Σκέψεις - Απόψεις
Όσο δυσκολεύουν τα πράγματα τόσο αποκαλύπτεται, αναγκαστικά, η γυμνή αλήθεια, μαζί με τη γύμνια των ψευτών. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του δημαγωγικού λαϊκισμού να διαστρεβλώνει, να παραποιεί και να αποπροσανατολίζει, η σκληρή πραγματικότητα, γιγαντωμένη και αμείλικτη είναι αδύνατον ν’ αποκρυβεί ακόμη κι από τα πιό μυωπικά μάτια. Η ραγδαία εξέλιξη των γεγονότων τους στερεί το μεγάλο πλεονέκτημα της διάχυσης μέσα στην αχλύ του χρόνου και τελικά στο κουκούλωμα και τη λήθη. Τώρα όλα είναι νωπά, άρα αδύνατον να ξεχαστούν ή να παραγνωριστούν ακόμη κι από τον φανατικότερο καλοθελητή χαχόλο. Τώρα, μοιραία, θα βγουν όλα στο φως!
Προσπερνώντας, προς στιγμήν, το ιστορικό των αιτίων που δημιούργησαν το πρόβλημα, ας σταθούμε μόνο σ’ αυτό, αφού επείγει αφόρητα η λύση του.
Αναμφίβολα, ο ελληνικός λαός, γενιές ολόκληρες, είχε πάρει στραβό δρόμο και έχτιζε τρόπους ζωής εντελώς αναντίστοιχους προς τις πραγματικές δυνατότητες και αντοχές της εθνικής του οικονομίας, ενθαρρυνόμενος στον αδηφάγο καταναλωτισμό που τον κοίμιζε γλυκά και τον οδηγούσε σ’ ένα πρόσκαιρο επίπεδο δανεικής ευδαιμονίας, στη δημιουργία ψεύτικων ειδώλων και απατηλών ιδεολογιών. Ένας σύγχρονος Πινόκιο στη «χώρα των ατέλειωτων παιχνιδιών»!
Όλβιους και αμέριμνους μας άφηναν ν’ αρμενίζουμε χρόνια στη μακάρια θάλασσα του πλαστικού χρήματος, του άκρατου συνδικαλισμού με τις άκριτες μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, της φενάκης των «κεκτημένων», του αποχαυνωτικού «ωχαδελφισμού» και της παραλυτικής των πάντων αρχής της «ήσσονος προσπαθείας», προκειμένου να εδραιωθεί και λειτουργεί αδιατάρακτα η μονοκομματική επικυριαρχική πασοκική μονοκρατορία! (Τσοβόλα, δώστα όλα!)
Ολόκληρη η σοβαρή και νουνεχής (μέχρι τότε!) συντηρητική παράταξη, η παράταξη των δημιουργικών «μερμήγκων» που κατ’ επανάληψη ανέστησε και προόδευσε την Ελλάδα, μπάζοντάς την τελικά στην οικογένεια των ανεπτυγμένων χωρών της Ευρώπης, παρά τη λυσσαλέα αντίδραση των «προοδευτικών» δυνάμεων (sic), προεξάρχοντος του ΠΑΣΟΚ, κατασυκοφαντήθηκε και κατασπιλώθηκε (επάρατος δεξιά!), μέχρι που αυτή η απάτη πέρασε, δίκην DNA, στο υποσυνείδητο ολόκληρων γενεών με την πλαστογράφηση της Ιστορίας και την διαστρέβλωση των πραγματικών γεγονότων, επιδιώκοντας το καταχώνιασμά της στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας»!
Με αισχρά κόλπα και τερτίπια, όπως λ.χ. την ομολογηθείσα, εκ των υστέρων, σκευωρία Λαλιώτη - Αυριανής, με το φωτομοντάζ που εμφάνιζε τον Μητσοτάκη αγκαλιά με Γερμανούς αξιωματικούς, στα χρόνια της Κατοχής και άλλα κατασκευασμένα ψεύδη!
Το στήσιμο της αποχαυνωτικής καταναλωτικής «μηχανής», στην επιφάνεια ύφαινε τον μύθο της ισχυρής Ελλάδας με την ισχυρή οικονομία και με αποθέωση την δημιουργία των λαμπρών φαραωνικών Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά από κάτω το σαράκι δούλευε ασταμάτητα και ύπουλα, προετοιμάζοντας την μεγάλη καταστροφή που κατέφθανε και που μόνο όσοι ήσαν στα πράγματα γνώριζαν, απεύχονταν και αντιπάλευαν με…. τα μάτια! Οι υπόλοιποι, «στον κόσμο» μας, φάγαμε την κεραμίδα κατακούτελα, εντελώς ξαφνικά και εντελώς ανύποπτοι! Όπως οι κάτοικοι της Πομπηίας την τέφρα του Βεζούβιου!
Νομοτελειακά, γιά τους γνώστες, ο χρόνος της μεγάλης έκρηξης υπολογιζόταν να γίνει επί διακυβέρνησης ΝΔ. Τότε ο κόμπος θα έφτανε στο χτένι, με τη μπόμπα στα χέρια του Καραμανλή!
Αυτός, δειλός, μοιραίος και άβουλος γιά 5,5 χρόνια, δεν άσκησε αλλά απλώς «διαχειρίστηκε» την εξουσία με ευχολόγια, αμηχανία και μπόλικη αδράνεια χωρίς να τολμήσει καμία από τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προς την κατεύθυνση διόρθωσης της πορείας του σκάφους. Ξεκίνησε την πρωθυπουργία του, φουριόζικα κι αποφασιστικά, διακηρύσσοντας την «επανίδρυση του κράτους» από τη «νέα διακυβέρνηση», με «σεμνότητα και ταπεινότητα» και άλλες τέτοιες παπαρδέλες και όταν έπεσε στα βαθιά, μπήκε στο νόημα και άρχισε να κάνει την «πάπια», ψελλίζοντας έντρομος κάτι περί «ήπιας προσαρμογής» και άλλες αισιόδοξες καθησυχαστικές ανοησίες, παρακολουθώντας απλώς, άτολμα την προκαθορισμένη πορεία της χώρας προς τον γκρεμό!
Βλέποντας, όμως, και του στραβού το δίκιο, θα πρέπει να του αναγνωριστεί το μεγάλο ελαφρυντικό της αλόγιστης κι ασύδοτης πασοκικής δημαγωγίας και της καθολικής και στείρας άρνησης του Παπανδρέου, που τον συνόδευε σε κάθε κυβερνητική πρόταση. Όχι σε όλα! (Αυτός που τώρα ζητεί από το Σαμαρά να… βάλει πλάτη!). Πέραν από τις ανεύθυνες, πομπώδεις δηλώσεις γιά παροχές, γιά αυξήσεις μισθών και συντάξεων στα όρια του πληθωρισμού, τις περισπούδαστες οικονομικές αναλύσεις περί του πώς η αύξηση των φόρων οδηγεί στην ανεργία και την ύφεση! (Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, …. δάσκαλε που δίδασκες!). Πέραν από τις συνεχείς κινητοποιήσεις, την πρόκληση καθημερινών απεργιών, τις διαδηλώσεις γιά ψύλλου πήδημα, τις υποκινήσεις γιά καταλήψεις σχολείων με απίθανα αιτήματα (Δεν μας αρέσουν οι τυρόπιτες που πουλά το κυλικείο!), η εμφάνιση των κουκουλοφόρων ταγμάτων εφόδου έκανε την κατάσταση άκρως εκρηκτική.
Άρχισε να χύνεται αίμα στους δρόμους και η χώρα, αν έβγαινε στη φόρα και η πραγματική οικονομική της κατάσταση, θα οδηγείτο, στα σίγουρα, σε εμφύλια σύρραξη.
Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, Υεμένη, Συρία, κλπ., δίνουν, εκ των υστέρων, την εικόνα που θα παρουσίαζε σήμερα η Ελλάδα, αν ο Καραμανλής δεν «σκηνοθετούσε» αλλαγή πολιτικού σκηνικού!
Καμία κεντροδεξιά κυβέρνηση, με βάση όσα προελέχθησαν, δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει το βάρος της επερχόμενης θύελλας με δεδομένη την παγιωμένη αντιδεξιά προκατάληψη και τον ορυμαγδό των λαϊκίστικων και δημαγωγικών αιτιάσεων του αντιπολιτευόμενου ΠΑΣΟΚ, που δημιουργούσαν αξεπέραστο τείχος. Το φάσμα της αναρχίας ήταν απόλυτα ορατό και το απόλυτο χάος βρισκόταν ήδη προ των πυλών.
Τότε ο Καραμανλής πήρε την πιό σωστή, ίσως, απόφαση της πρωθυπουργίας του. Συνετά και εθνικά σκεπτόμενος παρέδωσε, μέσω προώρων εκλογών προδιαγεγραμμένου αποτελέσματος, τη διακυβέρνηση της χώρας στον εξουσιολάγνο Παπανδρέου που την λαχταρούσε και την επιζητούσε μανιωδώς, παντί τρόπω και πάση θυσία, (λεφτά υπάρχουν,… ενώ παζάρευε κρυφά με το ΔΝΤ!) προκειμένου να μην υστερήσει στην οικογενειακή παράδοση!
- Ωραία, πάρε το τιμόνι, να δούμε τι θα κάνεις! Και βγάλε εσύ τα κάστανα από τη φωτιά, αφού τόσο το θέλεις!
Οπότε, μοιραία, η μπόμπα έσκασε στα χέρια του άφρονος εξουσιομανούς, που ενώ είναι εμφανής η ανικανότης του και στα πιό απλά πράγματα ακόμη, μη δυνάμενος ν’ αρθρώσει τρεις λέξεις στη σειρά, βρέθηκε στο τιμόνι μιάς ολόκληρης χώρας, και μάλιστα σε στιγμές κρίσιμες!
Ένας κακός ποδηλάτης που καλείται να οδηγήσει φόρμουλα 1 σε Γκραν Πρί! Η ρέντα της Ελλάδας άλλαξε κι ο καλός Θεός της, μοιάζει, να την βαρέθηκε!
Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε όλοι. Οι σοσιαλιστικές ιδεολογίες, οι θεωρητικές ιδεοληψίες, οι προεκλογικές μπουρδολογίες, οι κόκκινες γραμμές, οι πράσινες αναπτύξεις και όλες οι κλασικές πασοκικές αερολογίες (πρώτα ο πολίτης, πρωθυπουργός-αντιεξουσιαστής, περίστροφα στο τραπέζι, κλπ. μ…. ες) σκόρπισαν στον αέρα σαν τραπουλόχαρτα.
Η χώρα βρίσκεται σε διαδικασία εκποίησης (Τρέξε κόσμε, ξεπούλημα όσο, όσο, λόγω πτώχευσης και τέλους εποχής!), η εθνική κυριαρχία περιορίζεται με την εγκατάσταση παντού «συμβούλων» (!) και ο λαός σε λίγο δεν θα έχει στη τσέπη του, μία! Και το χειρότερο, χωρίς καμία πιθανότητα ανάκαμψης!!!
Η σύγκρουση με τα «σπλάχνα», το κόμμα (βαθύ και ρηχό) και, εν τέλει, τον λαό είναι αναπόφευκτη! Και η αναζήτηση συνενόχων και αποδιοπομπαίων τράγων, μέσω της απάτης της «συναίνεσης», κλασικό πασοκικό τρυκ προς απόκτηση σωσιβίου!
Όσοι διαθέτουν κρίση και (ακόμη) νηφαλιότητα, κατανοούν ότι το πλείστον των εφαρμοζόμενων και εξαγγελθέντων μέτρων, οπωσδήποτε σκληρών και άδικων, είναι απαραίτητα προκειμένου να επιτευχθεί το ζητούμενο. Κι αυτό είναι ο ακαριαίος υποβιβασμός του επιπέδου διαβίωσης των Ελλήνων κατά 35-40% και η προσαρμογή του στις πραγματικές σημερινές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας! «Εδώ και τώρα», που έλεγε και η «πηγή του κακού», κάποτε! Και από αυτό το «ηλεκτροσόκ» του ΠΑΣΟΚ όποιος ζήσει έζησε! Οι υπόλοιποι…. καλά σαράντα!
Άραγε υπάρχει κανείς που ν’ αμφιβάλει ότι αν τολμούσε κάποια κεντροδεξιά κυβέρνηση, όχι να εξαγγείλει, αλλά και μόνο να διανοηθεί μέρος από τέτοια μέτρα, που εφαρμόζει σήμερα το φιλολαϊκό, (πρώτα ο πολίτης, ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο μη προνομιούχος, ο … μπλα, μπλα, μπλα….!), δήθεν σοσιαλιστικό και απέραντα αμοραλιστικό ΠΑΣΟΚ, δεν θα έμενε λίθος επί λίθου στη χώρα και η Ελλάδα θα θύμιζε… Συρία; Η λαϊκή οργή, κατευθυνόμενη μαεστρικά από τη διαβολική πασοκική προπαγάνδα που συνεπικουρείται από την άφρονα αριστερά, η οποία ζώντας στον κόσμο της και τυφλωμένη από ρεβανσιστικό πάθος «τσιμπάει» πάντοτε κάθε αντιδεξιό δόλωμα και ακολουθεί, -θλιβερή τσόντα-, ως «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», τον κάθε λαϊκιστή δημαγωγό που θα της κλείσει το μάτι, θα ξεχαρβάλωνε και αποσυναρμολογούσε τελείως τη χώρα!
Η στήλη έχει την αίσθηση πως ο Καραμανλής θα μιλήσει σύντομα, τη βεβαιότητα ότι θα πει κάτι τέτοια περίπου και την απορία γιατί αργεί τόσο να το κάνει. Μαζί με ένα μεγάλο παράπονο. Γιατί δεν βγήκε μετά τους ολυμπιακούς αγώνες να εξηγήσει με παρρησία και αίσθημα ευθύνης στον λαό την σκληρή πραγματικότητα, να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, (από χέρι χαμένες γι’ αυτόν), που όμως, θα τον κρατούσαν σαν χρυσή εφεδρεία και θα τον επανέφεραν σήμερα πανηγυρικά δικαιωμένο και καθολικά αποδεκτό, όπως κάποτε συνέβη με τον αείμνηστο θείο του!
Όσο δυσκολεύουν τα πράγματα τόσο αποκαλύπτεται, αναγκαστικά, η γυμνή αλήθεια, μαζί με τη γύμνια των ψευτών. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του δημαγωγικού λαϊκισμού να διαστρεβλώνει, να παραποιεί και να αποπροσανατολίζει, η σκληρή πραγματικότητα, γιγαντωμένη και αμείλικτη είναι αδύνατον ν’ αποκρυβεί ακόμη κι από τα πιό μυωπικά μάτια. Η ραγδαία εξέλιξη των γεγονότων τους στερεί το μεγάλο πλεονέκτημα της διάχυσης μέσα στην αχλύ του χρόνου και τελικά στο κουκούλωμα και τη λήθη. Τώρα όλα είναι νωπά, άρα αδύνατον να ξεχαστούν ή να παραγνωριστούν ακόμη κι από τον φανατικότερο καλοθελητή χαχόλο. Τώρα, μοιραία, θα βγουν όλα στο φως!
Προσπερνώντας, προς στιγμήν, το ιστορικό των αιτίων που δημιούργησαν το πρόβλημα, ας σταθούμε μόνο σ’ αυτό, αφού επείγει αφόρητα η λύση του.
Αναμφίβολα, ο ελληνικός λαός, γενιές ολόκληρες, είχε πάρει στραβό δρόμο και έχτιζε τρόπους ζωής εντελώς αναντίστοιχους προς τις πραγματικές δυνατότητες και αντοχές της εθνικής του οικονομίας, ενθαρρυνόμενος στον αδηφάγο καταναλωτισμό που τον κοίμιζε γλυκά και τον οδηγούσε σ’ ένα πρόσκαιρο επίπεδο δανεικής ευδαιμονίας, στη δημιουργία ψεύτικων ειδώλων και απατηλών ιδεολογιών. Ένας σύγχρονος Πινόκιο στη «χώρα των ατέλειωτων παιχνιδιών»!
Όλβιους και αμέριμνους μας άφηναν ν’ αρμενίζουμε χρόνια στη μακάρια θάλασσα του πλαστικού χρήματος, του άκρατου συνδικαλισμού με τις άκριτες μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, της φενάκης των «κεκτημένων», του αποχαυνωτικού «ωχαδελφισμού» και της παραλυτικής των πάντων αρχής της «ήσσονος προσπαθείας», προκειμένου να εδραιωθεί και λειτουργεί αδιατάρακτα η μονοκομματική επικυριαρχική πασοκική μονοκρατορία! (Τσοβόλα, δώστα όλα!)
Ολόκληρη η σοβαρή και νουνεχής (μέχρι τότε!) συντηρητική παράταξη, η παράταξη των δημιουργικών «μερμήγκων» που κατ’ επανάληψη ανέστησε και προόδευσε την Ελλάδα, μπάζοντάς την τελικά στην οικογένεια των ανεπτυγμένων χωρών της Ευρώπης, παρά τη λυσσαλέα αντίδραση των «προοδευτικών» δυνάμεων (sic), προεξάρχοντος του ΠΑΣΟΚ, κατασυκοφαντήθηκε και κατασπιλώθηκε (επάρατος δεξιά!), μέχρι που αυτή η απάτη πέρασε, δίκην DNA, στο υποσυνείδητο ολόκληρων γενεών με την πλαστογράφηση της Ιστορίας και την διαστρέβλωση των πραγματικών γεγονότων, επιδιώκοντας το καταχώνιασμά της στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας»!
Με αισχρά κόλπα και τερτίπια, όπως λ.χ. την ομολογηθείσα, εκ των υστέρων, σκευωρία Λαλιώτη - Αυριανής, με το φωτομοντάζ που εμφάνιζε τον Μητσοτάκη αγκαλιά με Γερμανούς αξιωματικούς, στα χρόνια της Κατοχής και άλλα κατασκευασμένα ψεύδη!
Το στήσιμο της αποχαυνωτικής καταναλωτικής «μηχανής», στην επιφάνεια ύφαινε τον μύθο της ισχυρής Ελλάδας με την ισχυρή οικονομία και με αποθέωση την δημιουργία των λαμπρών φαραωνικών Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά από κάτω το σαράκι δούλευε ασταμάτητα και ύπουλα, προετοιμάζοντας την μεγάλη καταστροφή που κατέφθανε και που μόνο όσοι ήσαν στα πράγματα γνώριζαν, απεύχονταν και αντιπάλευαν με…. τα μάτια! Οι υπόλοιποι, «στον κόσμο» μας, φάγαμε την κεραμίδα κατακούτελα, εντελώς ξαφνικά και εντελώς ανύποπτοι! Όπως οι κάτοικοι της Πομπηίας την τέφρα του Βεζούβιου!
Νομοτελειακά, γιά τους γνώστες, ο χρόνος της μεγάλης έκρηξης υπολογιζόταν να γίνει επί διακυβέρνησης ΝΔ. Τότε ο κόμπος θα έφτανε στο χτένι, με τη μπόμπα στα χέρια του Καραμανλή!
Αυτός, δειλός, μοιραίος και άβουλος γιά 5,5 χρόνια, δεν άσκησε αλλά απλώς «διαχειρίστηκε» την εξουσία με ευχολόγια, αμηχανία και μπόλικη αδράνεια χωρίς να τολμήσει καμία από τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν προς την κατεύθυνση διόρθωσης της πορείας του σκάφους. Ξεκίνησε την πρωθυπουργία του, φουριόζικα κι αποφασιστικά, διακηρύσσοντας την «επανίδρυση του κράτους» από τη «νέα διακυβέρνηση», με «σεμνότητα και ταπεινότητα» και άλλες τέτοιες παπαρδέλες και όταν έπεσε στα βαθιά, μπήκε στο νόημα και άρχισε να κάνει την «πάπια», ψελλίζοντας έντρομος κάτι περί «ήπιας προσαρμογής» και άλλες αισιόδοξες καθησυχαστικές ανοησίες, παρακολουθώντας απλώς, άτολμα την προκαθορισμένη πορεία της χώρας προς τον γκρεμό!
Βλέποντας, όμως, και του στραβού το δίκιο, θα πρέπει να του αναγνωριστεί το μεγάλο ελαφρυντικό της αλόγιστης κι ασύδοτης πασοκικής δημαγωγίας και της καθολικής και στείρας άρνησης του Παπανδρέου, που τον συνόδευε σε κάθε κυβερνητική πρόταση. Όχι σε όλα! (Αυτός που τώρα ζητεί από το Σαμαρά να… βάλει πλάτη!). Πέραν από τις ανεύθυνες, πομπώδεις δηλώσεις γιά παροχές, γιά αυξήσεις μισθών και συντάξεων στα όρια του πληθωρισμού, τις περισπούδαστες οικονομικές αναλύσεις περί του πώς η αύξηση των φόρων οδηγεί στην ανεργία και την ύφεση! (Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, …. δάσκαλε που δίδασκες!). Πέραν από τις συνεχείς κινητοποιήσεις, την πρόκληση καθημερινών απεργιών, τις διαδηλώσεις γιά ψύλλου πήδημα, τις υποκινήσεις γιά καταλήψεις σχολείων με απίθανα αιτήματα (Δεν μας αρέσουν οι τυρόπιτες που πουλά το κυλικείο!), η εμφάνιση των κουκουλοφόρων ταγμάτων εφόδου έκανε την κατάσταση άκρως εκρηκτική.
Άρχισε να χύνεται αίμα στους δρόμους και η χώρα, αν έβγαινε στη φόρα και η πραγματική οικονομική της κατάσταση, θα οδηγείτο, στα σίγουρα, σε εμφύλια σύρραξη.
Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη, Υεμένη, Συρία, κλπ., δίνουν, εκ των υστέρων, την εικόνα που θα παρουσίαζε σήμερα η Ελλάδα, αν ο Καραμανλής δεν «σκηνοθετούσε» αλλαγή πολιτικού σκηνικού!
Καμία κεντροδεξιά κυβέρνηση, με βάση όσα προελέχθησαν, δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει το βάρος της επερχόμενης θύελλας με δεδομένη την παγιωμένη αντιδεξιά προκατάληψη και τον ορυμαγδό των λαϊκίστικων και δημαγωγικών αιτιάσεων του αντιπολιτευόμενου ΠΑΣΟΚ, που δημιουργούσαν αξεπέραστο τείχος. Το φάσμα της αναρχίας ήταν απόλυτα ορατό και το απόλυτο χάος βρισκόταν ήδη προ των πυλών.
Τότε ο Καραμανλής πήρε την πιό σωστή, ίσως, απόφαση της πρωθυπουργίας του. Συνετά και εθνικά σκεπτόμενος παρέδωσε, μέσω προώρων εκλογών προδιαγεγραμμένου αποτελέσματος, τη διακυβέρνηση της χώρας στον εξουσιολάγνο Παπανδρέου που την λαχταρούσε και την επιζητούσε μανιωδώς, παντί τρόπω και πάση θυσία, (λεφτά υπάρχουν,… ενώ παζάρευε κρυφά με το ΔΝΤ!) προκειμένου να μην υστερήσει στην οικογενειακή παράδοση!
- Ωραία, πάρε το τιμόνι, να δούμε τι θα κάνεις! Και βγάλε εσύ τα κάστανα από τη φωτιά, αφού τόσο το θέλεις!
Οπότε, μοιραία, η μπόμπα έσκασε στα χέρια του άφρονος εξουσιομανούς, που ενώ είναι εμφανής η ανικανότης του και στα πιό απλά πράγματα ακόμη, μη δυνάμενος ν’ αρθρώσει τρεις λέξεις στη σειρά, βρέθηκε στο τιμόνι μιάς ολόκληρης χώρας, και μάλιστα σε στιγμές κρίσιμες!
Ένας κακός ποδηλάτης που καλείται να οδηγήσει φόρμουλα 1 σε Γκραν Πρί! Η ρέντα της Ελλάδας άλλαξε κι ο καλός Θεός της, μοιάζει, να την βαρέθηκε!
Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε όλοι. Οι σοσιαλιστικές ιδεολογίες, οι θεωρητικές ιδεοληψίες, οι προεκλογικές μπουρδολογίες, οι κόκκινες γραμμές, οι πράσινες αναπτύξεις και όλες οι κλασικές πασοκικές αερολογίες (πρώτα ο πολίτης, πρωθυπουργός-αντιεξουσιαστής, περίστροφα στο τραπέζι, κλπ. μ…. ες) σκόρπισαν στον αέρα σαν τραπουλόχαρτα.
Η χώρα βρίσκεται σε διαδικασία εκποίησης (Τρέξε κόσμε, ξεπούλημα όσο, όσο, λόγω πτώχευσης και τέλους εποχής!), η εθνική κυριαρχία περιορίζεται με την εγκατάσταση παντού «συμβούλων» (!) και ο λαός σε λίγο δεν θα έχει στη τσέπη του, μία! Και το χειρότερο, χωρίς καμία πιθανότητα ανάκαμψης!!!
Η σύγκρουση με τα «σπλάχνα», το κόμμα (βαθύ και ρηχό) και, εν τέλει, τον λαό είναι αναπόφευκτη! Και η αναζήτηση συνενόχων και αποδιοπομπαίων τράγων, μέσω της απάτης της «συναίνεσης», κλασικό πασοκικό τρυκ προς απόκτηση σωσιβίου!
Όσοι διαθέτουν κρίση και (ακόμη) νηφαλιότητα, κατανοούν ότι το πλείστον των εφαρμοζόμενων και εξαγγελθέντων μέτρων, οπωσδήποτε σκληρών και άδικων, είναι απαραίτητα προκειμένου να επιτευχθεί το ζητούμενο. Κι αυτό είναι ο ακαριαίος υποβιβασμός του επιπέδου διαβίωσης των Ελλήνων κατά 35-40% και η προσαρμογή του στις πραγματικές σημερινές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας! «Εδώ και τώρα», που έλεγε και η «πηγή του κακού», κάποτε! Και από αυτό το «ηλεκτροσόκ» του ΠΑΣΟΚ όποιος ζήσει έζησε! Οι υπόλοιποι…. καλά σαράντα!
Άραγε υπάρχει κανείς που ν’ αμφιβάλει ότι αν τολμούσε κάποια κεντροδεξιά κυβέρνηση, όχι να εξαγγείλει, αλλά και μόνο να διανοηθεί μέρος από τέτοια μέτρα, που εφαρμόζει σήμερα το φιλολαϊκό, (πρώτα ο πολίτης, ο χαμηλοσυνταξιούχος, ο μη προνομιούχος, ο … μπλα, μπλα, μπλα….!), δήθεν σοσιαλιστικό και απέραντα αμοραλιστικό ΠΑΣΟΚ, δεν θα έμενε λίθος επί λίθου στη χώρα και η Ελλάδα θα θύμιζε… Συρία; Η λαϊκή οργή, κατευθυνόμενη μαεστρικά από τη διαβολική πασοκική προπαγάνδα που συνεπικουρείται από την άφρονα αριστερά, η οποία ζώντας στον κόσμο της και τυφλωμένη από ρεβανσιστικό πάθος «τσιμπάει» πάντοτε κάθε αντιδεξιό δόλωμα και ακολουθεί, -θλιβερή τσόντα-, ως «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», τον κάθε λαϊκιστή δημαγωγό που θα της κλείσει το μάτι, θα ξεχαρβάλωνε και αποσυναρμολογούσε τελείως τη χώρα!
Η στήλη έχει την αίσθηση πως ο Καραμανλής θα μιλήσει σύντομα, τη βεβαιότητα ότι θα πει κάτι τέτοια περίπου και την απορία γιατί αργεί τόσο να το κάνει. Μαζί με ένα μεγάλο παράπονο. Γιατί δεν βγήκε μετά τους ολυμπιακούς αγώνες να εξηγήσει με παρρησία και αίσθημα ευθύνης στον λαό την σκληρή πραγματικότητα, να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, (από χέρι χαμένες γι’ αυτόν), που όμως, θα τον κρατούσαν σαν χρυσή εφεδρεία και θα τον επανέφεραν σήμερα πανηγυρικά δικαιωμένο και καθολικά αποδεκτό, όπως κάποτε συνέβη με τον αείμνηστο θείο του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου