Ο φανατισμός, η υποκειμενικότητα, ο παραλογισμός.

Ελλαδάρα, ομαδάρα... Ολέ!

   Το ποδόσφαιρο, ως πλατειά λαϊκό άθλημα, αποτελεί ένα πεδίον όπου μπορεί να μετρηθεί ο φανατισμός και ν’ αποδειχθεί περίτρανα πως αυτός απογειώνει την υποκειμενικότητα και την οδηγεί, τελικά, στον παραλογισμό.

   Παράδειγμα ο χθεσινός αγώνας του Παναθηναϊκού με τον ΟΦΗ. Από την μία πλευρά είναι η πραγματικότητα, τα γεγονότα. Βάσει αυτών, και γιά κάθε αμερόληπτο θεατή, τα δύο γκολ του αγώνα είναι άκυρα. Δεν θα έπρεπε να επιτευχθούν. Στο μεν του Παναθηναϊκού προηγήθηκε καθαρό φάουλ σε παίκτη του ΟΦΗ, ενώ σ’ αυτό του ΟΦΗ προηγήθηκε αναμφισβήτητο οφσάιντ. Ο διαιτητής λάθεψε και στις δύο φάσεις. Δεν τις διέκοψε, ως όφειλε, οπότε το κανονικό 0 – 0 έγινε τελικά 1 – 1! Δηλαδή, στην ουσία, έχουμε πάλι ισοπαλία, χωρίς τα λάθη της διαιτησίας να παραχαράξουν και αλλοιώσουν το τελικό αποτέλεσμα.

    

   Στην πράξη τώρα, οι μεν φίλαθλοι του ΠΑΟ χαλούν τον κόσμο και ομιλούν γιά «σφαγιασμό» της ομάδος τους και διάφορα τέτοια υπερβολικά, παραβλέποντας το αντίστοιχο δίκιο του αντιπάλου, ενώ το ίδιο κάνουν, αλλά από την αντίστροφη πλευρά, όλοι όσοι διάκεινται εχθρικά προς τον ΠΑΟ. Θέμα οπτικής γωνίας και μονόπλευρης σκόπευσης με υποκειμενική θέαση αντικειμενικών γεγονότων. Αποτέλεσμα η αλλοίωση της πραγματικότητος.

   

    Μιά απλή μεταφορά αυτής της εικόνας στα πολιτικά δρώμενα δίνει ανάγλυφα το πώς λειτουργεί η λογική του μέσου Έλληνα πολίτη και εξηγεί απόλυτα γιατί η χώρα πάει κατά διαόλου, με πιλότο τον παραλογισμό και γνώμονα τον φανατισμό που τον δημιουργεί και την κατευθύνει.