Θέσεις - Απόψεις
Κατά καιρούς, κάποιες λέξεις αποκτούν ξεχωριστό ενδιαφέρον και ξεπετιόνται από την αφάνεια των σελίδων του ορθογραφικού λεξικού -τσουπ!- με, ξαφνικά, τεράστια σημασία και αποφασιστικό ρόλο στην πορεία ενός κράτους και τη μοίρα του λαού του.
Μιά τέτοια λέξη, μοντέρνα και βαρύγδουπη είναι, εσχάτως, η περίφημη «συναίνεση»!
Μιά τόση δα λεξούλα που καθορίζει την τύχη μερικών γενεών (Αι γενεαί πάσαι….!) πρωταγωνιστώντας στο σημερινό πολιτικό και οικονομικό παιχνίδι.
Στο ΠΑΣΟΚ, ασύγκριτο μαέστρο στη δημαγωγία, την παραπληροφόρηση, τον λαϊκισμό, τον αποπροσανατολισμό και την εξαπάτηση (η μπλόφα με το πιστόλι στο τραπέζι, πρόσφατη!), η λέξη αυτή παρέχει πρώτης τάξεως άλλοθι γιά την απολάκτιση ευθυνών και την διάχυσή τους στους αντιπάλους του. Ένα πρώτης τάξεως πέπλο, ικανό να κουκουλώσει κάθε του ανομία, αβελτηρία, ανικανότητα και αναποφασιστικότητα.
- Δεν φταίμε εμείς! Αυτός ο π… ς ο Σαμαράς φταίει, που δεν «συναινεί»! Τι να σου κάνουμε κι εμείς, αφού αυτός αντιδρά! Σκοτωνόμαστε να τον πείσουμε, ιδρώνουμε, εκλιπαρούμε, γιά το καλό της πατρίδας, αλλά αυτό το κ….κι θέλει την καταστροφή της και δεν …. «συναινεί»! Αυτός φταίει!
Οι δανειστές μας, από την άλλη, γνωρίζοντας ότι πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη γιά να σώσουν πρώτα το ευρώ τους και, κατά συνέπειαν, κι εμάς (Α, ρε μπαγάσηδες, ανάθεμα την ώρα που μας πιάσατε στον ύπνο και σας βάλαμε στην ΟΝΕ και τώρα τραβάμε κι εμείς το ζόρι σας!), προσπαθούν, όσο γίνεται, να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους….. με το αζημίωτο, εννοείται! Και να βγάλουν και το «κάτι τις» τους!
Έτσι, παρ’ όλο που ξέρουν πολύ καλά ότι δεν γίνεται τίποτε, αφού η Ελλάδα είναι κλινικά νεκρή, την κρατούν με τα σωληνάκια στην εντατική,(δάνεια επί δανείων), όχι από αγάπη και εταιρική αλληλεγγύη, αλλά προκειμένου να εξασφαλίσουν όσο γίνεται καλύτερα και περισσότερο τη σκύλευση του πτώματός της! Γι’ αυτό της παρατείνουν τη ζωή και τρέχουν να εξασφαλιστούν πριν εκπνεύσει, (δηλαδή πτωχεύσει), οπότε θα είναι αργά, αφού με την πτώχευση χάνονται όλα τα βερεσέδια!
Και να οι εγγυήσεις, να οι υποθήκες, να οι εξασφαλίσεις, να τα ξεπουλήματα, να οι επίτροποι στα υπουργεία, να κι οι απαιτήσεις γιά υπογραφές και των κυριοτέρων πολιτικών αντιπάλων! Γιατί σου λένε.
- Αυτόν το χαζό τον βολέψαμε, όμως ο άλλος, που ίσως έρθει προσεχώς στα πράγματα, μπορεί να μην είναι και τόσο βλάκας οπότε μπορεί να μας βάλει σε μπελάδες. Κάτσε τώρα που τους πατάμε στον λαιμό κι έχουν την πρεμούρα τους, να τον δέσουμε κι αυτόν χεροπόδαρα, βάζοντάς τον στο κόλπο, και να ‘χουμε το κεφάλι μας 100% ήσυχο!
Γι’ αυτό κόπτονται γιά τη «συναίνεση»! Σιγά μην τους πήρε ο πόνος να κάνουνε τους Έλληνες να ομονοήσουν!
Ο Σαμαράς σ’ αυτή την ιστορία θυμίζει διάλογο Μπρεχτ («Μάνα κουράγιο»), όπου ο ψαράς λέει στο σκουλήκι
- Φίλε, τι λες, πάμε γιά ψάρεμα;
Επιμύθιον
Όσο το σκουλήκι πρέπει να «συναινέσει» στον ψαρά, άλλο τόσο κι ο Σαμαράς στις απαιτήσεις των αγαπητών και αλτρουιστών «εταίρων» μας κι ας αφήσει την «ατσίδα» του θριάμβου να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά μόνος. Όπως στρώνεις, κοιμάσαι!
Αφού, ούτως ή άλλως, το φαλιμέντο είναι αναπόφευκτο γιατί να ανακατευτεί, και μάλιστα θετικά; Ας «παίξουν» μόνοι τους!
Κατά καιρούς, κάποιες λέξεις αποκτούν ξεχωριστό ενδιαφέρον και ξεπετιόνται από την αφάνεια των σελίδων του ορθογραφικού λεξικού -τσουπ!- με, ξαφνικά, τεράστια σημασία και αποφασιστικό ρόλο στην πορεία ενός κράτους και τη μοίρα του λαού του.
Μιά τέτοια λέξη, μοντέρνα και βαρύγδουπη είναι, εσχάτως, η περίφημη «συναίνεση»!
Μιά τόση δα λεξούλα που καθορίζει την τύχη μερικών γενεών (Αι γενεαί πάσαι….!) πρωταγωνιστώντας στο σημερινό πολιτικό και οικονομικό παιχνίδι.
Στο ΠΑΣΟΚ, ασύγκριτο μαέστρο στη δημαγωγία, την παραπληροφόρηση, τον λαϊκισμό, τον αποπροσανατολισμό και την εξαπάτηση (η μπλόφα με το πιστόλι στο τραπέζι, πρόσφατη!), η λέξη αυτή παρέχει πρώτης τάξεως άλλοθι γιά την απολάκτιση ευθυνών και την διάχυσή τους στους αντιπάλους του. Ένα πρώτης τάξεως πέπλο, ικανό να κουκουλώσει κάθε του ανομία, αβελτηρία, ανικανότητα και αναποφασιστικότητα.
- Δεν φταίμε εμείς! Αυτός ο π… ς ο Σαμαράς φταίει, που δεν «συναινεί»! Τι να σου κάνουμε κι εμείς, αφού αυτός αντιδρά! Σκοτωνόμαστε να τον πείσουμε, ιδρώνουμε, εκλιπαρούμε, γιά το καλό της πατρίδας, αλλά αυτό το κ….κι θέλει την καταστροφή της και δεν …. «συναινεί»! Αυτός φταίει!
Οι δανειστές μας, από την άλλη, γνωρίζοντας ότι πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη γιά να σώσουν πρώτα το ευρώ τους και, κατά συνέπειαν, κι εμάς (Α, ρε μπαγάσηδες, ανάθεμα την ώρα που μας πιάσατε στον ύπνο και σας βάλαμε στην ΟΝΕ και τώρα τραβάμε κι εμείς το ζόρι σας!), προσπαθούν, όσο γίνεται, να εξασφαλίσουν τα λεφτά τους….. με το αζημίωτο, εννοείται! Και να βγάλουν και το «κάτι τις» τους!
Έτσι, παρ’ όλο που ξέρουν πολύ καλά ότι δεν γίνεται τίποτε, αφού η Ελλάδα είναι κλινικά νεκρή, την κρατούν με τα σωληνάκια στην εντατική,(δάνεια επί δανείων), όχι από αγάπη και εταιρική αλληλεγγύη, αλλά προκειμένου να εξασφαλίσουν όσο γίνεται καλύτερα και περισσότερο τη σκύλευση του πτώματός της! Γι’ αυτό της παρατείνουν τη ζωή και τρέχουν να εξασφαλιστούν πριν εκπνεύσει, (δηλαδή πτωχεύσει), οπότε θα είναι αργά, αφού με την πτώχευση χάνονται όλα τα βερεσέδια!
Και να οι εγγυήσεις, να οι υποθήκες, να οι εξασφαλίσεις, να τα ξεπουλήματα, να οι επίτροποι στα υπουργεία, να κι οι απαιτήσεις γιά υπογραφές και των κυριοτέρων πολιτικών αντιπάλων! Γιατί σου λένε.
- Αυτόν το χαζό τον βολέψαμε, όμως ο άλλος, που ίσως έρθει προσεχώς στα πράγματα, μπορεί να μην είναι και τόσο βλάκας οπότε μπορεί να μας βάλει σε μπελάδες. Κάτσε τώρα που τους πατάμε στον λαιμό κι έχουν την πρεμούρα τους, να τον δέσουμε κι αυτόν χεροπόδαρα, βάζοντάς τον στο κόλπο, και να ‘χουμε το κεφάλι μας 100% ήσυχο!
Γι’ αυτό κόπτονται γιά τη «συναίνεση»! Σιγά μην τους πήρε ο πόνος να κάνουνε τους Έλληνες να ομονοήσουν!
Ο Σαμαράς σ’ αυτή την ιστορία θυμίζει διάλογο Μπρεχτ («Μάνα κουράγιο»), όπου ο ψαράς λέει στο σκουλήκι
- Φίλε, τι λες, πάμε γιά ψάρεμα;
Επιμύθιον
Όσο το σκουλήκι πρέπει να «συναινέσει» στον ψαρά, άλλο τόσο κι ο Σαμαράς στις απαιτήσεις των αγαπητών και αλτρουιστών «εταίρων» μας κι ας αφήσει την «ατσίδα» του θριάμβου να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά μόνος. Όπως στρώνεις, κοιμάσαι!
Αφού, ούτως ή άλλως, το φαλιμέντο είναι αναπόφευκτο γιατί να ανακατευτεί, και μάλιστα θετικά; Ας «παίξουν» μόνοι τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου