Οι βαθμολογίες των πανελληνίων εξετάσεων.

Επικαιρότης

   Επί τέλους, ανακοινώθηκαν οι βαθμολογίες των πανελληνίων εξετάσεων και η αγωνία των μαθητών περνάει σε δεύτερη φάση γιά τους πιό πολλούς, αφού αναμένεται η υποβολή μηχανογραφικού προτιμήσεων και η τελική εισαγωγή, ή όχι, στις λεγόμενες «καλές» σχολές.
   Η στήλη, έχοντας αναλώσει το ένα τρίτο της ζωής της σε θρανία και εξετάσεις, θεωρεί ότι δικαιούται να διατυπώσει κάποιες απόψεις, σχετικά.

   Οι εξετάσεις, γενικά, ανήκουν σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Τις προαγωγικές και τις εισαγωγικές.
   Στις προαγωγικές το αποτέλεσμα μπορεί να ποικίλλει και δεν δημιουργεί ανταγωνισμό. Εκεί «παίζεις» μόνος σου, με αντίπαλο τον εαυτό σου και τις γνώσεις σου. Γράφεις περνάς, δεν γράφεις κόβεσαι! Όλοι μπορούν να περάσουν, ή όλοι μπορούν να κοπούν! Ανάλογα με την προσπάθεια που κατέβαλαν ανταμείβονται. Με δύσκολα θέματα κόβονται και με εύκολα, η και λίγη τύχη, προβιβάζονται. Και το θέμα σταματά εκεί. Χωρίς ίχνος ανταγωνισμού!
   Στις εισαγωγικές όμως, το πράγμα λειτουργεί αλλιώς, αφού ζητούμενο δεν είναι το καλό γράψιμο, αλλά το καλύτερο, σε σχέση με τους άλλους συνυποψήφιους. Εδώ κυριαρχεί ο ανταγωνισμός και η κατάταξη.
   Συνεπώς, η υποβολή εύκολων θεμάτων σαφώς δυσχεραίνει την κατάταξη, άρα και την ορθή αξιολόγηση και επιλογή, αφού δημιουργεί πληθώρα «αριστούχων»!
   Αν, π.χ. στα μαθηματικά οι ερωτήσεις είναι του τύπου «Πόσο κάνει 1 και 1», προφανώς όλοι θα αριστεύσουν και άντε εσύ, μετά, να τους κατατάξεις! Σε μιά τέτοια περίπτωση είναι πολύ πιθανό να αναμειχθούν στη βαθμολογία παράγοντες άσχετοι με τα μαθηματικά, όπως η ορθογραφία, η καλλιγραφία, οι μουτζούρες του γραπτού, κ.λπ.! Οπότε ένα πολύ δυνατό μαθηματικό μυαλό μπορεί να μείνει εκτός νυμφώνος επειδή ο κάτοχός του τυγχάνει, π.χ., κακογράφος!

   Σαφέστατα, τα θέματα των εισαγωγικών εξετάσεων θα πρέπει να ανήκουν στην κατηγορία των δύσκολων και μάλιστα σ’ εκείνη που απαιτεί κριτική σκέψη και όχι παπαγαλία! Σε τέτοια περίπτωση, μία φράση, μία σκέψη, μία εξίσωση ή, έστω, μιά λέξη που θα γραφτεί παραπάνω, είναι ικανή να δημιουργήσει τη διαφορά στην τελική κατάταξη, κάτι που αποτελεί και ζητούμενο.

   Οι πραγματικά καλοί μαθητές επιζητούν τα δύσκολα θέματα γιατί αυτά, έστω και σε περίπτωση σχετικής αστοχίας, τους εξασφαλίζουν σίγουρα υπεροχή έναντι των μετρίων οι οποίοι αστοχούν περισσότερο.

   Σ’ αυτή την περίπτωση, δηλαδή στα δύσκολα θέματα, χαμηλώνουν, οπωσδήποτε, οι βαθμολογίες αλλά, ταυτόχρονα, χαμηλώνουν κι οι βάσεις οι οποίες χάνουν τελείως το νόημα ύπαρξης, οπότε τίποτα δεν αλλάζει ως προς τον αριθμό των εισαγομένων σε κάθε σχολή. Αν, π.χ. στη σχολή πρέπει να εισαχθούν 100, θα εισάγονται οι 100 πρώτοι, ανεξάρτητα βαθμολογίας!

   Θυμάμαι προ χρόνων ένα πανύβλακα μουσάτο, πρόεδρο της επιτροπής των εισαγωγικών εξετάσεων που μου εξηγούσε χαρούμενος ότι:   
   - Φέτος βάλαμε εύκολα θέματα, γιά να γράψει και του φτωχού το παιδί!
   Ένα ηλίθιο υπονοούμενο που οδηγεί, κατ’ ευθείαν, στην αναξιοκρατία και την υποβάθμιση, μέσω του άκρατου λαϊκισμού!

    Με τέτοια μυαλά και τέτοιες «γραμμές» είναι απολύτως εξηγήσιμο το σημερινό χάλι της παιδείας μας και οι κοτσάνες που εκτοξεύονται καθημερινά στο γυαλί! Οι γενιές των αγραμμάτων, δυστυχώς, κουμαντάρουν σήμερα τη χώρα και επιπλέουν ως, οιονεί, φελλοί!

    ΥΓ. Γιά του λόγου το αληθές, στις χθεσινές απογευματινές ειδήσεις καναλιού, ξανθιά τηλεπαρουσιάστρια είπε «κοστολογισμένο», αντί κοστολογημένο και στη Βουλή, πρώην Υπουργός Παιδείας (!), αναφέρθηκε σε «κραυγές από του παρελθόντος»! Γιά να μην αναφερθούμε στα πάμπολλα «μαργαριτάρια» της ωραίας νυν Υπουργού της διά βίου μάθησης (!), που αντί να της κοσμούν το λαιμό, διανθίζουν τον λόγο της, καθώς και το δολοφονικό «ριψασπίς» ενός άλλου Υφυπουργού ή το «υγρόν ηγόραζε», κάποιου παλαιότερου, επίσης Υπουργού! Και όλα αυτά προχείρως συναχθέντα, χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο.
   Κακόμοιρη παιδεία, κακόμοιρη πατρίδα!