Θέσεις - Απόψεις
Η νέα δανειακή σύμβαση της 27/10 που ξεσήκωσε την τελευταία θύελλα, γιά την οποίαν πανηγυρίζουν, όπως πάντα και κατά τα γνωστά, ο «Σωτήρης» κι ο κ. Ευφράδειας, περιέχει στα βασικά, αφού λεπτομέρειες δεν ανακοινώθηκαν, θετικά και αρνητικά στοιχεία.
- Η χώρα, με τη σύμβαση αυτή, οδηγείται δεμένη χειροπόδαρα σε μακροχρόνια εξάρτηση από τον ξένο παράγοντα και ανάλογη υποτέλεια στους δανειστές της. Το σπουδαιότερο αρνητικό γεγονός.
- Η χώρα απαλλάσσεται από χρεωστικό βάρος 100 δις, (όπως εκτιμάται), το οποίον απαιτεί τοκοχρεολυτικές καταβολές. Γεγονός θετικό.
- Από τα 100 δις, ένα μεγάλο μέρος γυρίζει μπούμερανγκ σε ελληνικές πλάτες, αφού αφορά ομόλογα δημοσίου που κατέχουν ελληνικές τράπεζες και ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία. Συνεπώς το κέρδος της απαλλαγής μειώνεται κατ’ αυτό το ποσόν των ομολόγων, που εκτιμάται σε 40 – 45 δις. Δηλαδή, πρακτικά, το συνολικό κέρδος του ελληνικού κράτους είναι, περίπου, 60 – 55 δις. Γεγονός αρνητικό.
- Το νέο δάνειο που μας δίδεται με την συμφωνία είναι 100 δις συν 30 γιά την ενίσχυση των ελληνικών τραπεζών. Δηλαδή η χώρα ξεφορτώνει 100 αλλά φορτώνεται 130 δις. Πράγμα που σημαίνει τελική αύξηση του δημόσιου χρέους, αφού τα χρήματα αυτά δεν χαρίζονται αλλά μας τα δανείζουν! Γεγονός αρνητικό.
- Το δάνειο που φορτωνόμαστε έχει μικρότερο επιτόκιο δανεισμού και μακρύτερο χρόνο χάρητος, (άρα και χρόνο αποπληρωμής), από το χρέος που διαγράφεται. Γεγονός θετικό.
- Όμως, η μακρύτερη διάρκειά του μπορεί να κάνει τις δόσεις πιό υποφερτές αλλά αυξάνει το συνολικό ποσό που θα πληρώσουμε. Γεγονός αρνητικό.
- Και τώρα προσοχή στα σπουδαιότερα χαρακτηριστικά αυτού του κολοσσιαίου δανείου. Ένα θετικό κι ένα αρνητικό.
Το θετικό είναι ότι προσφέρει φρέσκο και ζεστό χρήμα στα δημόσια ταμεία και τις τράπεζες, άρα άνεση πληρωμών και ρευστό στην στεγνωμένη αγορά, αφού αποτελεί «προίκα αφάγωτη» και το αρνητικό πως, σαν γεγονός, βαδίζει στ’ αχνάρια της ίδιας τακτικής και μεθόδευσης που έφερε τη χώρα στο σημερινό της χάλι. Αποτελεί παυσίπονο και όχι θεραπευτικό φάρμακο! Κάποιες μελλοντικές κυβερνήσεις, την ώρα της αποπληρωμής, θα κατηγορούν τη σημερινή γιά το χρέος που τους φόρτωσε! Είναι η ίδια πρακτική που εφήρμοσε ο παμπόνηρος μέγας ολετήρας της Ελλάδας, ο Αντρέας, προκειμένου να φαίνεται ευχάριστος όντας μη ωφέλιμος. «Δος ΥΜΙΝ σήμερον και άφες…..»! Γνωρίζοντας ότι την ώρα του λογαριασμού, άλλοι θα τραβούν τα μαλλιά τους και θα τρέχουν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα!
Κατά συνέπειαν ας κρατήσουν οι χοροί και οι πανηγυρισμοί, αφού η κατάσταση είναι, τελικά, γιά… τα πανηγύρια. Η πολυδιαφημισμένη «σωτηρία», τέταρτη ή πέμπτη στη σειρά, (χάσαμε το λογαριασμό μ’ αυτό το συνεχιζόμενο βιολί), δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη φιλί ζωής και μια αναστολή εκτέλεσης.
Σε βάθος χρόνου το δημόσιο χρέος είναι τεράστιο, άρα μη βιώσιμο, η εξυπηρέτησή του αδύνατη, τα νέα «κουρέματα» αναγκαία, η πτώχευση της χώρας βεβαία και ο βίος του λαού αβίωτος.
Υποδομές γιά ανάκαμψη ανύπαρκτες, γραφειοκρατία και φορολογικό πλαίσιο ανασταλτικά για επενδύσεις και μηχανισμοί ελληνικής παραγωγής υποτυπώδεις και αβοήθητοι. Άρα ελπίδα καμία!
Οι οικονομολόγοι όλοι τα βλέπουν, τα γνωρίζουν, αλλά λίγοι μιλούν. Και οι φωνές τους πνίγονται!
Οι πολιτικοί, επίσης γνωρίζουν αλλά αγοράζουν χρόνο γιά ευνόητους λόγους. Με πιό εξοργιστική την ηλίθια εμμονή ενός αποτυχημένου και ανίκανου «ολίγιστου» να μένει καρφωμένος σε μιά «καρέκλα» που δεν του αξίζει και να ασκεί καθήκοντα που δεν μπορεί.
Αυτά γιά να μην μας δουλεύουν, αφού το διακύβευμα της νέας σύμβασης είναι:
- «Θάνατος διά τυφεκισμού ή στην κρεμάλα»; Με δικό μας δίλημμα, τι από τα δύο να διαλέξουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου