Ανατρέχοντας στα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι το σκωπτικό… «μιά βροχή σας σώζει» που λέγαμε -εν όψει ποδοσφαιρικού ντέρμπυ- γιά τους αντιπάλους μας, υπονοώντας ότι με τη βροχή θα αναβληθεί ο αγώνας και θα γλυτώσουν την… συντριβή!
Σήμερα, όπου η λυσσαλέα πολιτική αντιπαλότητα πήρε ολοκληρωτικό χαρακτήρα και περιλαμβάνει κάθε -θεμιτό ή αθέμιτο- μέσο, με χρήση όλων των, εν δυνάμει, καταστροφικών μηχανισμών δολιοφθοράς της δύσμοιρης πατρίδας, το σύνθημα αποκτά αγωνιώδη τραγική προσδοκία.
Οι ύπουλοι στον σχεδιασμό, και πανεύκολοι στην εκτέλεση, εμπρησμοί αποτελούν το ανίερο εργαλείο των άθλιων υπονομευτών που στοχεύουν στο, πρακτικά αδύνατον να προστατευτεί αποτελεσματικά λόγω μεγέθους, μαλακό υπογάστριο της χώρας, που λέγεται «δάσος». Ένα ευαίσθητο, «ανοχύρωτο» και ουσιαστικό αδύνατο να αμυνθεί γεωγραφικό στοιχείο, πάνω στο σώμα του οποίου κάθε χτύπημα είναι ολέθριο. Τόσο γιά την χώρα, όσο, κυρίως, και την οικονομία της.
Ακούω και διαβάζω τους μύριους γραικύλους -από ηθικούς αυτουργούς έως πανάθλιους και θρασύδειλους εκτελεστές- να σπεκουλάρουν τις πυρκαγιές προσδοκώντας πολιτικά οφέλη πάνω στα αποκαΐδια και… φρίττω με την διάχυτη υποκρισία, τα κροκοδείλια δάκρυα και τις… «σωτήριες», τάχα, υποδείξεις.
Κοντολογίς, όλοι -ανεξαρτήτως απαξάπαντες - όσοι έχουν πάσης φύσεως δόλιο συμφέρον να πλήξουν τη χώρα -και εμμέσως την κυβέρνηση- χρησιμοποιώντας ύπουλα και χαμερπή μέσα, αποτελούν, εν δυνάμει, ύποπτο εχθρικό παράγοντα και χρήζουν ανάλογης αντιμετωπίσεως.
Ας αφήσουμε τα πολλά λόγια. Το ποιόν, το παρελθόν, οι διακηρύξεις και τα έργα όλων είναι πασίγνωστα. Οι μέθοδοι και τα… «εργαλεία» διαφέρουν. Και καθοδηγητής τους πάντα ο… «αείμνηστος» Νικολό Μακιαβέλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου