Τα ψέματα των πολιτικών και η ώρα της αλήθειας.

«Che fece… il gran rifiuto»

Ανατροπή όπως την εννοούν αυτοί; Ή....

   Όποιος άντεξε στο γυαλί τον σημερινό λόγο του κ. Αλ. Τσίπρα δεν μπορεί παρά να επισήμανε δύο κραυγαλέες απιθανότητες που ξεπερνούν κάθε όριο ανεκτής πολιτικής υπερβολής, στα πλαίσια των γενικών ψευδολογημάτων  με τα οποία, δόξα τω Θεώ, μας έχουν «μπουκώσει» και αυτός αλλά και όλοι οι ηγέτες μας, (και μάλιστα κατά κόρον), από τη στιγμή που η οικονομική κρίση έγινε καταφανής και το σκάφος της χώρας κλυδωνίζεται επικίνδυνα.

    

   Η μακρά, φευ, πείρα ζωής της στήλης την φέρνουν να έχει δοκιμάσει καν και καν πολιτικές υπερβολές, ανακολουθίες και ψεύδη τα οποία εντάσσονταν πάντοτε στη σφαίρα της παροχολογίας και υποσχεσιολογίας των πολιτικών της χώρας και, κατά συνέπεια, ακόμη κι αν ήταν προφανέστατη η αθέτηση των υπεσχημένων και η κοροϊδία του κοσμάκη, η αποκάλυψη του ψέματος εναπετίθετο στο μέλλον. Ας πούμε κάτι σαν την υπόσχεση: «Αύριο θα σας βγάλω τον ήλιο από τη… δύση»! Αν και όλοι γνωρίζουν το ανέφικτο και, άρα, το ψευδές της υπόσχεσης θα πρέπει να περιμένουμε το ξημέρωμα γιά να το αποδείξουμε ασφαλώς!

   

    Ο νεαρός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα ξεπέρασε αυτόν τον νόμο των πολιτικών ψευδολογημάτων σε βαθμό που να προσβάλει τη νοημοσύνη των εκατομμυρίων ακροατών και, λόγω της προφανούς αναδημοσιεύσεως των λόγων του, ολοκλήρου του ελληνικού λαού. Φαίνεται πως η ναυτία που προκαλεί η πιθανή ανάληψη του πηδαλίου της χώρας λειτουργεί ως παραισθησιογόνο σε όλο το ηγετικό επιτελείο της Κουμουνδούρου. Είπε, λοιπόν, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πως ο αντίπαλός του Σαμαράς παίζει με την ημερομηνία των εθνικών εκλογών και πως στο πολιτικό παιχνίδι εμπλέκει και τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό κάνει, είπε, ο... Σαμαράς!

   Αδυνατώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν και ο πιό ανεγκέφαλος Έλλην πολίτης να μην αντιλαμβάνεται τα κατοπτρικά και αφελή επιχειρήματα του ομιλούντος ηγέτου του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού και προφανώς συμφέρουσες, αλλά και πολλαπλώς διακηρυγμένες, λιγόλογες και διαυγείς είναι οι εξής θέσεις της Κυβέρνησης:

    α) Οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της 4/ετίας,  και

   β) η εκλογή του Προέδρου να γίνει στην ώρα του, από την παρούσα Βουλή και με Πρόεδρο κοινής αποδοχής.

   Ποιός κοροϊδεύει λοιπόν τον λαό; Αυτός που έχει σταθερή, ξεκάθαρη και μέσα στα συνταγματικά πλαίσια θέση, ή όποιος κάθε λίγο και λιγάκι, και με οιαδήποτε πρόφαση, ζητάει εκλογές και δηλώνει, επί λέξει, πως «τον Πρόεδρο θα τον εκλέξει η νέα Βουλή»; Πράγμα που σημαίνει προσχηματική και επίμονη ασυμφωνία σε πρόσωπα και, άρα, πρόωρες εκλογές. Και πώς τολμάει, ανερυθρίαστα, να βάζει στο στόμα του αντιπάλου του τα δικά του λόγια και τα δικά του καμώματα; Αυτό λέγεται σοβαρότητα ανθρώπου που θέλει να κυβερνήσει τη χώρα, όταν πριν ακόμη πιάσει τιμόνι δείχνει τόση επιπολαιότητα; 

    

   Αν μέσα σε όλες αυτές τις κραυγαλέες ασυναρτησίες, ανακολουθίες, πολυγλωσσία και γελοιότητες, προσθέσουμε και τα καραγκιοζιλίκια των πάσης φύσεως «γουναράδων», τους θεατρινισμούς -«βοήθεια, βοήθεια»-  τύπου Ζωής Κωνσταντοπούλου που δυναμιτίζει, μαζί με τους Κασιδιαρέους χρυσαυγίτες το κλίμα στη Βουλή, θεωρώ πως διυλίζονται και όποιοι σοβαροί άνθρωποι υπάρχουν στο χώρο, όπως π.χ. ο κ. Δραγασάκης, και νομίζω πως πιθανή έλευση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα δώσει αυτό το ένα και αποφασιστικό σπρώξιμο που χρειάζεται η χώρα, έτσι όπως κατάντησε, γιά το τελικό «σάλτο μορτάλε» προς την «βενεζουελοποίηση». Ή μάλλον  την «κουβανοποίηση», καθ’ όσον δεν διαθέτει τα πετρέλαια της πρώτης.

    

   Στην κρίση των νουνεχών και φρονίμων πολιτών της πολύπαθης χώρας βρίσκεται η τύχη της. Αν θα συνεχίσει τον δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο, γογγύζοντας και αιμάσσουσα έστω, αλλά με προοπτική, ή θα παραδοθεί στα χέρια των «Νεάντερταλ» της φωτογραφίας της προηγουμένης ανάρτησης.

   Όντως, η ώρα της ανατροπής, της περίσκεψης, της υπευθυνότητος και της μεγάλης άρνησης στην αθλιότητα, έρχεται....