ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

-Φύγε μακριά μου όνειρο,

είσαι καταραμένο,

απ΄ όλα όσα μου ΄ταξες

τίποτα δεν προσμένω

-Μου λες δεν είναι μπορετό,

δεν βγαίνει η συναστρία

άλλες του νου οι πεθυμιές

και άλλη η συγκυρία.

-Όνειρο γύρνα, φώλιασε…

μπες στης ψυχής τα βάθη,

δεν έχει πλοίο πιά γιά σε

και το στερνό εχάθη.

-Στο βούλιαξαν οι συνειρμοί

και η αλαζονεία,

συνθήκες λάθος διάλεξες,

σου πρέπει τιμωρία.

-Κρύψ΄ το καλά, κουκούλωστο,

μήπως και ξεμυτίσει,

οι οιωνοί δεν ευνοούν,

δεν έχεις άλλη λύση.

-Κακώς, δεν έβαλες μυαλό

σ΄ αυτή την ειμαρμένη,

απ΄ όλα μας τα όνειρα

το ένα, ίσως, βγαίνει.

-Τα πιό πολλά στριμώχνονται

στου νου τ΄ απωθημένα

τα τρώει το κρύο κι ο χιονιάς,

φυτοζωούν κρυμμένα.

-Κράτα τον πήχυ χαμηλά,

μέτρησε τις ελπίδες,

χωρίς αξιοπρέπεια,

μοιάζουν γριάς ρυτίδες.

-Δεν έχει δρόμο τ΄ όνειρο,

της διαδρομής το τέρμα,

πόρτα κλειστή η απόρριψη

με τη ζωή στο γέρμα.