Επικαιρότης
Γιά πρώτη φορά, όπως διαπιστώνεται, από το σκάσιμο της φούσκας της δανεικής ευδαιμονίας της χώρας και της μετατροπής της χρυσής άμαξας της Σταχτοπούτας-Ελλάδος σε κολοκύθα, μιά ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται, επί τέλους, τόσο σοβαρά, τόσο σκληρά και τόσο υπεύθυνα με τους πιστωτές της χώρας. Κι αυτό είναι το μόνο παρήγορο φωτεινό σημάδι μέσα στην απόλυτη μαυρίλα που μας περιβάλλει.
Με μπροστάρη την σοβαρή μετριοπαθή δεξιά, που ιστορικά, (γιά όσους ξέρουν και διδάσκονται από την Ιστορία), πάντοτε στα δύσκολα έβγαζε τα κάστανα απ΄ τη φωτιά, πλαισιωμένη από το ΠΑΣΟΚ, (που γέννησε το πρόβλημα), και το μετριοπαθέστερο και λογικότερο κομμάτι της αριστεράς, την ΔΗΜΑΡ, (ευτυχώς, υπάρχουν κι αριστεροί στον τόπο που περπατούν στη γη και δεν ίπτανται στην ουράνια σφαίρα της ουτοπίας), ως το απαραίτητο «φρένο» και εκφραστή των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων, στα πλαίσια του εφικτού, και όχι των κραυγαζουσών μαξιμαλιστικών συντεχνιών και των φαύλων αρχιτεμπέληδων συνδικαλισταρέων του γλυκού νερού και του τρυφηλού βίου.
Στα πλαίσια αυτής της επελθούσης, εν είδει επιφοίτησης, σοβαρότητος, είδαμε με μεγάλη έκπληξη το «νευρόσπαστο» Σαμαρά να εκτελεί με αέρινη μαεστρία θαυμάσια τριπλά «τόλουπ», ως άλλος Νιζίνσκυ, τον ευτραφή κ. Ευφράδεια, (παρά το βάρος του), να μετατρέπεται σε, ανώτερο του Νουρέγιεφ, αιθέριο εκτελεστή αλλεπάλληλων τέλειων διπλών «άξελ», αφθάστου ωραιότητος και χάρμα ιδέσθαι, και τον νυσταλέο κ. «Ήξεις-αφίξεις» να υποδύεται την Πυθία, (μόνο η χλαμύδα του λείπει), και να βγάζει συνεχώς χρησμούς, πατώντας ταυτόχρονα γκάζι κι αμπραγιάζ, ως δείγμα υψηλής πολιτικής! Και όλοι μαζί, εφαρμόζοντας το σοφό «ανάγκαν και θεοί πείθονται», (μόνο τα Εξάρχεια επιμένουν στο κλασσικό και τετριμμένο «ανάρχαν και θεοί πείθονται»), να προσπαθούν να πετύχουν τον τριπλό στόχο.
Δηλαδή, να φέρουν την εκτροχιασμένη χώρα σε κάποιο λογαριασμό, να πείσουν τους Ευρωπαίους δανειστές και τους μπροστάρηδές τους τροϊκανούς να χαλαρώσουν τη θηλιά και να πέσει, επί τέλους, η πολυπόθητη ζωογόνος δόση των 31 δις, που συνεχώς κυνηγάμε ανεπιτυχώς, όπως ο σκύλος την ουρά του!
Βεβαίως, η στήλη δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει την κολοσσιαία συμβολή στις διαφαινόμενες σχετικές επιτυχίες, (απ’ ολότελα καλή κι η Παναγιώτενα, έναντι της εποχής του χαζού παιδιού, με τα περίστροφα στο τραπέζι και τις άλλες τέτοιες σαχλαμάρες), των γιγάντων της πολιτικής, π.χ. του αριστοτέχνη της διπλωματίας κ. Αβραμόπουλου, του Πρύτανη του ελληνικού πολιτισμού κ. Τζαβάρα, (αλήθεια, ποιός είναι ο τύπος και που βρέθηκε εκεί;), της πολιτικής πριμαντόνας με το βαρύ όνομα και τα πανάλαφρα προσόντα κ. Φώφης της Γεννηματά, (η έτσι εκφορά του ονόματος αποτελεί παγκόσμια πασοκική ευρεσιτεχνία, ως γνήσια λαϊκή έκφραση ενός τίμιου λαϊκού κόμματος, π.χ. Κίμος ο Κουλούρης, Βαγγέλης ο Βενιζέλος, κ.λπ.) και του σοφού κ. Χατζησωκράτη, του επονομαζόμενου και «ο Έλλην Κομφούκιος» ή, κατ’ άλλους, «ο Έλλην Ναστραντίν Χότζας»!
Ωσαύτως, ας μην παραγνωρίζεται και ο αποφασιστικός ρόλος της αντιπολίτευσης, ιδίως της αξιωματικής, όπου το 15/λές του πολιτικού νηπιαγωγείου που λέγεται «ΣΥΡΙΖΑ να μάθουμε στου κασίδη το κεφάλι», ήτοι οι Τιτάνες πολιτικοί, (κρατήστε ονόματα!): Στράτα-Στρατούλης, Λαφαζάνης, Γλέζος, οι λαλίστατες «Ξανθές» (πολλές και διάφορες), κ.λπ. Μεσσίες, οι οποίοι με τα ποδηλατάκια, τα πατίνια και τις «μπάρμπες» τους και με επί κεφαλής τον μικρό Αλέξη και την καραμούζα του να σαλπίζει έφοδο κατά της «μαντάμ» Μέρκελ και σία, έχουν τρέψει σε άτακτη φυγή τους αιμοδιψείς Ευρωπαίους τοκογλύφους!
- Πίσω κουφ… ες και σας φάγαμε!
Οπωσδήποτε, η ελάσσων αντιπολίτευση δεν υστερεί. Η συμβολή της ρητορικής δεινότητος των κ.κ Μαρκόπουλου, (σύγχρονη ελληνική εκδοχή του Κικέρονος) και Ζώη, (που ’σαι Λυσία γιά να δεις πως προασπίζονται οι «αδύνατοι», όχι με μπούρδες σαν τις δικές σου!), των «Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ανεξαρτήτως μυαλού», στην διαφαινόμενη εθνική επιτυχία, θα πρέπει να τονιστεί ιδιαιτέρως!
Εκείνο όμως που λείπει από το καυτό προσκήνιο και δημιουργεί σημαντικότατο και δυσαναπλήρωτο κενό, με την εκκωφαντική απουσία του, είναι το, κατ’ εξοχήν, κόμμα του λαού, (όλα τα άλλα δεν είναι!), το ΚΚΕ. Αλλά η απουσία του κρίνεται ως απόλυτα δικαιολογημένη, αφού πέραν της οργάνωσης του, ακρογωνιαίας σημασίας ετήσιου Φεστιβάλ του, (πάντα γιά τα πανηγύρια το κόμμα αυτό), της προσεχούς αποκατάστασης των Μπρέζνιεφ, Μαλένκωφ και Μπουλγκάνιν, προέκυψε αιφνιδίως και το θέμα του τηλεοπτικού σταθμού 902, που κλείνει υπακούοντας στους καταραμένους καπιταλιστικούς νόμους της αγοράς, (no money, no honey!). Αλλά μην φανταστείτε πως οι εργαζόμενοι εκεί θα πεταχτούν στον δρόμο με τον συνήθη απεχθή καπιταλιστικό τρόπο.
- Παιδί μου δεν βγαίνω και κλείνω. Φαλίρισα! Πάρε την νόμιμη αποζημίωσή σου και άμε στην ευχή της Παναγίας. Καλή τύχη!
Όοοοοχι, εδώ θα ληφθεί….. μέριμνα! Ποιά; άγνωστο! Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ ’το και ζήσε Μάη μου….!
Με πιό ωραία δικαιολογία, γιά το λουκέτο του σταθμού, το ότι οι «καπιταλίστες» διαφημιζόμενοι του την έφεραν μπαμπέσικα και δεν του έδιναν να «παίξει» διαφημίσεις! Δηλαδή, αυτοί οι ελεεινοί αστοί, δεν υπήκουσαν στην προτροπή του Λένιν να τους δώσουν το σκοινί, με το οποίο θα τους….κρεμάσουν. Τέτοια καθίκια είναι! Όπότε, «και συ τέκνον Βρούτε, πέσε λοιπόν Καίσαρ»!
Άφησα τελευταίους τους «εθναμύντορες» της Χρυσής Αυγής. Νομίζω σκόπιμο θα ήταν να κλειστεί κάποιο «ραντεβού», εκεί έξω απ’ τη Βάρκιζα, προς Λαγονήσι μεριά, ή στον κλασσικό «στίβο» ευγενικής επίλυσης διαφορών της Λεωφ. Λαυρίου, κατόπιν ευγενικής παραχώρησης των κάφρων φιλάθλων Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, και συναντηθούν σε «φιλικό» ματς με τους αντίστοιχους κάφρους της απέναντι όχθης, με τα βαρύγδουπα ονόματα της σαχλαμάρες, π.χ. «Πυρήνες της φωτιάς» και όλα τα ανάλογα βλακόμετρα που θέλουν ν’ «αλλάξουν τον κόσμο». Μόνοι τους και κατά το δοκούν.
Υπάρχουν σοβαρότατες πιθανότητες, μετά το ματς, να γλιτώσουμε, μιά και καλή, κι από τους δύο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου