Επικαιρότης
Είναι πανανθρώπινος νόμος. Ο άνθρωπος ρέπει, εκ φύσεως, προς την ευτυχία. Την άνεση, τη καλοπέραση, την ευκολία του. Και, πάνω απ’ όλους, ο Έλληνας, ο οποίος εγκλιματίζεται ευκολότατα σε κάτι τέτοια ευνοϊκά. Αυτό πραγματώνεται με την «αρχή της ήσσονος προσπαθείας». Δηλαδή μεγίστη απολαβή με ελάχιστη προσφορά. Η ικανοποίηση αυτής της προδιάθεσης εκ μέρους μιάς κυβέρνησης αποτελεί τη πεμπτουσία του λαϊκισμού. «Άρτον και θεάματα», και .. έχουμε την ησυχία μας !
Από την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε. όλες οι κυβερνήσεις κινήθηκαν προς αυτή τη κατεύθυνση. Γιά να γίνονται αρεστές, να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και να εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους. Χωρίς να επιδιώκουν να είναι χρήσιμες αρκούμενες στο να είναι αρεστές. Και άλλες υπερτόνισαν η πλειοδότησαν σε άκριτες, άκαιρες και επιζήμιες παραχωρήσεις στις ατέλειωτες και αδηφάγες συντεχνιακές διεκδικήσεις, που με αφετηρία τα «κεκτημένα» συνεχώς προχωρούσαν πιό πέρα και άλλες, ενώ γνώριζαν τις καταστροφικές συνέπειες, αδρανούσαν η υποχωρούσαν και δεν πάτησαν, ενώ έπρεπε, φρένο. Και έτσι το όχημα «Ελλάς» ξέφρενο έτρεχε προς το γκρεμό με ολοένα αυξανόμενη ταχύτητα. Μεγαλύτερα ελλείμματα, περισσότερο δημόσιο χρέος. Όλες γνώριζαν αλλά όλες, δέσμιες του «πολιτικού κόστους», αδιαφορούσαν η ολιγωρούσαν μεταθέτοντας τη «θεραπεία» στους επόμενους, βλάπτοντας, έτσι, «εξ ίσου τη πόλη».
Από το 1981 η χώρα, σαν βάρκα, μπήκε στο Νιαγάρα και άρχισε μία πορεία προς το ρεύμα, προς το καταρράχτη. Αργά στην αρχή, ξέφρενα στο τέλος. Την έβαλε η πρώτη κυβέρνηση του Ανδρ. Παπανδρέου. Όλες οι επόμενες κρατούσαν σταθερά το τιμόνι του σκάφους προς το γκρεμό, που έτρεχε με συνεχώς αυξανόμενη ταχύτητα. Δεν έκαναν τίποτε γιά ν’ αποτρέψουν τη μοιραία πορεία. Η κυβέρνηση Καραμανλή, ένα βήμα προ του τέλους, βαδίζουσα στον ίδιο ρυθμό, μόλις φάνηκε ο καταρράκτης, πήδησε έντρομη από το σκάφος αφήνοντας το πηδάλιο στον, μετά μανίας, επιδιώκοντα να «πιλοτάρει» Γ. Παπανδρέου. Θύμα της εξουσιολαγνείας του αλλά και της οικογενειακής παράδοσης, στην οποία δεν ήθελε να υστερήσει. Και ανέλαβε αυτός, συνειδητά αλλά άμυαλα, να… φουντάρει το σκάφος !
Αυτή είναι, με απλά λόγια, η πορεία της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια. Και έτσι θα πρέπει να επιμεριστούν και καταλογιστούν οι ευθύνες. Όπου ανήκουν και σε όποιο βαθμό επιμετρώνται. Βεβαίως, ο γνωστός διάχυτος λαϊκισμός και η κομματική εκμετάλλευση δεν θα επιτρέψουν, όπως πάντα, να αποκαλυφθεί η αλήθεια και όλοι θα εμφανίσουν την δική τους εκδοχή. Την υποκειμενική και συμφέρουσα «αλήθεια». Γι’ αυτό είναι επιβεβλημένο, μέσα σε όλες τις άλλες, μοιραίες, «κηδεμονίες» που μας επιβάλλονται, (καθ’ ότι «άτακτα και ζαβολιάρικα» παιδιά), να συσταθεί και μία επιτροπή ευρωπαϊκού κύρους η οποία θα ερευνήσει και θα αποτυπώσει σε αντικειμενική έκθεση όλη την οικονομική διαχείριση της χώρας. Από τότε που μπήκε μέσα το πρώτο κοινοτικό κονδύλι μέχρι σήμερα. Είναι καθολικό αίτημα του λαού και της Ιστορίας. Γιά να μάθουμε όλοι τι παιχνίδι παίχτηκε στη πλάτη μας όλη αυτή τη μακρά περίοδο. Πως ένα ευγενές λειτούργημα, του πολιτικού, εξελίχτηκε σε άθλιο και αναξιοπρεπές επάγγελμα. Όχι γιά να ξαναγυρίσουν τα χαμένα χρήματα στη θέση τους. Αυτά, πάει, πέταξαν αλλά γιά ν’ αποκτήσουν οι ένοχοι «ονοματεπώνυμο». Γιά να μάθει ο λαός και, ίσως, παραδειγματισθεί γιά το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου