Επί του τηλεχειριστηρίου
Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδος, με πρώτη ματιά, αφού δεν είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε καλά, αλλά μόνο ακροθιγώς, από το προηγούμενο δημόσιο παρελθόν του στη χώρα, καθ’ όσον το πλείστον της καριέρας του ξετυλίχτηκε στο εξωτερικό, δίνει θετικά πρώτα δείγματα γραφής. Η φυσιογνωμία του «παίζει» στο γυαλί και ο ήρεμος, στρωτός λόγος του δείχνει σοβαρό και μετρημένο άνθρωπο, κάτι που επιβεβαιώνεται από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές θέσεις που κράτησε και τον σεβασμό που κέρδισε από την διεθνή ηγεσία και κοινή γνώμη. Γεγονότα αντικειμενικά, σαφή και αδιάψευστα.
Ο ρόλος που του ανετέθη -και ο ίδιος ανέλαβε- αυτή την κρίσιμη στιγμή, είναι ιδιαίτατα δύσκολος, αντιπαθής, (λόγω της πολιτικής που θα πρέπει να ακολουθήσει) και ψυχοφθόρος, αφού μόνο καλά λόγια δεν πρόκειται ν’ ακούσει, αλλά θα βάλλεται συνεχώς και πανταχόθεν!
Όσοι πίστευαν (και πιστεύουν) πως η λέξη «Παπαδήμος» αποτελεί το μαγικό κλειδί που θ’ ανοίξει την πόρτα της ευημερίας και αντιστροφής της μιζέριας μας, ανήκουν στους αιώνιους αιθεροβάμονες, τους υπεραισιόδοξους και τους, μονίμως, εκτός πραγματικότητος. Ο κ. Παπαδήμος δεν είναι Νταίηβιντ Κόππερφηλντ, ούτε διαθέτει μαγικά ραβδιά, ιδανικός αυτόχειρας είναι.
Το ζητούμενο απ’ αυτόν δεν είναι η άρση των σκληρών, θεραπευτικών της βαθύτατα νοσούσης εθνικής οικονομίας, μέτρων που, ούτως ή άλλως, πάρθηκαν και ψηφίστηκαν, αλλά η ορθολογιστική εφαρμογή και η δίκαιη διάχυσή τους στην στενάζουσα ελληνική κοινωνία. Όχι «οριζόντιοι», «κάθετοι» ή «διαγώνιοι» πειραματισμοί και…. όποιον πάρει ο Χάρος, όπως βιώνουμε μέχρι σήμερα! Και πάνω απ’ όλα να είναι ειλικρινής και να λέει την αλήθεια στον λαό, όσο πικρή κι αν είναι. Προσδοκούμε σωφροσύνη, περίσκεψη, δικαιοσύνη και σταθερότητα αποφάσεων. Όχι ράβε-ξήλωνε, εμπρός-πίσω, είπα-ξείπα και κραυγαλέες προχειρότητες με ασυναρτησία, πειραματισμούς και αδικίες.
Κατά συνέπειαν, η κλασική ελληνική τακτική της βιαστικής και άκριτης κριτικής, πριν καν σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση και πριν «πιάσει» δουλειά ο νέος πρωθυπουργός είναι, τουλάχιστον, επιπόλαιη. Απαιτείται νηφαλιότητα και σύνεση. Ούτε πανηγυρισμοί, ούτε κλάψες. Ούτε γάμοι και βαφτίσια, αλλά ούτε κηδείες και μνημόσυνα! Ας εξαλείψουμε, επί τέλους, το παραδοσιακό σύνδρομο, κατάλοιπο της μακρόχρονης Τουρκοκρατίας που κουβαλάμε στο DNA της φυλής και τις βιασύνες που φέρνουν μόνιμα γκρίνια, μιζέρια και μικροψυχία. Μέσα στο μαύρο χάλι μας, η λύση Παπαδήμου είναι άριστη, ίσως η καλύτερη δυνατή, που χρειάζεται ανοχή και στήριξη, παρά τις όποιες επιφυλάξεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς τις πολιτικές καταβολές του. Όμως η κρισιμότητα των στιγμών και η σοβαρότητα του ανθρώπου, όπως φαίνεται στη φυσιογνωμία και το ύφος των πρώτων λόγων του, σε συσχετισμό με την διεθνή του αναγνώριση, αποτελούν αρκετά ισχυρές προϋποθέσεις γιά παραμερισμό κομματικών ταυτοτήτων και σοβαρό αρχικό «κεφάλαιο», στο δύσκολο έργο που τον περιμένει. Επιβάλλεται να αισιοδοξήσουμε, ευελπιστούντες στο κύρος και την εντιμότητα του ατόμου, παρ’ όλον ότι η κυβέρνησή του, χωρίς αυταπάτες, είναι πάλι μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Γι’ αυτό υπάρχουν δικαιολογημένες αμφιβολίες, αν και κατά πόσον το σάπιο πολιτικό σύστημα και ιδίως ο διαβολικός πασοκικός μηχανισμός, στην αγκαλιά και το έλεος του οποίου βρίσκεται παραδομένος ο τεχνοκράτης κ. Παπαδήμος, (δηλαδή «ξένο σώμα»), του επιτρέψει να δουλέψει απερίσπαστος. Αν μπορέσει να λειτουργήσει ανεξάρτητα και αποτελεσματικά και αν η πλειοψηφούσα πασοκαρία τον αφήσει να κυβερνήσει ή θα τον «τρικλοποδιάζει» και υπονομεύει συστηματικά, προκειμένου να του «λερώσει» το προφίλ, μπας και χάσει στο μέλλον τη «δουλειά» του, αφού το μόνο που απασχολεί αυτό το φαύλο πολιτικό κατεστημένο είναι η «καρέκλα»! Εγγύηση της ανωτέρω στρατηγικής ο «βαθυπασόκος» λαϊκιστής Υπουργός κ. Ρέππας! (Την κουτάλα, σύντροφοι!)
Μελανό, επίσης, σημείο θεωρώ, (αναπόφευκτο ίσως, λόγω διαμορφωμένης κατάστασης), την διατήρηση στην θέση του Υπουργού των Οικονομικών, του χοντρομπαλά φαφλατά κ. Ευφράδεια. Ας ευχηθούμε ότι θα καταφέρει, τουλάχιστον, να τον συμμαζέψει και, κυρίως, να του περιορίσει την ακατάσχετη φλυαρία και την έφεση στην επιπολαιότητα και αναξιοπιστία (σήμερα άσπρο-αύριο μαύρο!, αλλά με ωραία λόγια και άφθονο μπλα-μπλά!), περιφρουρώντας, έτσι, τη δική του σοβαρότητα, το κύρος της κυβέρνησής του και την αξιοπιστία της χώρας.
Εν κατακλείδι, απαιτείται από όλους ψυχραιμία, περίσκεψη, σκεπτικισμός και ετοιμότητα. Να δούμε, να κρίνουμε και, μετά, να τοποθετηθούμε χωρίς, επιμένω, να κρατάμε μεγάλο «καλάθι» προσδοκιών. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, πολλά περιθώρια δεν υπάρχουν, ούτε πολλές επιλογές. Οπότε…….
ΥΓ. Και αφού το χιούμορ αλατίζει κι ομορφαίνει τη ζωή μας, κάτι που μας χρειάζεται αφόρητα σήμερα, καταγράφω το εξής:
O μέχρι σήμερα συστηματικός και κατ’ επανάληψη «Σωτήρας», δήλωσε:
- Θα είμαι παρών και εγγυητής των εξελίξεων!!!
Ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδος, με πρώτη ματιά, αφού δεν είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε καλά, αλλά μόνο ακροθιγώς, από το προηγούμενο δημόσιο παρελθόν του στη χώρα, καθ’ όσον το πλείστον της καριέρας του ξετυλίχτηκε στο εξωτερικό, δίνει θετικά πρώτα δείγματα γραφής. Η φυσιογνωμία του «παίζει» στο γυαλί και ο ήρεμος, στρωτός λόγος του δείχνει σοβαρό και μετρημένο άνθρωπο, κάτι που επιβεβαιώνεται από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές θέσεις που κράτησε και τον σεβασμό που κέρδισε από την διεθνή ηγεσία και κοινή γνώμη. Γεγονότα αντικειμενικά, σαφή και αδιάψευστα.
Ο ρόλος που του ανετέθη -και ο ίδιος ανέλαβε- αυτή την κρίσιμη στιγμή, είναι ιδιαίτατα δύσκολος, αντιπαθής, (λόγω της πολιτικής που θα πρέπει να ακολουθήσει) και ψυχοφθόρος, αφού μόνο καλά λόγια δεν πρόκειται ν’ ακούσει, αλλά θα βάλλεται συνεχώς και πανταχόθεν!
Όσοι πίστευαν (και πιστεύουν) πως η λέξη «Παπαδήμος» αποτελεί το μαγικό κλειδί που θ’ ανοίξει την πόρτα της ευημερίας και αντιστροφής της μιζέριας μας, ανήκουν στους αιώνιους αιθεροβάμονες, τους υπεραισιόδοξους και τους, μονίμως, εκτός πραγματικότητος. Ο κ. Παπαδήμος δεν είναι Νταίηβιντ Κόππερφηλντ, ούτε διαθέτει μαγικά ραβδιά, ιδανικός αυτόχειρας είναι.
Το ζητούμενο απ’ αυτόν δεν είναι η άρση των σκληρών, θεραπευτικών της βαθύτατα νοσούσης εθνικής οικονομίας, μέτρων που, ούτως ή άλλως, πάρθηκαν και ψηφίστηκαν, αλλά η ορθολογιστική εφαρμογή και η δίκαιη διάχυσή τους στην στενάζουσα ελληνική κοινωνία. Όχι «οριζόντιοι», «κάθετοι» ή «διαγώνιοι» πειραματισμοί και…. όποιον πάρει ο Χάρος, όπως βιώνουμε μέχρι σήμερα! Και πάνω απ’ όλα να είναι ειλικρινής και να λέει την αλήθεια στον λαό, όσο πικρή κι αν είναι. Προσδοκούμε σωφροσύνη, περίσκεψη, δικαιοσύνη και σταθερότητα αποφάσεων. Όχι ράβε-ξήλωνε, εμπρός-πίσω, είπα-ξείπα και κραυγαλέες προχειρότητες με ασυναρτησία, πειραματισμούς και αδικίες.
Κατά συνέπειαν, η κλασική ελληνική τακτική της βιαστικής και άκριτης κριτικής, πριν καν σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση και πριν «πιάσει» δουλειά ο νέος πρωθυπουργός είναι, τουλάχιστον, επιπόλαιη. Απαιτείται νηφαλιότητα και σύνεση. Ούτε πανηγυρισμοί, ούτε κλάψες. Ούτε γάμοι και βαφτίσια, αλλά ούτε κηδείες και μνημόσυνα! Ας εξαλείψουμε, επί τέλους, το παραδοσιακό σύνδρομο, κατάλοιπο της μακρόχρονης Τουρκοκρατίας που κουβαλάμε στο DNA της φυλής και τις βιασύνες που φέρνουν μόνιμα γκρίνια, μιζέρια και μικροψυχία. Μέσα στο μαύρο χάλι μας, η λύση Παπαδήμου είναι άριστη, ίσως η καλύτερη δυνατή, που χρειάζεται ανοχή και στήριξη, παρά τις όποιες επιφυλάξεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ως προς τις πολιτικές καταβολές του. Όμως η κρισιμότητα των στιγμών και η σοβαρότητα του ανθρώπου, όπως φαίνεται στη φυσιογνωμία και το ύφος των πρώτων λόγων του, σε συσχετισμό με την διεθνή του αναγνώριση, αποτελούν αρκετά ισχυρές προϋποθέσεις γιά παραμερισμό κομματικών ταυτοτήτων και σοβαρό αρχικό «κεφάλαιο», στο δύσκολο έργο που τον περιμένει. Επιβάλλεται να αισιοδοξήσουμε, ευελπιστούντες στο κύρος και την εντιμότητα του ατόμου, παρ’ όλον ότι η κυβέρνησή του, χωρίς αυταπάτες, είναι πάλι μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Γι’ αυτό υπάρχουν δικαιολογημένες αμφιβολίες, αν και κατά πόσον το σάπιο πολιτικό σύστημα και ιδίως ο διαβολικός πασοκικός μηχανισμός, στην αγκαλιά και το έλεος του οποίου βρίσκεται παραδομένος ο τεχνοκράτης κ. Παπαδήμος, (δηλαδή «ξένο σώμα»), του επιτρέψει να δουλέψει απερίσπαστος. Αν μπορέσει να λειτουργήσει ανεξάρτητα και αποτελεσματικά και αν η πλειοψηφούσα πασοκαρία τον αφήσει να κυβερνήσει ή θα τον «τρικλοποδιάζει» και υπονομεύει συστηματικά, προκειμένου να του «λερώσει» το προφίλ, μπας και χάσει στο μέλλον τη «δουλειά» του, αφού το μόνο που απασχολεί αυτό το φαύλο πολιτικό κατεστημένο είναι η «καρέκλα»! Εγγύηση της ανωτέρω στρατηγικής ο «βαθυπασόκος» λαϊκιστής Υπουργός κ. Ρέππας! (Την κουτάλα, σύντροφοι!)
Μελανό, επίσης, σημείο θεωρώ, (αναπόφευκτο ίσως, λόγω διαμορφωμένης κατάστασης), την διατήρηση στην θέση του Υπουργού των Οικονομικών, του χοντρομπαλά φαφλατά κ. Ευφράδεια. Ας ευχηθούμε ότι θα καταφέρει, τουλάχιστον, να τον συμμαζέψει και, κυρίως, να του περιορίσει την ακατάσχετη φλυαρία και την έφεση στην επιπολαιότητα και αναξιοπιστία (σήμερα άσπρο-αύριο μαύρο!, αλλά με ωραία λόγια και άφθονο μπλα-μπλά!), περιφρουρώντας, έτσι, τη δική του σοβαρότητα, το κύρος της κυβέρνησής του και την αξιοπιστία της χώρας.
Εν κατακλείδι, απαιτείται από όλους ψυχραιμία, περίσκεψη, σκεπτικισμός και ετοιμότητα. Να δούμε, να κρίνουμε και, μετά, να τοποθετηθούμε χωρίς, επιμένω, να κρατάμε μεγάλο «καλάθι» προσδοκιών. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, πολλά περιθώρια δεν υπάρχουν, ούτε πολλές επιλογές. Οπότε…….
ΥΓ. Και αφού το χιούμορ αλατίζει κι ομορφαίνει τη ζωή μας, κάτι που μας χρειάζεται αφόρητα σήμερα, καταγράφω το εξής:
O μέχρι σήμερα συστηματικός και κατ’ επανάληψη «Σωτήρας», δήλωσε:
- Θα είμαι παρών και εγγυητής των εξελίξεων!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου