Επικαιρότης
Αύριο, πρώτα ο Θεός, συνέρχεται γιά πολλοστή φορά κάποιο πολιτικό όργανο του ΠΑΣΟΚ, (αυτό το κόμμα από όργανα άλλο τίποτα), γιά να παίξουν, όλοι μαζί, άλλο ένα επεισόδιο από το γνωστό έργο της κ. Χαλιμά, το «Χίλιες και μία νύχτες». (Τίτλος επεισοδίου: «Φύγε γιατί μας έσκασες!). Μία χαριτωμένη κομεντί συνεχείας, (ελληνιστί «σήριαλ»), όπου κάμποσοι εν δυνάμει δελφίνοι, θα ξεροσταλιάσουν πάλι στην αναμονή και τη τσίτα, γιά να δουν, τελικά, τα χαρτιά του Γιωργάκη! Εννοείται ότι, όπως και όλες τις άλλες φορές, αυτός θα τους δείξει και πάλι…. τα «όργανά» του! Άντε, ξανά-μανά, τα χρονοδιαγράμματα, οι επιτροπές, οι οδικοί χάρτες, οι δημοκρατικές διαδικασίες, οι συνελεύσεις, τα συμβούλια, τα διαβούλια και ένα σωρό άλλες προφασιστικές κουταμάρες, («θα κάνω το καθήκον μου»!), προκειμένου να πάει…. η μπάλα στην εξέδρα γιά καθυστέρηση!
Η πρόσφατη ανακοίνωση του αδελφού του Νίκου, ασύντακτη, ασυνάρτητη -οικογενειακό κεκτημένο η αγραμματοσύνη- αλλά απολύτως καθεστωτική, προαναγγέλλει με ακρίβεια τα μελλούμενα. Ο Γιωργάκης «δεν πάει πουθενά, πουθενά, εδώ θα μείνει»! Και το δούλεμα προς τον αγωνιούντα χαχολικόν εσμόν τραβάει κορδέλα! Προς τέρψη των απανταχού Ελλήνων επιθεωρησιογράφων, προεξάρχοντος του αναμενόμενου να εμφανιστεί πάλι Λαζόπουλου!
Η οικογένεια και οι στρατιές των αμειβομένων αδρά συμβούλων, φαίνεται πως κάνουν καλά τη δουλειά τους. Δηλαδή την προάσπιση και διατήρηση, με νύχια και δόντια, του πατρικού τσιφλικίου. Πρώτιστο καθήκον κάθε σωστού πολίτη, («πρώτα ο πολίτης», έλεγε κάποτε!), είναι η διαφύλαξη της πατρικής κληρονομιάς. Άλλωστε ο Γιωργάκης το είπε καθαρά και ξάστερα. «Θα κάνω το καθήκον μου»! Άρα....
Ο Γιωργάκης, η μεγαλύτερη φούσκα που γέννησε η νεοελληνική πολιτική σκηνή, είναι τελειωμένος από το πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου, σταμπαρισμένος ανεξίτηλα με το στίγμα του ασήμαντου, του ανίκανου, του ανεγκέφαλου. Περίγελος στην ομήγυρη των Ευρωπαίων ηγετών, που με τον τρόπο τους πέτυχαν την αποξήλωσή του, προσπάθησε να κυβερνήσει μιά χώρα, στη χειρότερη και δυσκολότερη καμπή της Ιστορίας της, με παρεΐστικη αφέλεια και πρόσωπα του γυμναστηρίου του και της ταβερνούλας! Με χα-χα-χα και τρα-λα-λα, πράσινη ανάπτυξη και πράσιν’ άλογα. Με χαζογαρούμενα κοριτσόπουλα και στομφώδεις τζιτζιφιόγκους, με επικίνδυνους αυτοσχεδιασμούς και ανόητες μπλόφες. Παιδιάστικες σαχλαμαρίτσες! Και την έστειλε στον πάτο! Τόσο μυαλό και τέτοια υπευθυνότητα. Μόνο του προσόν το όνομα και η οικογενειακή παράδοση, κυρίως σε ό,τι δημαγωγικό, λαϊκίστικο και ιδιοτελές στοιχείο χαρακτήριζε την οικογένεια. Χωρίς όμως την καπατσοσύνη του πρώτου διδάξαντος πατρός, αλλά, το σπουδαιότερο, με εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Σε καιρούς ζόρικους διεθνώς, με άδεια ταμεία και ημιπαράλυτο κράτος. Φυσικά η παρτίδα δεν του βγήκε! Τα έκανε μαντάρα, αποσυναρμολόγησε τα πάντα, διέλυσε τη δημόσια διοίκηση, χρεοκόπησε το κράτος, εξαθλίωσε τον λαό και σήμερα, με τα χαζοτερτίπια που του μεθοδεύουν οι πάσης φύσεως συμβουλάτορες, κινδυνεύει να εξευτελιστεί τελείως, γκρεμίζοντας σαν χάρτινο πύργο ό,τι με τόση πονηριά και φαυλότητα έχτισε ο πατέρας του, από πλευράς υστεροφημίας.
