Όλοι στα Προπύλαια, να διαδηλώσουμε… «Υπέρ της Ειρήνης». Γενικώς και αορίστως. Όπως του βγαίνει καθενός. Προσωπικώς, θα ήθελα να πάω -πρακτικώς δεν μπορώ- να διαδηλώσω υπέρ μιάς κακομοίρας θειάς μου, της θείας Ειρήνης, η οποία, κρίμα, δεν ζει. (Τόσο το καλύτερο, θα διαμαρτυρηθώ ακριβώς γι΄ αυτό!).
Μέσα σε όλο το αναφερόμενο διάσημο αναρχοαριστερό καλλιτεχνολόι, αρκετοί εκείνοι που αγνοεί ως και η μάνα τους. Π.χ. ο διάσημος… «Εισβολέας», ο διαπρεπής… Πλατύραχος, ο προφητικός… «Θανάσιμος», η συμβολική της αξίας που δηλώνει το όνομά της… η κ. Φασουλή, κ.α. Το πάνελ διακοσμούν και λίγοι γνωστοί, αναγνωρισμένοι γιά το αναμφισβήτητο ταλέντο τους, αλλά και αναγνωρίσιμοι από τον -επίσης- αριστερό προσανατολισμό τους. Μεταξύ των οποίων και -ως απαραίτητος μαϊντανός- ο διάσημος υμνητής της… «φτώχειας και της ξενιτιάς», ο οποίος -με τούτα, τα άλλα και αρκετά "ματσωμένος"- «πήρε ρετιρέ στην Κηφισιά» (κατά τραγουδιστική δήλωση του ιδίου), και χτυπά το... "κατεστημένο" αμείλικτα!
Τελικά, η φαυλότητα και το πολιτικό πάθος ούτε αλλάζουν, ούτε κρύβονται, κατά την παροιμία της… «καλής κυρίας που θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει». Και σε κάθε ευκαιρία αποδεικνύουν πως το μυαλό τους βρίσκεται -ποιοτικά και ποσοτικά- όπου και όσο στα κοκόρια. Δηλαδή στο… λαρύγγι τους.
Έτσι, τώρα, το άθλιο ακροαριστεροδέξιο φασισταριό, που -ενωμένο- κόπτεται γιά…. «τον Άνθρωπο» διαδηλώνει επειδή αυτός ο αλήτης ο Ζελένσκι, υπερασπιζόμενος ηρωικά τη χώρα και τον λαό του, αντιστέκεται στον… ανθρωπιστή Πούτιν και δεν παραδίδεται, ούτως ώστε να επέλθει… ΕΙΡΗΝΗ στην Ουκρανία. Ανθίσταται σθεναρά και ηρωικά, προκαλώντας τον μισητό Πόλεμο. Χώρια που αναγκάζει, ο άθλιος, τον μεγάλο φιλειρηνιστή και δημοκράτη Βλαδίμηρο να κάνει λαμπόγυαλο μιά ολόκληρη χώρα, που δεν του έφταιξε, μεν, αλλά θα… μπορούσε! Αν, όταν, ίσως και εφ΄ όσον! Εφ΄ ω και… βουρ απάνω της!
Καταθέτω, αντιγράφοντας, κάτι που είπε γνωστός γιά το χιούμορ του και… "κάτι άλλο", ευφυέστατος άνθρωπος:
- Οι συζητήσεις γιά «ειρήνη» σε περίπτωση πολέμου, όπου ένας ισχυρός επιτιθέμενος διαλύει έναν αδύνατο αμυνόμενο, ο οποίος όμως ανθίσταται απεγνωσμένα, είναι σαν να ζητείς -σε μιά υπόθεση βιασμού- η βιαζόμενη, αφού… «ξεσκιστεί» να συζητήσει και διαπραγματευτεί με το βιαστή της γιά… σεξ!
Και σαν επιστέγασμα. Παρακολουθώντας το δράμα ενός όμορφου, οπτικά, λαού που βλέπει τη χώρα του να διαλύεται, τη ζωή του να καταστρέφεται και το «αύριό» του να φαντάζει εφιαλτικό, δεν είδα -ουδ΄ επί στιγμήν- κραυγές, θρήνους, οιμωγές και κατάρες. Με θαυμαστή στωικότητα και αφάνταστη αξιοπρέπεια κουβαλά σιωπηλά τον σταυρό του μαρτυρίου του και τραβά καρτερικά τον ανηφορικό Γολγοθά του. Ήδη, κάπου 3,5 με 4 εκατομμύρια «εσταυρωμένοι» Ουκρανοί, προσδοκούν την Ανάστασή τους. Ιδιαίτατη συγκίνηση προκαλούν τα μικρά. ξανθά αγγελούδια που δεν τσιρίζουν, ούτε γκρινιάζουν, αλλά κοιτούν τον φακό στα ίσια, με βουρκωμένα, θλιμμένα ματάκια. Άλλοτε όρθια, τραγουδώντας τον εθνικό τους ύμνο και άλλοτε ξάπλα και ακρωτηριασμένα.
Και αφήστε τα αηδή ντόπια «σκουπίδια», βολεμένα στην οικονομική και δημοκρατική τους άνεση, να διαδηλώνουν, από ασφαλή θέση, γιά τον… "Άνθρωπο"!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου