Αδικαιολόγητη απόφαση, υπερβολική ποινή.

Οι μικρότητες των... μεγάλων. 

 

   Προχθές στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες στίβου στη Ζυρίχη συνέβη ένα πρωτοφανές και εκπληκτικό γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να καταδείξει πως μεγαλόσχημοι και σοβαροφανείς άνθρωποι μπορεί κάλλιστα να αποδειχθούν στενόκαρδοι και μικρόνοες.

   Στον τελικό του δρόμου των 3000 μέτρων στηπλ, ο προπορευόμενος Γάλλος αθλητής Μπεναμπάντ, ενθουσιασμένος από τη διαφαινόμενη σίγουρη νίκη του, λίγο προ του τερματισμού έβγαλε (!) τη φανέλα, την ανέμισε και μετά την κράτησε με τα δόντια προκειμένου με τα χέρια να ξεσηκώσει τα πλήθη γιά να τον αποθεώσουν, καθώς τερμάτιζε ημίγυμνος! Ενέργεια οπωσδήποτε ασόβαρη και παιδιάστικη που άφησε έκπληκτους όσους έβλεπαν τη σκηνή. Και βεβαίως, μετά την πρώτη έκπληξη, όλοι ξεκαρδίστηκαν στα γέλια, λέγοντας ή σκεπτόμενοι:

   - Θεέ μου, τί έχουμε να δούμε ακόμη!

 

   Όμως περισσότερο εκπληκτική ήταν η συνέχεια. Αυτή που έδωσαν οι, υποτιθέμενοι σοβαροί, ώριμοι και νουνεχείς… αρμόδιοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Αγώνων, υπό καθεστώς μάλιστα ψυχραιμίας και ηρεμίας και κατόπιν δήθεν... ωρίμου σκέψεως! Απέκλεισαν τον Γάλλο αθλητή διότι θεώρησαν, λέει, αντικανονική και δυσφημιστική γιά το άθλημα την ενέργεια αυτή!

   Βεβαίως η συμπεριφορά του εκκεντρικού αθλητή, με άτακτο μάλιστα παρελθόν, είναι, τουλάχιστον, περίεργη. Όμως επ’ ουδενί δικαιολογείται τόσο βαριά ποινή γιά το υποτιθέμενο παράπτωμά του. Νίκησε καθαρά και έντιμα και το αδίκημα της στέρησης μιάς λαμπρής και μεγαλειώδους νίκης με την ακύρωσή του γιά εξωαγωνιστικούς λόγους, αποτελεί βαρύτερο παράπτωμα από αυτό του Γάλλου δρομέα. Ακόμη και αν η ενέργεια αυτή θεωρηθεί παράπτωμα, σίγουρα δεν αξίζει τόσο βαριάς ποινής. Πουθενά δεν αναφέρεται ρητά στον κανονισμό του στίβου πως απαγορεύεται στους αθλητές να βγάζουν τη φανέλα τους στους αγωνιστικούς χώρους και η παράβαση απλά τεκμαίρεται κατόπιν... συλλογισμών. Σαν γεγονός συμβαίνει συχνότατα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα και κοστίζει στον ενθουσιωδώς πανηγυρίζοντα ποδοσφαιριστή μία απλή κίτρινη κάρτα! Στο κάτω-κάτω, με τέτοιες ανόητες ενέργειες δεν προσβάλλεται η δημόσια αιδώς, όπως υποστήριξαν μερικοί, κάτι που θα συνέβαινε αν ο αθλητής έβγαζε, π.χ. ... το σορτσάκι του!

   Εκείνο όμως που με εντυπωσίασε περισσότερο, καθώς καταδεικνύει περίτρανα το πραγματικό μεγαλείο του στίβου, (ο οποίος απεδείχθη πως αποτελεί όντως τον «βασιλιά των σπορ»), και των κόσμου του, είναι η ενέργεια του δεύτερου νικητή, συμπατριώτη και συναθλητή του, του Κοβάλ, ο οποίος με σεμνότητα, ήθος και αξιοπρέπεια, αναγνωρίζοντας το άδικο του αποκλεισμού του Μπεναμπάντ, συμπεριφέρθηκε στο βάθρο των νικητών ως… δεύτερος και όχι ως πρώτος νικητής! Το ίδιο και η διά χειροκροτήματος συμπεριφορά των θεατών, οι οποίοι απέδειξαν, άλλη μιά φορά, την ποιοτική τους διαφορά, ως αγνοί και πραγματικοί φίλαθλοι, έναντι της καφρώδους εκείνης των ποδοσφαιρικών οπαδών.

   Πιστεύω ακράδαντα πως η έφεση που υπέβαλαν οι Γάλλοι κατά της ανόητης απόφασης που στέρησε άδικα -ουσιαστικά κλέβει- τη δόξα από έναν, εκκεντρικό έστω, νικητή, θα αποκαταστήσει τη λογική και το δίκιο.