Πιθανόν, όπως διαφαίνεται και από κάποιες βλακώδεις «αγιογραφίες» που του φιλοτεχνούν στο εξωτερικό κάτι απίθανοι και σπιθαμιαίοι δημοσιογράφοι, καταφανώς πληρωμένοι γιά να γράψουν ό,τι γράφουν, όχι τόσο γιά το αναγνωστικό τους κοινό, αλλά γιά κατανάλωση στη χώρα μας, να αποβλέπει στη διατήρηση της προεδρικής καρέκλας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. (Χωρίς καρέκλα αυτό το παιδί δεν ζει κι ας λέει!). Μιά οργάνωση που ποτέ δεν κατάλαβα τη σοβαρότητα και τη χρησιμότητά της. Ένα «μαγαζί» που ποτέ δεν είδα να ενδιαφέρονται σοβαρά γι’ αυτό σοβαροί Ευρωπαίοι σοσιαλιστές. Κάτι Καντάφιδες, Μουμπαράκηδες και ΜπενΑλήδες διακοσμούσαν τη βιτρίνα του. Και μεταξύ αυτών, πρώτος και καλύτερος, ο…. Πρόεδρος Γιωργάκης, καμαρωτός σαν γύφτικο σκεπάρνι! Η τελευταία τους συγκέντρωση στην Κρήτη μιλάει γιά την σπουδαιότητα όλων αυτών των καμωμάτων, από μόνη της.
Όποιος περιμένει κάτι αποφασιστικό να συμβεί αύριο στην πασοκική σύναξη, μάλλον θ’ απογοητευτεί. Οι μόνοι που τρίβουν τα χέρια τους ευχόμενοι μακροημέρευση του Γιωργάκη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, (τουλάχιστον μέχρι τις προσεχείς εκλογές και ει δυνατόν εσαεί), και αντοχή της κόλλας που πασάλειψε την καρέκλα του, είναι οι εξωκομματικοί του αντίπαλοι. Κάτι Σαμαράδες, Κουβέληδες και Τσιπραίοι ανάβουν καντήλια, υπέρ της διατήρησης του Γιωργάκη στην πασοκική σαλαμούρα. Τα ίδια καντήλια που κατεβάζουν Λοβέρδοι, Χρυσοχοΐδηδες, Διαμαντοπουλίνες και ιδίως ο χοντρομπαλάς, «Ιζνογκούντ», Ευφράδειας, που κάνει την πάπια παραδειγματισμένος από τη σφαλιάρα του '07, αφού τους έχει κάνει τα νεύρα τσατάλια καθώς δεν παύουν να τον σπρώχνουν, «ευγενικά», στην έξοδο, λέγοντας από μέσα τους.
- Όξω, π… τη από την παράγκα, ενώ αυτός δεν λέει να ξεκολλήσει απ' την καρέκλα!
Αύριο, πρώτα ο Θεός, συνέρχεται γιά πολλοστή φορά κάποιο πολιτικό όργανο του ΠΑΣΟΚ, (αυτό το κόμμα από όργανα άλλο τίποτα), γιά να παίξουν, όλοι μαζί, άλλο ένα επεισόδιο από το γνωστό έργο της κ. Χαλιμά, το «Χίλιες και μία νύχτες». (Τίτλος επεισοδίου: «Φύγε γιατί μας έσκασες!). Μία χαριτωμένη κομεντί συνεχείας, (ελληνιστί «σήριαλ»), όπου κάμποσοι εν δυνάμει δελφίνοι, θα ξεροσταλιάσουν πάλι στην αναμονή και τη τσίτα, γιά να δουν, τελικά, τα χαρτιά του Γιωργάκη! Εννοείται ότι, όπως και όλες τις άλλες φορές, αυτός θα τους δείξει και πάλι…. τα «όργανά» του! Άντε, ξανά-μανά, τα χρονοδιαγράμματα, οι επιτροπές, οι οδικοί χάρτες, οι δημοκρατικές διαδικασίες, οι συνελεύσεις, τα συμβούλια, τα διαβούλια και ένα σωρό άλλες προφασιστικές κουταμάρες, («θα κάνω το καθήκον μου»!), προκειμένου να πάει…. η μπάλα στην εξέδρα γιά καθυστέρηση!
Η πρόσφατη ανακοίνωση του αδελφού του Νίκου, ασύντακτη, ασυνάρτητη -οικογενειακό κεκτημένο η αγραμματοσύνη- αλλά απολύτως καθεστωτική, προαναγγέλλει με ακρίβεια τα μελλούμενα. Ο Γιωργάκης «δεν πάει πουθενά, πουθενά, εδώ θα μείνει»! Και το δούλεμα προς τον αγωνιούντα χαχολικόν εσμόν τραβάει κορδέλα! Προς τέρψη των απανταχού Ελλήνων επιθεωρησιογράφων, προεξάρχοντος του αναμενόμενου να εμφανιστεί πάλι Λαζόπουλου!
Η οικογένεια και οι στρατιές των αμειβομένων αδρά συμβούλων, φαίνεται πως κάνουν καλά τη δουλειά τους. Δηλαδή την προάσπιση και διατήρηση, με νύχια και δόντια, του πατρικού τσιφλικίου. Πρώτιστο καθήκον κάθε σωστού πολίτη, («πρώτα ο πολίτης», έλεγε κάποτε!), είναι η διαφύλαξη της πατρικής κληρονομιάς. Άλλωστε ο Γιωργάκης το είπε καθαρά και ξάστερα. «Θα κάνω το καθήκον μου»! Άρα....
Ο Γιωργάκης, η μεγαλύτερη φούσκα που γέννησε η νεοελληνική πολιτική σκηνή, είναι τελειωμένος από το πολιτικό γίγνεσθαι του τόπου, σταμπαρισμένος ανεξίτηλα με το στίγμα του ασήμαντου, του ανίκανου, του ανεγκέφαλου. Περίγελος στην ομήγυρη των Ευρωπαίων ηγετών, που με τον τρόπο τους πέτυχαν την αποξήλωσή του, προσπάθησε να κυβερνήσει μιά χώρα, στη χειρότερη και δυσκολότερη καμπή της Ιστορίας της, με παρεΐστικη αφέλεια και πρόσωπα του γυμναστηρίου του και της ταβερνούλας! Με χα-χα-χα και τρα-λα-λα, πράσινη ανάπτυξη και πράσιν’ άλογα. Με χαζογαρούμενα κοριτσόπουλα και στομφώδεις τζιτζιφιόγκους, με επικίνδυνους αυτοσχεδιασμούς και ανόητες μπλόφες. Παιδιάστικες σαχλαμαρίτσες! Και την έστειλε στον πάτο! Τόσο μυαλό και τέτοια υπευθυνότητα. Μόνο του προσόν το όνομα και η οικογενειακή παράδοση, κυρίως σε ό,τι δημαγωγικό, λαϊκίστικο και ιδιοτελές στοιχείο χαρακτήριζε την οικογένεια. Χωρίς όμως την καπατσοσύνη του πρώτου διδάξαντος πατρός, αλλά, το σπουδαιότερο, με εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Σε καιρούς ζόρικους διεθνώς, με άδεια ταμεία και ημιπαράλυτο κράτος. Φυσικά η παρτίδα δεν του βγήκε! Τα έκανε μαντάρα, αποσυναρμολόγησε τα πάντα, διέλυσε τη δημόσια διοίκηση, χρεοκόπησε το κράτος, εξαθλίωσε τον λαό και σήμερα, με τα χαζοτερτίπια που του μεθοδεύουν οι πάσης φύσεως συμβουλάτορες, κινδυνεύει να εξευτελιστεί τελείως, γκρεμίζοντας σαν χάρτινο πύργο ό,τι με τόση πονηριά και φαυλότητα έχτισε ο πατέρας του, από πλευράς υστεροφημίας.
Πιθανόν, όπως διαφαίνεται και από κάποιες βλακώδεις «αγιογραφίες» που του φιλοτεχνούν στο εξωτερικό κάτι απίθανοι και σπιθαμιαίοι δημοσιογράφοι, καταφανώς πληρωμένοι γιά να γράψουν ό,τι γράφουν, όχι τόσο γιά το αναγνωστικό τους κοινό, αλλά γιά κατανάλωση στη χώρα μας, να αποβλέπει στη διατήρηση της προεδρικής καρέκλας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. (Χωρίς καρέκλα αυτό το παιδί δεν ζει κι ας λέει!). Μιά οργάνωση που ποτέ δεν κατάλαβα τη σοβαρότητα και τη χρησιμότητά της. Ένα «μαγαζί» που ποτέ δεν είδα να ενδιαφέρονται σοβαρά γι’ αυτό σοβαροί Ευρωπαίοι σοσιαλιστές. Κάτι Καντάφιδες, Μουμπαράκηδες και ΜπενΑλήδες διακοσμούσαν τη βιτρίνα του. Και μεταξύ αυτών, πρώτος και καλύτερος, ο…. Πρόεδρος Γιωργάκης, καμαρωτός σαν γύφτικο σκεπάρνι! Η τελευταία τους συγκέντρωση στην Κρήτη μιλάει γιά την σπουδαιότητα όλων αυτών των καμωμάτων, από μόνη της.
Όποιος περιμένει κάτι αποφασιστικό να συμβεί αύριο στην πασοκική σύναξη, μάλλον θ’ απογοητευτεί. Οι μόνοι που τρίβουν τα χέρια τους ευχόμενοι μακροημέρευση του Γιωργάκη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, (τουλάχιστον μέχρι τις προσεχείς εκλογές και ει δυνατόν εσαεί), και αντοχή της κόλλας που πασάλειψε την καρέκλα του, είναι οι εξωκομματικοί του αντίπαλοι. Κάτι Σαμαράδες, Κουβέληδες και Τσιπραίοι ανάβουν καντήλια, υπέρ της διατήρησης του Γιωργάκη στην πασοκική σαλαμούρα. Τα ίδια καντήλια που κατεβάζουν Λοβέρδοι, Χρυσοχοΐδηδες, Διαμαντοπουλίνες και ιδίως ο χοντρομπαλάς, «Ιζνογκούντ», Ευφράδειας, που κάνει την πάπια παραδειγματισμένος από τη σφαλιάρα του '07, αφού τους έχει κάνει τα νεύρα τσατάλια καθώς δεν παύουν να τον σπρώχνουν, «ευγενικά», στην έξοδο, λέγοντας από μέσα τους.
- Όξω, π… τη από την παράγκα, ενώ αυτός δεν λέει να ξεκολλήσει απ' την καρέκλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου