- Η βεβαιότητα της αλαζονείας σκοτώνει την αμφισβήτηση και στερεί τις δυνατότητες της σκέψης.
- Ο εγωισμός σκοτώνει τον έρωτα. Π.χ. η διαμάχη γιά την προτεραιότητα του ονόματος στην μαρκίζα.
- Δεν τρομάζει η έννοια του θανάτου, αρκεί να συνειδητοποιήσεις το νόημα της ζωής.
- Οι μεγάλες αγάπες δεν πεθαίνουν ποτέ. Ξεπερνούν το φράγμα της ζωής και περνούν στην... λογοτεχνία.
- Ανήθικο είναι κάθε τί που ξεφεύγει από τον έλεγχο της συνειδήσεως και ικανοποιεί την παρόρμηση της σάρκας... μόνο.
- Η συνείδηση είναι πάντα αλάνθαστη. Υπό την προϋπόθεση να υπάρχει.
- Ο πραγματικός φίλος δεν προδίδει ποτέ. Αν αυτό συμβεί σημαίνει πως κλάσματα δευτερολέπτου πριν η φιλία, ήδη, κατελύθη. Αυτό ισχύει και στον έρωτα.
- Όλα, ανεξαιρέτως, τα μανιτάρια τρώγονται. Απλά, κάποια μόνο μία φορά.
- Η αυτογνωσία αποτελεί το κέντρο ελέγχου του εαυτού μας. Αν πάψει να λειτουργεί... επέρχεται το χάος.
- Όλοι επιθυμούν την «ηθική». Όμως καθένας την αντιλαμβάνεται υποκειμενικά και την ερμηνεύει κατά το δοκούν.
- Ευτυχία είναι η κατάσταση ισορροπίας της συνειδήσεως. Εκδηλώνεται, συνηθέστατα, στον ύπνο μας ως ροοστάτης.
- Όταν απουσιάζει η ενσυνείδηση όλοι φαντάζουμε αλάνθαστοι.
- Ο κόσμος θα γινόταν τέλειος, αν μπορούσε ο χρόνος να τρέχει κι ανάποδα.
- Η ευτυχία κι η δυστυχία δεν αποτελούν μεγέθη γραμμικά και συνεχή, αλλά κβαντωμένα, σαν τις χάντρες κομπολογιού. Πρόκειται γιά αντιθέτου φορτίου σωματίδια που κυλούν στο αδιάφορο ποτάμι της Ζωής. Με τα δεύτερα σημαντικά περισσότερα των πρώτων. Θέμα τύχης τί θα «ψαρεύεις»...
- Κανονικότητα! Ποιά κανονικότητα; Κανονικότητα είναι αυτό που θέλουμε αδιαφορώντας γι΄ αυτό που θέλουν οι άλλοι.
- Εκτός κανονικότητος υπάρχουν νέοι γερασμένοι πρόωρα και γέροι που σκέπτονται σαν ανώριμοι νέοι. Τί είναι προτιμότερο; Το δίλημμα μοιάζει εύκολο, όμως δεν είναι.
- Ψυχολόγοι. Ένα επάγγελμα που θα περίττευε αν οι γυναίκες μπορούσαν να πλύνουν τα πιάτα μόνες τους κι οι άντρες να πάνε στη δουλειά τους έγκαιρα.
-Ζωή είναι μιά ακολουθία επιλογών που διαρκεί όσο και αυτή. Η αξιολόγηση του συνόλου τους καθορίζει και το αποτύπωμα του ανθρώπου στην επίγειο διαδρομή του. Συνηθέστατα, το αποτύπωμα μοιάζει με ίζημα. Αργεί να κατακαθίσει.
-Η κατάταξη αποτελεί νομοτέλεια στα πάντα. Το κορυφαίο, το πρώτο, το αλλιώτικο, μαζί με το τελευταίο παραμένουν. Τα υπόλοιπα, τα ενδιάμεσα και ασήμαντα, σκορπίζουν και χάνονται διυλιζόμενα στη λήθη.
-Ο Άνθρωπος είναι ένα από τα χέρια του Δημιουργού. Το πνευματικά ισχυρότερο. Μόνο που ο ίδιος δεν το ξέρει. Γι΄ αυτό και δεν αξιοποιεί την δύναμή του. Πιθανότατα, έτσι αποφάσισε ο Πλάστης του.
-Σκέψη είναι να μπορείς να πιέσεις με το δάκτυλο μιά κακοφορμισμένη πληγή της ψυχής σου, αδιαφορώντας γιά τον πόνο που της προκαλεί. Ο πόνος αυτός λέγεται... «αυτοκριτική»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου