Ιδιοτελείς πολικαντικιδισμοί και κουτοπόνηρες πολιτικές ίντριγκες.

Σκοτεινό το μέλλον γιά τον λαό.

« Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά »

   Η στήλη, όπως πάντα, απευθύνεται σε νουνεχείς, ώριμους και υπεύθυνους πολίτες. Σε όσους οι συμφορές της χώρας και η αγωνία του αύριο τους έμαθαν να σκέπτονται, πέραν από πεπαλαιωμένες πολιτικές ιδεοληψίες και στείρες αγκυλώσεις παλαιοκομματικού τύπου σε αρχειοθετημένες ιστορικά καταστάσεις. Καθ’ όσον «οι καιροί ου μενετοί» και η καθημερινότητα «βράζει» και απαιτεί λύσεις και όχι ξεπερασμένες βυζαντινολογίες.

   Είναι ηλίου φαεινότερο πως η οικονομική «εξίσωση» της χώρας δεν έχει λύση, τουλάχιστον με τη λογική και τις πρακτικές ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Παρ’ όλες τις θριαμβολογίες γιά ανάκαμψη της κυβέρνησης και την αόριστη παροχή φρούδων ελπίδων από την στείρα αντιπολίτευση.

   Η συνταγή «θεραπείας» της ελληνικής οικονομίας από ΕΕ και ΔΝΤ, καθώς και η τετραετής επιτροπία από την «τρόικα», δεν απέδωσαν καθ’ όσον σκόνταψαν πάνω στο DNA του λαού, ο οποίος αρνείται πεισματικά ν’ αλλάξει δομές και συμπεριφορές, προσαρμοζόμενος στις ανάγκες μιάς σύγχρονης κοινωνίας, αλλά και στην κουτοπονηριά, τον λαϊκισμό και την κομματική ιδιοτέλεια της μικρόψυχης ηγεσίας του. Έτσι, από την όλη περιπέτεια το μόνο που έμεινε είναι η μακρόχρονη σκληρή λιτότητα και το συνεχές κυνηγητό κάθε πολυπόθητης «δόσης». Με πασαλείμματα της τελευταίας στιγμής, μπόλικη υποκρισία, υπαναχωρήσεις, αθετήσεις υπεσχημένων, κρυφτούλι και στρεψοδικίες γύρω από τα περίφημα… «προαπαιτούμενα», προκειμένου να συνεχίσουμε να ξεγελάμε τους… κουτόφραγκους, δίνοντας ανάσα και φιλί ζωής στην ελληνική οικονομία που βρίσκεται μονίμως σε κώμα! 

   Όμως στην ουσία δεν έγινε απολύτως τίποτα, πέραν του να κρατηθούμε, όπως-όπως, στη ζωή. Οι κανόνες του παιχνιδιού δεν άλλαξαν, επενδύσεις δεν έγιναν, φρέσκο και ζεστό χρήμα δεν μπαίνει στη χώρα γιά να θερμάνει την οικονομία και να κινήσει τα μουδιασμένα και παράλυτα μέλη της. Φορολογικό σύστημα άδικο, ασταθές και ασαφές. Διοικητικοί μηχανισμοί ανίκανοι, ασυντόνιστοι και ράθυμοι. Γραφειοκρατία δαιδαλώδης και απεριόριστη και διαφθορά τριτοκοσμικών διαστάσεων. Τέλος, αντιπολίτευση καθολικά αρνητική, μοχθηρή και απειλητική, που αποθαρρύνει και την υποψία ακόμη πιθανής σοβαρής επένδυσης.

   Έτσι απόμεινε μόνον ο τουρισμός να προσφέρει κάποιο υποστηρικτικό δεκανίκι, αλλά κι αυτός προβλέπεται... «διάττων αστέρας», καθ’ όσον διαπνέεται από τη λογική της «αρπαχτής» και την πρακτική της αισχροκέρδειας. Οπότε μάλλον σύντομα θα περιοριστεί, υπακούοντας στην τουριστική μόδα και την αυτοδυσφήμιση.

   Βασική, σχεδόν μοναδική, μέριμνα της κυβέρνησης κατά τα τελευταία χρόνια, ήταν η δημιουργία «πρωτογενούς» πλεονάσματος. Όπως-όπως, παντί τρόπω και πάση θυσία. Αφού έτσι θα έδειχνε στους πιστωτές μας πως… γίναμε καλά παιδιά, πως πάψαμε να δημιουργούμε ελλείμματα -που εκτρέφουν και γιγαντώνουν το συνολικό χρέος- άρα… «Παιδιά, έλεος! Κόψτε μας κάτι από τα χρεωστούμενα, (κούρεμα), και δώστε μας παράταση αποπληρωμής των υπολοίπων, με χαμηλότερα επιτόκια και περισσότερες δόσεις! Μπας και σώσουμε το μπαταρισμένο πλοίο».

   Όμως, γνωρίζουν άπαντες πολύ καλά πως ακόμη κι αν μας διαγράψουν τελείως το χρέος, την επομένη θ’ αρχίσουμε να δημιουργούμε καινούριο, αφού η χώρα δεν παράγει και δεν εξάγει! Στην πραγματικότητα δεν κάναμε ούτε ρούπι προς την κατεύθυνση της ανάκαμψης και τα τερτίπια της «εικονικής πραγματικότητος» αποτελούν «μαγική εικόνα» και λειτουργούν σαν τα θαύματα. Κρατάνε λίγο. Και όσο η χώρα δεν παράγει, από μόνη της, πλούτο δεν θα δει προκοπή. Κι αυτό δεν φαίνεται ορατό στον ορίζοντα. Άρα… μηδέν εις το πηλίκον!

   Προσωπικά πιστεύω πως ο Σαμαράς, ό μόνος αξιόλογος πολιτικός σε ολόκληρο το σημερινό πολιτικό φάσμα, κουράστηκε να ματαιοπονεί, απογοητεύτηκε και σχεδίασε ηρωική έξοδο. Η εφαρμογή της οποίας άρχισε με τον απίστευτης ανηθικότητος, φαυλότητος και αντισυνταγματικότητος νόμο των ακινήτων, τον περίφημο ΕΝΦΙΑ. Ένα νόμο που φορολογεί το «έχειν» και όχι το «κερδίζειν», οδηγώντας κάθε ανεκμετάλλευτη ακίνητη περιουσία στην τελική της δήμευση. Ξεκινά, παγκόσμια πρωτοτυπία, από το ποσό που τους λείπει και που θέλουν να μας «χαρατσώσουν», (2,5 δις), και μετά προσπαθούν να το κατανείμουν, όπως-όπως! Και όποιον πάρει ο Χάρος! 

   Αυτό μου θυμίζει δύο πράγματα. Τον διοικητή στον στρατό που έμπαινε, θυμωμένος γιά κάτι, πρωί στο γραφείο κι έλεγε:

   - Πάρτε 30 μέρες φυλακή και μοιράστε τις! Και φεύγοντας γινόταν χαμός με τη… μοιρασιά.

   Και την περίπτωση του Κώστα Καραμανλή, που το 2009 προκήρυξε πρόωρες εκλογές θέλοντας να τις χάσει και να πετάξει την καυτή πατάτα της εξουσίας και της επερχόμενης καταστροφής της Ελλάδος, στο χαζό παιδί που λύσσαγε να γίνει κι αυτός πρωθυπουργός, γιά μας… σώσει, αφού ως γνωστόν… «λεφτά υπήρχαν»! Μάλιστα, ο πονηρός Κωστάκης, γιά να μην υπάρξει περίπτωση καμιάς… στραβής κι επανεκλεγεί, (αφού… «άγνωσται αι βουλαί του εκλογικού σώματος»!), φρόντισε να βάλει την τελευταία στιγμή μερικά σφόδρα αντιλαϊκά μέτρα, όπως π.χ. η αύξηση των διοδίων, ώστε να «γκαζώσει» η λαϊκή αγανάκτηση κι αυτός να… γλυτώσει εξ άπαντος!

   Το ίδιο, πιστεύω, επιδιώκει τώρα κι ο Σαμαράς, αφού δεν μπορώ να φανταστώ πως υπάρχει τόση «ενφιής» ηλιθιότητα στου Μαξίμου που να δημιουργεί τέτοια αντιλαϊκά «εκτρώματα» όπως ο ΕΝΦΙΑ και να δημιουργεί τόσο μεγάλη αγανάκτηση στο σύνολο του λαού, ικανή να τον ρίξει, απελπισμένο, στην αγκαλιά του, απείρως χειρότερου, ΣΥΡΙΖΑ. Με την ίδια λογική που οι Σουλιώτισες φουντάριζαν απελπισμένες στον γκρεμό του Ζάλογγου, γιά να γλυτώσουν από τον Τούρκο.

   Τουλάχιστον, με τον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, όσοι επιζήσουν της αριστερής επέλασης, θα διασκεδάσουν με τα καμώματα όψιμου ρεαλισμού των νεαρών εξουσιολάγνων, συζητητών  των… άγιων πατέρων του Αγίου Όρους και των σήμερον «ενστόλων», αλλά τέως «μπάτσων», που ξαφνικά αγάπησαν. Καθώς και με τους αμετανόητους και σκληρούς παλαιολιθικούς κομμουνιστές, βαρέως τύπου, με το παγωμένο βλέμμα, που θα προσπαθήσουν να στήσουν ελληνική σοβιετία, εφαρμόζοντας τον… «προοδευτικό» Μαρξ. Αλλά, προ πάντων, θα απολαύσουν τον αφελή ρομαντισμό των γηραλέων… συμβόλων, που στέλνουν επιστολές στον Πούτιν γιά τα ελληνικά… ροδάκινα, λες και δεν υπάρχει χαρτί τουαλέτας στο Κρεμλίνο!

   ΥΓ. Λόγω της ημέρας, απευθύνω τις θερμότερες ευχές μου σε εορτάζουσες και εορτάζοντες. Με το μυαλό μου κολλημένο σε μιά φίλη Μαρία που «έφυγε» βιαστικά, χωρίς να προλάβει να γιορτάσει σήμερα.