Επικαιρότης
Προς αποφυγή παρανοήσεων ξεκαθαρίζω εξ αρχής. Δεν είμαι ρατσιστής, τουλάχιστον με την κυριαρχούσα, λανθασμένη και χιλιοπαρεξηγημένη, έννοια του όρου. Έτσι όπως έντεχνα έχει διαστρεβλωθεί, μαζί με πλείστους άλλους όρους της ελληνικής γλώσσας και περνάει «ξεπλένοντας» το μυαλό των Ελλήνων.
Διαθέτω φίλους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, τους οποίους έχω διαλέξει με βάση το περιεχόμενο του μυαλού και της ψυχής τους και όχι το χρώμα του περιβλήματος του σαρκίου τους και τα γενικότερα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά.
Έχω επίσης και μία κόρη, η οποία θα προτιμούσα, (χίλιες φορές), να είχε παντρευτεί έναν έξυπνο, λογικό, δραστήριο κι εργατικό μαύρο, (κόκκινο, κίτρινο, μπλε, γκρι ή φούξια), τύπο παρά έναν ξανθό παίδαρο, κρετίνο και πανύβλακα, τεμπέλη κι ανεπρόκοπο. Κάτι που της συνέβη τελικά και που, δυστυχώς, τώρα θα πληρώνουμε όλοι στην οικογένεια και μάλιστα διά βίου!
Στη γενική συνείδηση του λαού μας, έντεχνα και διαβολικά, (όπως γίνεται πάντοτε με τις πολιτικές σκοπιμότητες), πέρασε στρεβλά και το θέμα του ρατσισμού. Η αριστερά εγκολπώθηκε τις λαθρομεταναστεύουσες μεραρχίες, όχι γιά το χρώμα του δέρματος ή το μουσουλμανικό θρήσκευμα, (σιγά που νοιάζεται γι’ αυτά η Παπαρήγα κι ο Στράτα-Στρατούλης), αλλά γιά το εξαθλιωμένο φτωχολόι που τους πυκνώνει τις τάξεις και τους ανεβάζει την εκλογική πελατεία.
Ο ρατσισμός γεννήθηκε στα χρόνια της δουλείας σε Ευρώπη κι Αμερική, γιά να δώσει επιχειρήματα στην διαιώνισή της.
- Αυτός είναι μαύρος, κατώτερο ον! Άρα ξέσκισέ τον στη δουλειά και μεταχειρίσου τον σαν «πράγμα», («res» στα λατινικά).
Βεβαίως το εφεύρημα της εκμετάλλευσης «ανθρώπου από άνθρωπο (!!!)» είναι πανάρχαιο, χωρίς να περιβάλλεται αναγκαστικά από τον όρο «ρατσισμός» και εφαρμοζόταν ευρύτατα και θεσμικά ακόμη και στην αρχαία χώρα μας, την κοιτίδα του πολιτισμού, η οποία, ως γνωστόν, «έδωσε τα φώτα του πολιτισμού και…. μπλα, μπλα, μπλά….». Πασίγνωστα όλα αυτά κι ας τα παρασιωπούμε ευφυώς και υποκριτικά άπαντες εμείς οι.... ανώτεροι! (Ρατσισμός αντιστρόφου φοράς, υπερτιμητικός!), καθ’ όσον τυγχάνουμε λαός υπέρτερος όλων των άλλων! (Όπως είπε κάποτε με στόμφο, παραληρούσα από τη χαρά της νίκης και το μεθύσι της ντόπας, η χρυσή μας ολυμπιονίκις Νίκη Χαλκιά). Γεγονός που δικαιώνει απόλυτα το αρχαίο αθηναϊκό καθεστώς των 10.000 ελεύθερων και «δημοκρατικών» Αθηναίων πολιτών και του 1.000.000 των δούλων, κάτι που συνήθως κάνουμε.... γαργάρα, αφού δεν αντέχει στην βάσανο της λογικής και της ηθικής!
Πολύ μεταγενέστερα ο αιμοσταγής Κεμάλ και ο ψυχοπαθής Χίτλερ, ο μεν πρώτος γιά να «τσεπώσει» τις περιουσίες των Ελλήνων του Πόντου και των Αρμενίων, ο δε άλλος των πλούσιων Γερμανοεβραίων, (κατ’ αρχήν), έδωσαν μιά άλλη διάσταση στο φαινόμενο του ρατσισμού εξαπολύοντας «πογκρόμ» και γενοκτονίες λαών, στα πλαίσια μιάς δήθεν εθνοκάθαρσης.
Σήμερα ζούμε σε μιά Γη όπου ο εκμηδενισμός των αποστάσεων και η τεχνολογία έφεραν, μέσω της ευχερούς επικοινωνίας, τη δυνατότητα ανάμειξης των λαών, της κουλτούρας, του τρόπου ζωής και των παραδόσεών τους. Και μέχρις εδώ όλα καλά. Όμως η αυθαίρετη και μαζική εισβολή ολόκληρων ορδών, πεινασμένων κι εξαθλιωμένων, στην επικράτεια ενός άλλου λαού είναι φυσικό κι επόμενο να συναντά την αντίδραση του δεχόμενου την επίθεση και την εχθρική αντιμετώπιση του «εισβολέα». Ό,τι δηλαδή έγινε και το ’40 με τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ. Τα μεγέθη είναι ανάλογα και το αποτέλεσμα το ίδιο.
Η αντίδραση, φυσιολογική κι αναμενόμενη, δεν εκφράζει ρατσισμό, ούτε ξενοφοβία, (σιγά μη φοβηθούμε πως θα μας κάνουν «βουντού» οι μαύροι), αλλά στοιχειώδη νόμιμη άμυνα σε μαζικά εισβάλλοντες επιδρομείς οποιουδήποτε χρώματος, ράτσας, θρησκεύματος ή οιουδήποτε άλλου χαρακτηριστικού, οι οποίοι μη μπορώντας να «φτιάξουν» τη ζωή τους στον τόπο τους, έρχονται απρόσκλητοι και με το έτσι θέλω, να «χαλάσουν» τη ζωή μιάς άλλης αθώας και ανύποπτης χώρας! Πολλώ δε μάλλον όταν αυτή η χώρα, που την πλημμυρίζουν κυριολεκτικά κατά στίφη, αντιμετωπίζει χίλια-μύρια προβλήματα επιβίωσης σε βαθμό που να μην μπορεί να διαθρέψει, πλέον, ούτε τα παιδιά της.
Προσωπικά, την ίδια άρνηση θα αντέτασσα, όχι μόνο στον Αφγανό, Νιγηριανό, Αλβανό, κ.λπ., λαθρομετανάστη, αλλά και στον Ελβετό, τον Σουηδό, τον Καναδό, τον Γάλλο, κ.λπ., αν ερχόταν με το ίδιο οικονομικό χάλι στη τσέπη, την πείνα στο στομάχι και στις ίδιες τεράστιες ποσότητες ανθρώπων, με σκοπό να βρει την τύχη του εδώ, όταν ξέρω πως τα παιδιά και τα εγγόνια μου δεν έχουν μέλλον στον ίδιο τους τον τόπο και φεύγουν απελπισμένα κι απογοητευμένα γι' αλλού.
( Σημ. Εννοείται ότι Δανέζες και Σουηδέζες είναι πάντα ευπρόσδεκτες και σε απεριόριστες ποσότητες, γιά να αντικαταστήσουν τις δικές μας «ξανθές», οι οποίες πλέον, με όλη τους την άνεση, θα μπορούν να μαλλιοτραβιώνται και ξεκατινιάζονται νυχθημερόν στα κανάλια. Ένας γλυκός και νοσταλγικός ρατσισμός, του οποίου δηλώνω ένθερμος υποστηρικτής).
Όποιος θεωρεί μιά τέτοια στάση και τέτοιες απόψεις ρατσισμό ή ξενοφοβία είναι άξιος της τύχης του και καλώς θα πάθει, ό,τι πάθει, στο προσεχές σύντομο μέλλον!
Στο επίμαχο, τώρα, ερέθισμα που αναζωπύρωσε ένα ήδη φλέγον ζήτημα, η ελληνική υπερβολή ξανάκανε το θαύμα της. Όσοι αρμόδιοι ασχολήθηκαν με την υπόθεση Παπαχρήστου έσφαλαν. (Η σπουδή της απόφασης το αποδεικνύει). Όλα βιαστικά, όλα επιπόλαια, όλα λάθος. Και η ζημιά της χώρας μεγάλη.
Ας δούμε το θέμα εξ αρχής. Αυστηρά μεν, αλλά με καλή γνώση της ελληνικής γλώσσας, χωρίς υπονοούμενα και συμπλεγματικές εξαρτήσεις.
Πουθενά δεν προκύπτει η προσβολή Αφρικανών μέσα στο διαβόητο, ας το πούμε, ανέκδοτο που προσωπικά το βρίσκω, όχι βέβαια κορυφαίου πνεύματος, αλλά αρκετά έξυπνο κι επιτυχημένο και χωρίς ίχνος ρατσισμού!
Το κουνούπι είναι αφρικανικής προέλευσης, (αληθές), η Ελλάδα βρίθει Αφρικανών, (αληθές), άρα ένα κουνούπι που θα τσιμπήσει έναν Αφρικανό, μπορούμε να πούμε με αρκετή δόση χιούμορ πως «γεύεται το φαΐ του τόπου του»! Που βρίσκεται λοιπόν ο ρατσισμός και η προσβολή! Αν, π.χ., λεγόταν κάτι τέτοιο ανέκδοτο, γιά κάποιο υποτιθέμενο έντομο που προέρχεται από τις ρωσικές στέπες και τσίμπαγε στη Χαλκιδική μερικές κουκλάρες Ρωσίδες τουρίστριες, θα μιλάγαμε πάλι γιά ρατσισμό;
Τί κομπλεξικές κουταμάρες είναι αυτές που κάποιοι μεγαλοποίησαν χωρίς σοβαρό λόγο μιά χιουμοριστική παρόλα και κατέστρεψαν, μονοκοντυλιά κι αναπολόγητα, τα όνειρα, τους κόπους και τις φιλοδοξίες ενός κοριτσιού! Όποιος έχει κάνει αθλητισμό στη ζωή του, και μάλιστα πρωταθλητισμό, αυτό το καταλαβαίνει καλύτερα.
Επί χρόνια ακούμε να κυκλοφορούν διάφορα ανέκδοτα, ποικίλης σπιρτάδας και ευφυΐας γιά Πόντιους, ξανθές και άλλες κοινωνικές υποομάδες με σαφώς προσβλητικό χαρακτήρα, χωρίς ν’ ακουστεί το παραμικρό και χωρίς ν’ ανοίξει μύτη. Η Παπαχρήστου μας μάρανε και σπεύσαμε, υποτασσόμενοι αβασάνιστα, στα κελεύσματα της ΔΟΕ να την «αποκεφαλίσουμε».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα πραγματικά εμπαθούς ρατσιστικής αντιμετώπισης, ο κ. Ρέσλερ. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Αναμφίβολα οι θέσεις του και οι κατά καιρούς δηλώσεις του, αν και απόλυτα σωστές γιά τα γερμανικά συμφέροντα, είναι φαρμακερά δυσάρεστες γιά τη χώρα μας και δικαίως προκαλούν αναταραχή και αντιδράσεις. Ε’, λοιπόν, ο οποιοσδήποτε σχολιασμός των απόψεών του από τα ελληνικά ΜΜΕ αρχίζει και τελειώνει με την …βιετναμέζικη καταγωγή του και τη σχιστοματική του φάτσα! Και κάπου στη μέση μασουλιέται και κανένα επιχείρημα Αυτός είναι ρατσισμός, αυθεντικός και απαράδεκτος, κι ας αφήσουν την υποκρισία και την μικροσυφεροντολογία οι ακραιφνείς αντιμνημονιακοί δημοκράταροι.
Από την άλλη πλευρά όμως, και όπως και να έχει το πράγμα, η Ελληνίδα αθλήτρια δεν είχε, πλέον, θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες. Σίγουρα δεν θα μπορούσε να σηκώσει το ψυχολογικό βάρος των δυσμενών, (έστω στρεβλών, έστω άδικων), εντυπώσεων της όλης αναταραχής. Ένας αγώνας, και μάλιστα στιγμιαίας διάρκειας, όπως το άλμα τριπλούν, απαιτεί κορυφαία συγκέντρωση, κάτι που αποκλείεται να είχε όταν θα έπρεπε. Άρα η αποτυχία, και μάλιστα παταγώδης, θα ήταν εξασφαλισμένη. Όπότε έπρεπε να αναζητηθεί πολιτική λύση.
Θα μπορούσαν, σε συνεννόηση με την Ελληνική Ομοσπονδία, να μεθοδεύσουν παραίτηση γιά προσωπικούς λόγους, αίτηση συγγνώμης, ευθιξία και τα τέτοια, η δε Ομοσπονδία να την υπερασπίσει στα διεθνή fora, με επιχειρηματολογία, πάνω-κάτω, σαν αυτή που ανέπτυξα. Από λόγια οι πολιτικοί μας άλλο τίποτα. Εν ανάγκη ας ανέθεταν στον ευτραφή κ. Ευφράδεια, τώρα που υποαπασχολείται και δεν έχει πολλή δουλειά, να φτιάξει μία από τις γνωστές ατέρμονες και ακαταλαβίστικες παρλαπίπες του και να κλείσουν πολιτικά το θέμα.
Δυστυχώς όμως ούτε γιά τα απλά και τα εύκολα δεν είμαστε ικανοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου