεωργία, χωρίς βιομηχανία, κακές υπηρεσίες, χωρίς εισαγόμενο χρήμα, αφού ό,τι ελάχιστο εξακολουθεί να παράγεται στην Ελλάδα είναι μη ανταγωνιστικό, ακόμα και στην ίδια μας τη χώρα! Π.χ. τα τυριά μας έχουν διπλάσια τιμή από το γερμανικό edam, η ισπανική βραστή γαλοπούλα (ζαμπόν) έχει μισή τιμή από την αντίστοιχη ελληνική, και πάει λέγοντας! Και, εννοείται, πως και στην ποιότητα τα δικά μας προϊόντα υστερούν καταφανώς των εισαγομένων.
  
   Με κρατική μηχανή εντελώς αποσυναρμολογημένη και με πολιτική ηγεσία ανίκανη, φαύλη και διεφθαρμένη, στον κόσμο της, να τυρβάζει μόνο γιά την «κουτάλα» της εξουσίας, πού και σε τι να ελπίσεις;
   Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο χειρισμός του επαίσχυντου χαρατσιού της ΔΕΗ. Πέραν και πλέον των άλλων, σκαρφίστηκαν και ανακοίνωσαν σοβαρά, (οι ασόβαροι), πως τριμελής επιτροπή (!) θα εξέταζε τις οικονομικές αντοχές των ταλαίπωρων «υποζυγίων». Και στην επιτροπή έβαλαν …κοινωνικό λειτουργό του Δήμου, που ανάθεμα αν μιά χούφτα Δήμοι της χώρας διαθέτουν τέτοιο πολυτελές «φρούτο», και έναν…. αστυνόμο!!!! Και ο Παπουτσής να σηκώνει τα χέρια ψηλά και ν’ αρνείται συμμετοχή της Αστυνομίας σ’ αυτό το νέο φιάσκο! Τέτοιος συντονισμός! Τρέλα!
   Κρίμα που δεν ζουν Λουί ντε Φυνές, Πήτερ Σέλλερς και Μπένυ Χιλ, γιά να φτιάξουν κάποια τρελή κωμωδία να διασκεδάσει η οικουμένη.(Δυστυχώς ο δικός μας «Μπένυ» κάνει ό,τι μπορεί, αλλά δεν αρκεί).
   Με τέτοιες σαχλαμάρες άκρως ασόβαρης, γελοίας και ανίκανης ηγεσίας, πώς να μας πάρει κανείς στα σοβαρά και πώς ν’ αρθρώσουμε λόγο στα διεθνή φόρα. Γι’ αυτό, όπως θα παρατηρήσατε, ο κ. Παπαδήμος, (σαν βρεγμένη γάτα), καθόταν σε μιά γωνιά και…. άκουγε. Μόνο άκουγε! Χωρίς να δικαιούται να βγάλει κιχ, γιά όλα όσα θα καθορίσουν την μοίρα κάμποσων μελλοντικών γενεών!
   Όταν τσακώνονται οι ελέφαντες, τί να σου κάνουν τα μυρμήγκια;